ด้านล่างต่อไปนี้ คือ ความคิดเห็นอันแสนจะย๊าวยาวของนักวาดอันเลื่องชื่อ นายสันดาน ที่ไม่ยอมโพสตอบในเว็บ แต่ชอบเหลือเกินที่จะคอมเม้นต์ผ่าน FB Messagener ลองอ่านดูครับ น่าจะมีประโยชน์กับตัวพี่เอ็มเอง และ ประโยชน์สำหรับน้องในการเขียนการ์ตูน
ภาพประกอบจาก นิตยสาร GAY KING THAILAND GRAND SALE ห้ามก๊อปปี้ไปแปะในเว็บทอมดี้นะครับ
ตอนนี้ คือรวมๆมันฮาน่ะ แต่จบ ทื่อๆไปหน่อย มันเลยเหมือนไม่ค่อยเกี่ยวพันกันเท่าไหร่ ว่าทำไมไอ้หยิกไปวิ่งทุกวัน คือมันเปิดตัวมาเกรียนมาก คำพูดก็เกรียน "ความลับกระทรวงถถ" อะไรของมรึงหยิก55 แต่พอจบมันจบดื้อๆไปหน่อย มันน่าจะมีเหตุผลอะไรหลุดโลกกว่านี้ที่ทำให้หยิกทำอะไรซ้ำๆ หรือเปลี่ยนแปลงตัวเองอะไรกากๆ ก้าวเท้าซ้ายออกจากบ้าน แล้วมันจะนับก้าววิ่งทำไม มันเลยดูงงๆ คือ ชงในมุมมองของชิ้นก็ได้ว่าชิ้นแม่งแอบติดตาม
และควรเปิดเรื่อง ว่า หยิกสอบได้คะแนนเยอะกว่า ทีนี้ หยิกแม่งไม่บอก ชิ้นก็สงสัยสิ ทำไมว่ะ ทำไมจุ่ๆมันเทพ ก็เลยตามดูพฏติกรรม สองวันสามวันแม่งทำเหมือนกันเดะๆ ผูกเชือกรองเท้าไม่สุด อะไรก็ว่าไป555 วันอังคารที่ 18 ผมยังแอบติดตามหยิกอยู่ห่างๆ วันนี้มันแอบตดในเซเว่น ตรงมุมที่กดสเลอปี้ตามเวลาเดิมเป๊ะๆ จนสุดท้าย (ถ้าหลุดๆหน่อย ชิ้นกะไอ้แว่นอาจจะจับไอ้หยิกมาขังไว้ในห้องในสารภาพ) ทำไมมึงเก่งขึ้นว่ะ บ๊ะจะว่าไปเล่าเรื่องแบบ รีเวิด ย้อนกลับยังได้เลยครับตอนนี้ ตอนนี้ไอเดียดีน่ะแค่ลำดับเรื่องไม่ดี
แบบรีเวิด....หยิกสอบดี....แล้วตัดภาพมาที่ ชิ้นกับไอ้แว่นจับหยิกไปขังไว้ในห้องเป็นตัวประกัน ให้สารภาพ ทำไมมึงสอบได้คะแนนดี หยิกบอก กูเปลี่ยนแปลงการใช้ชีวิต ชิ้น เถียงไม่จริง กูแอบตามมึงมาหลายวันแล้ว และทีนี้ก็เดินเรื่องย้อน ไปเมื่อชิ้นแอบตามหยิก ณ เวลา นั้นๆ จนสุดท้ายหยิกบอกว่า พวกนั้นมันไม่ใช่ และเข้ามุข กูเดินออกจากบ้าน ด้วยขาซ้าย