[บทความนี้เป็นบทความที่ส่งเข้าร่วมอีเว้นของหรอยกู อีเว้นนี้]
บางคนคงไม่คุ้นชื่อผม เพราะผมไม่ค่อยได้ลั้ลลาในหรอยกูมานานมากแล้ว พอเปลี่ยนมาเป็นบอร์ดใหม่ก็ไม่ค่อยได้เข้าเลยทีเดียวเชียว แต่เห็นมีอีเว้นดีๆ เลยมาขอแจมมั่งสักหน่อยแล้วกันนะครับ ^^
ถ้าพูดถึงการ์ตูนที่อ่านแล้วทำให้ผมคลั่งล่ะก็คงจะหนีไม่พ้นพวกการ์ตูนนักเลงแน่นอน แต่ว่ามันเป็นแบบไหนล่ะ แนวอีกาที่ยกพวกตีกันทั้งโรงเรียน แนวคู่คนลุยเลอะที่เป็นจุดเริ่มต้นของโอนิสึกะจากเรื่อง GTO แต่ไม่ใช่ทั้งหมดนั่นล่ะครับ เพราะเรื่องที่ผมกำลังจะพูดถึงนั้นก็คือ การ์ตูนรุ่นพ่ออย่าง "จอมเกบลูส์" นั่นเอง
การ์ตูนเรื่องนี้เริ่มตีพิมพ์ตั้งแต่ปี 2531... โอ้วมายก็อด! ตั้งแต่ผมยังไม่เกิดอีกนะนั่น แต่ว่าเมื่อก่อนที่บ้านผมเป็นร้านขายหนังสือ และพ่อผมบอกไว้ว่า " เห้ยเมื่อก่อนน่ะสมัยที่พ่อกำลังบ้าการ์ตูน มีนิตยสารการ์ตูนเล่มหนึ่งที่ขายดีมาก คือ C-Kids ทีขายดีเพราะว่ามันมีการ์ตูนเรื่องหนึ่งในนั้นที่ทำให้คนอ่านติดกันตรึม นั่นก็คือจอมเกบลูส์ไง เป็นการ์ตูนที่พ่ออ่านแล้วแทบอยากจะเป็นนักมวยขึ้นมาเลย " พอได้ยินพ่อพูดอย่างนั้น มีหรือนักอ่านการ์ตูนอย่างผมจะอยู่นิ่ง แล้วช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมพอดี ผมจึงยอมแคะกระปุกอุลตร้าแมนตัวโปรดเพื่อเดินทางไปงานสัปดาห์หนังสือที่คลองเตย และในที่สุดผมก็ได้ซื้อมันมาในราคา 1000 กว่าบาท ทั้งหมดมี 42 เล่ม (หมดตูด)
เนื้อเรื่องเล่าถึงพระเอก คือ มาเอดะ ไทซน (คนที่ 3 ในรูป) นักเลงผู้คิดจะเป็นแชมป์มวยสากลระดับโลก และต้องต่อสู้กับปัญหาต่างๆ รวมทั้งพวก 4 จตุรเทพด้วย เมื่อพูถึง 4 จตุรเทพทำให้ผมขนลุกขึ้นมาเลยทีเดียว ยิ่งตอนที่สู้กันยิ่งลุ้นระทึกเข้าไปใหญ่ ซึ่่งแต่ละคนมีทั้งความเท่ ความเลว ความโหด ต่างกันไป และทุกๆครั้งที่การต่อสู้จบลง ก็มักจะเกิดมิตรภาพขึ้นเสมอ และที่หลายคนรับรู้ได้ดีจากการ์ตูนเรื่องนี้คือ " ความฝันเป็นสิ่งที่เราสามารถทำมันให้เป็นจริงได้ แม้อุปสรรคจะยากเย็นแค่ไหน ขอแค่เราพยายามความฝันก็จะกลายเป็นจริงแน่นอน " (อันนี้คือสิ่งที่ผมรับรู้ได้นะครับ) และหวังว่าพออ่านบทความนี้จบ หลายคนที่เคยอ่านก็จะต้องไปหามาอ่านอีกแน่นอน และอีกหลายคนที่ยังไม่เคยอ่านผมก็อยากจะบอกไว้ว่า คุณพลาดแล้วล่ะ...
By: พ่อวัวตัวน้อย