นิตยสารผู้จัดการ( ธันวาคม 2538)
ใคร ๆ อาจจะคิดว่าการ์ตูนเป็นได้ก็แค่หนังหลอกเด็ก แต่สำหรับวอลท์ ดิสนีย์แล้ว หนังประเภทนี้เปรียบได้กับเครื่องจักรปั่นเงินชั้นดีเลยทีเดียว เพราะทำรายได้ให้บริษัทนับพันล้านดอลลาร์ในรอบหลายปีที่ผ่านมา ทว่าในทางตรงข้าม ยิ่งทำเงินได้มากเท่าไหร่ ค่าจ้างของนักวาดการ์ตูนก็ยิ่งจี้ติดไปด้วยด้วยเหตุนี้ เหล่าผู้บริหารของดิสนีย์จึงยิ้มกว้างได้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อพูดถึงหนังการ์ตูนเรื่องใหม่ TOY STORY ซึ่งเป็นการ์ตูนเรื่องแรกในฮอลลีวู้ดที่สร้างด้วยเทคโนโลยีเหลือร้ายของเครื่องคอมพิวเตอร์

ว่ากันว่าต้นทุนการสร้างหนังเรื่องนี้เป็นสิ่งที่ชาวดิสนีย์ภาคภูมิใจนักหนา โดยทีมงานจะใช้เวลาส่วนใหญ่ขลุกอยู่หน้าเวิร์คสเตชั่นของซิลิคอนกราฟิกส์ที่เรียงกันเป็นตับอยู่ที่สตูดิโอหนัง การ์ตูนที่ชื่อ พิกซาร์ของสตีเว่น จ็อบส์ นอกเขตซานฟรานซิสโก โดยใช้นักวาดการ์ตูนเพียง 27 คนเทียบกับที่เคยต้องใช้ถึง 70 ชีวิตเมื่อครั้งทำ POCAHONTAS ผลก็คือ สามารถประหยัดงบไปได้ถึงกว่า 10 ล้านเหรียญ คิดสระตะการ์ตูนเรื่องนี้ใช้งบประมาณในการสร้างแค่ 30 ล้านดอลลาร์โดยประมาณเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ยังคงเหลือคำถามสำคัญให้ดิสนีย์เสียวสันหลังเล่นอีกข้อคือ TOY STORY จะเดินย่ำรอยเดิมกับ THE NIGHT BEFORE CHRISTMAS ความพยายามแรกของดิสนีย์ในการทำหนังการ์ตูนโดยไม่ใช้ดินสอและสี ซึ่งผลออกมาปรากฏว่าการ์ตูนแปลกพิสดารเรื่องนี้ไม่ประสบความสำเร็จเอาเลย ทางด้านจ็อบส์ หนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้งแอปเปิล คอมพิวเตอร์ ก็วางเดิมพันกับ TOY STORY ด้วยเช่นกัน โดยเมื่อวันที่ 10 ตุลาคมที่ผ่านมา เขานำหุ้น 16% ของพิกซาร์เข้าไประดมทุนในตลาด และตั้งความหวังว่าจะได้เงินมาทำทุนต่ออีกซัก 82 ล้านดอลลาร์

TOY STORY นั้นมีข้อได้เปรียบหลายอย่างด้วยกันที่เห็นชัดคือ เป็นหนึ่งในหนังเด็กไม่กี่เรื่องที่ลงโรงในช่วงคริสต์มาสโดยมีคู่แข่งที่น่าจับตา 2 เรื่อง ได้แก่ ACE VENTURA 2 ของค่ายวอร์เนอร์ บราเธอร์ส ที่มีจิม แคร์รี่ พระเอกหน้าเป็นนำแสดง ส่วนอีกเรื่องคือ THE AMERICAN PRESIDENT ของโซนี่ พิกเจอร์ส นำโดยพระเอกรุ่นใหญ่ไมเคิล ดักกลาส

แต่เมื่อเปรียบเทียบฟอร์มกันแล้ว คาดว่าคุณหนู ๆ และ คุณพ่อคุณแม่คงชวนกันไปดู TOY STORY มากกว่า เพราะนอกจากจะโชว์เทคนิคการสร้างการ์ตูนแนวใหม่ด้วยคอมพิวเตอร์แล้ว คาวบอยหนุ่มที่เป็นตัวชูโรงยังได้เสียงพากษ์ของทอม แฮงค์ เจ้าของรางวัลออสการ์ดารานำชาย 2 ปีซ้อน มาช่วยดึงคนดู ดิสนีย์ยังบรรจงเขียนบทโจ๊กประชดประชันเพื่อเอาใจนักชมที่เป็นผู้ใหญ่โดยเฉพาะ (ตัวอย่างเช่นเจ้าไดโนเสาร์พลาสติกตัวหนึ่งที่แนะนำตัวเองว่ามาจากบริษัทของเล่นที่ถูกแมทเทลเทกโอเวอร์ไปแล้ว เป็นต้น)

ทว่า สิ่งหนึ่งที่ TOY STORY อ่อนด้อยก็คือ ไม่มีเพลงประกอบแสนไพเราะอย่าง THE LION KING และการ์ตูนเรื่องอื่น ๆ ของดิสนีย์ที่ทุ่มเทให้กับส่วนนี้อย่างมากโดยใน TOY STORY นั้นมีเพลงประกอบแค่ 3 เพลง แถมเป็นฝีมือของนักร้อง-นักแต่งเพลงที่ไม่ใคร่มีชื่อเสียงเท่าไหร่ ยิ่งไปกว่านั้น การ์ตูนเรื่องนี้ยังมีนักแสดงซึ่งเป็นของเล่นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในหมู่เด็ก ๆ อาทิ MR. POTATO HEAD ของเพลย์สคูล และ ETCH-A-SKETCH ของโอไฮโอ อาร์ตจึงมีคาแรกเตอร์ในหนังเพียง 2 ตัวเท่านั้นที่ดิสนีย์สามารถดึงมาขายด้วยการให้ไลเซ่นส์แก่ผู้สนใจนำไปผลิตและวางจำหน่ายในรูปแบบต่าง ๆ

แต่มีหรือที่ดิสนีย์จะยอมแพ้ง่าย ๆ ดังนั้น ก่อนที่หนังเรื่องนี้จะลงโรง ดิสนีย์ก็จัดการอุ่นเครื่องโปรโมตล่วงหน้าไปแล้ว ด้วยการนำตัวการ์ตูนในหนังมาพาเหรดให้เด็ก ๆ ชมกันในดิสนีย์เวิลด์ที่เมืองออร์ลันโด รัฐฟลอริด้าและพาไปอวดโฉมในรายการต่าง ๆ ที่ออกอากาศทางสถานีที่บริษัทเป็นเจ้าของแถมโฆษณาไว้ในตอนต้นของวิดีโอ CINDRELLA 7 ล้านม้วนที่ถูกจัดส่งไปยังส่วนต่าง ๆ ของโลกด้วย นอกจากนั้น ดิสนีย์ยังใช้กลยุทธ์การตลาดที่เรียกว่าครอส-โปรโมชั่นมูลค่าทั้งสิ้น 125 ล้านดอลลาร์ โดยมีผู้ร่วมให้การสนับสนุน อาทิ น้ำส้มยี่ห้อมินิต เมด, เบอร์เกอร์คิง และฟริโต-เรย์

และถ้า TOY STORY ดังอย่างที่หวังไว้จริง ดิสนีย์ก็มีโปรเจกต์อีกมากมายรองรับไว้พร้อมสรรพ ไม่ว่าจะเป็นการออกซีดี-รอมเกม ดัดแปลงเป็นหนังการ์ตูนฉายทางจอแก้วทางฝ่ายพิกซาร์ที่เซ็นสัญญาทำหนังให้ดิสนีย์อีก 2 เรื่องนั้นขณะนี้ก็กำลังวุ่นวายกับการทำการ์ตูนเกี่ยวกับเรื่องของแมลงตั้งชื่อง่าย ๆ แต่ได้ใจความว่า BUGS นี่ถ้า TOY STORY ฮิตติดลมบนเกินคาด นักวาดการ์ตูนเมืองมายามีหวังขนลุกขนพอง ๆ ไปตาม ๆ กัน ดีไม่ดีอาจถึงขั้นแขวนดินสอสีแล้วหันไปหาอาชีพใหม่ที่เจ้าสมองกล ไม่มีโอกาสตามไปราวี