ทำไมต้องโพส
โปรแกรมวิ่งมาราธอน2555-2556 แต่อันที่จริงมันสำคัญนะ นายเอ็มกับผมมีการแข่งขันกันอยู่ 3 เรื่องคือ 1.หน้าตา 2.วินนิ่ง 3.เรื่องวิ่งนี่แหละ จริงๆแล้วโปรแกรมวิ่งมาราธอน2555อาจไม่ได้สำคัญอะไรมากมายหรอกครับถ้าเป็นสมัยก่อน แต่สมัยนี้มีไอเดียว่าคงต้องออกไปแข่งวิ่งกับโลกภายนอกกันบ้างแล้วนอกจากแข่างกับนายเอ็ม เลยต้องแนะนำเว็บโปรแกรมวิ่งมาราธอน2555ให้กับนายเอ็มเผื่อเราจะได้ดวลกันในสนามแข่งขันจริงกันบ้าง
เช็คโปรแกรมวิ่งมาราธอน2555-2556 โปรแกรมการแข่งขัน วิ่งอย่างไรให้ยั่งยืน
แม้จะมีคำกล่าวอยู่ว่า นักวิ่งมีอยู่ สองประเภท คือ พวกที่เคยบาดเจ็บแล้วหนึ่งกับพวกที่กำลังจะเคยบาดเจ็บอีกหนึ่ง แต่อย่างไรก็ตาม ความบาดเจ็บจากการวิ่งก็เป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นอยู่นั่นเอง กล่าวคือ เกือบร้อยละร้อยที่เราสามารถป้องกันได้ และสามารถหลีกเลี่ยงได้แน่นอน
พูดอีกอย่างได้ว่า กว่าจะเป็นนักวิ่งผู้มีประสบการณ์ได้ ก็ไม่จำเป็นต้องก่อร่างสร้างสานจากประสบการณ์บาดเจ็บมาอย่างโชกโชน ที่นักวิ่งรุ่นพี่ๆบอกได้แต่ว่า ความฉลาดเฉลียวและสามัญสำนึกแบบธรรมดาก็จะมีส่วนช่วยที่จะดูดซับปริมาณและระดับความร้ายแรงได้เกือบหมดสิ้น
จริงอยู่ เป็นไปไม่ได้ที่เราจะขับรถจนเชี่ยวชาญโดยไม่เคยประสบอุบัติเหตุเลย แต่เป็นไปได้ที่จะเป็นนักขับมือทองที่มีระเบียนบันทึกประวัติอุบัติเหตุจำนวนน้อยมากได้
ข้อถกเถียงที่น่ารับฟัง ก็จะเป็นในทำนองที่ว่า ?แล้วเราจะเรียนรู้ความผิดพลาดจำนวนมาก เพื่อสรุปบทเรียนครั้งแล้วครั้งเล่าได้อย่างไร ถ้าเรามีประสบการณ์ผิดพลาดน้อย? คำตอบก็คือ บทเรียนจากผู้อื่นไงครับ
ที่นักวิ่งจะต้องพัฒนาให้มีขึ้น คือบุคลิก ถ่างหู ถ่างตา ตัวเองอยู่ตลอดเวลา ที่จะสดับรับฟังประสบการณ์ของผู้อื่นว่า เขาวิ่งอย่างนี้ เขาฝึกมาอย่างนี้ แล้วเกิดอะไรขึ้นตามมา ไม่ว่าเขาผู้นั้นจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม ทุกชีวิตล้วนมีบทเรียนที่ผนึกแน่นกับความเป็นตัวของเขา ดูไปเถิด พิจารณาให้ดี ไตร่ตรองให้แยบคาย แล้วเราจะเห็น เพื่อเราจะไม่ต้องตามเส้นทางที่เขาเคยเดินอย่างต้อยๆไปเหยียบกับระเบิด ครั้งแล้ว ครั้งเล่า
พวกเราจะต้องดูแลกันเอง พวกเราจะต้องเรียนรู้ประสบการณ์จากรุ่นพี่ และเราจะต้องเตือนรุ่นน้อง หรือนักวิ่งผู้กำลังเข้ามาในวงการใหม่ๆ ที่แม้เขาอาจจะไม่มาถามเรา แต่มันเป็นสำนึกพันธกิจที่จำเพาะนักวิ่งชั้นดีเท่านั้นจะไปให้คำชี้แนะและทักท้วง เท่าที่จะมีความสามารถ
เมื่อกล่าวอย่างถึงที่สุด นักวิ่งแต่ละคน ล้วนมีบทบาทที่จะประเทืองวงการให้สูงส่งหรือฉุดรั้งตกต่ำ ให้ก้าวหน้าหรือล้าหลังได้เสมอ เรามีความสามารถผลัดกันเป็นกัลยาณมิตรซึ่งกันและกันได้ ใช่หรือไม่ครับว่า การสะสมองค์ความรู้ในระดับประชาคมนักวิ่ง ย่อมบังเกิดพัฒนาขึ้นทีละน้อยจากการถักทอสายใย ของความรู้เรื่องวิ่งจากนักวิ่งปัจเจกหลายๆคนที่พยายามแลกเปลี่ยนเรียนรู้ อย่างอ่อนน้อมถ่อมตน เป็นประการสำคัญนั่นเอง
แต่สิ่งที่เราจะสังเกตเห็นได้ จากนักวิ่งบ้านเราเป็นส่วนใหญ่ มักจะยังพอมีมิติรับรู้รับฟังความเห็นจากผู้อื่นอยู่บ้าง แต่มักจะไม่นิยมบอกต่อ (รับ แต่ไม่ส่ง) ในข้อสรุปของตนเอง อาจจะเป็นเพราะหวั่นเกรงข้อหา ?เสือก? เลยเท่ากับปล่อยให้เพื่อนนักวิ่งผู้ที่ยังไม่รู้ให้งมโข่งต่อไป หรือเกรงว่าจะ เสียความรู้สึกที่พูดไปแต่เขาไม่นำพา เตือนแล้วไม่เป็นผล ที่อาจให้ความหมายว่า ?เสียหน้า? กระทั่งอาจจะย่ำแย่กว่านี้คือ ?ความแล้งน้ำใจ?