เพราะรอบกายของลูกมีแต่เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ

หายไปหลายวันเลยเนอะ...พอดีว่าคุณแม่มี 5 ส. ที่บ้านช่วงเสาร์ อาทิตย์ อิอิ ทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่ฝุ่นเยอะมากคะเพราะรถบรรทุกขนดินมาสร้างถนนรอบหมู่ บ้านทำเอาภูมิเเพ้แม่กำเริบเลยคะ ส่วนวันจันทร์วันเที่ยวคะพอดีที่ทำงานของคุณพ่อน้องอันวาชดเชยดวันกองทัพไทย เลยออกไปเที่ยวกับนิดหน่อยคะ แม่กับลูกชอบวันที่เขาหยุดกันนี่แหละเพราะว่าบ้านพักแต่ละหลังจะคึกครึ้นไป ด้วยผู้คนถ้าเป็นวันธรรมดาอย่างเหงาเลยคะเขาออกไปทำงานกันหมดเด็กๆก็ไป โรงเรียน ถึงแม่ศูนย์เด็กเล็กจะมีหน้าหมู่บ้านให้ได้ยินเสียงเด็กเจี้ยวจ้าว แต่สองคนแม่ลูกก็อยู่บ้านเพียงสองคนเท่านั้น แต่ตกเย็นทีไรน้องอันวารู้หน้าที่คะ ไม่อยากอยู่บ้านเเล้วหลังจากที่ลูกแม่นอนกลางวันช่วงบ่ายสองโมงถึงบ่ายสี่ โมงเย็นซะเต็มอิ่ม ตื่นมาก็กินข้าว อาบน้ำแต่งตัว...เขาจะรู้หน้าที่ละมายืนเกาะที่ราวกั้นรอแม่เตรียมรถเข็นพอ แม่เตรียมของเรียบร้อยเขาก็จะอ้าแขนให้แม่อุ้มเพื่อออกไปรอพ่อหน้าบ้าน ห้าโมงเย็นเราจะได้ยินเสียงรถเข้ามาในหมู่บ้านบ่งบอกว่านี่คือเวลาเลิกงาน ของทุกๆท่านแล้ว เด็กๆก็จะกลับมาจากโรงเรียนกันคราวนี้น้องอันวาดูคึกคักละคะ เจอพ่อกลับมาบ้านเขาจะจำเสียงรถพ่อได้เพอเสียงรถมาถึงทางโค้งเข้าบ้านจะยืด ตัวมองหาพ่อ ถ้าวันไหนเจอลุงป้าหน้าอาที่คุ้นหน้าขับรถผ่านมาน้องอันวาก็จะส่งเสียงเรียก "อาจ้า จ้า จา อา ปา ปา " ภาษาของเขาคะ เมื่อพ่อมาถึงบ้านก็จะดีใจกรีดร้องตัวไม่อยากอยู่กับแม่ละจะไปหาพ่อตลอดจะ ให้พ่ออุ้ม หลังจากนั้นก็ถึงเวลาเดินเที่ยวไปหาเพื่อน เมื่อพี่ๆแต่ละบ้านทำการบ้านเสร็จก็จะมาสมทบปั่นจักรยานตามหลัง เล่นกันที่หน้าบ้านจะเห็นได้ว่าแถวนี้เด็กเยอะมากคะเพราะแต่ละบ้านทุกคนมี ลูกอายุไร่เรียงกันหมดเลยพอรวมตัวกันเมื่อไหรก็สนุกสนาน ส่วนน้องอันวาก็พูดจาภาษาเขาไปคนเดียวโดยมีคนแปลอยู่ข้างๆคือพี่เคทสาวน้อย วันสองขวบกว่า ฮ่า ฮ่า สนุกสนานกันคะแถวบ้านน้องอันวาเด็กเยอะคนเยอะ เลยกลายเป็นแกงค์เด็กบ้านชื่นประทุมไปละ