Naoshima
10-04-2012, 01:33
ความจริงแล้วเรื่องที่ผมจะเขียนนี้ เป็นเนื่อเรื่องจากการ์ตูนเรื่องนังครับ ชื่อเรื่องว่า Harem de Hitori ของอาจารย์ Hoshino Lily
เห็นคำว่าฮาเร็มอย่าเข้าใจผิดว่าเป็นเรื่องแนวนั้นนะครับ ฮาเร็มแปลตรงตัวว่านางสนมหรือที่อยู่ของนางสนม ทั้งนี้ทั้งนั้นเพราะเรื่องนี้มีตัวละครที่เป็นราชาด้วย
-------------------------------------------------------------------
ก้อนน้ำตาลในขวดโหลที่ว่างเปล่า
นี่คือเรื่องราวเมื่อยาวนานนานมาแล้ว ครั้งหนึ่งได้มีประเทศเล็ก ๆ ประเทศหนึ่ง ประเทศเล็ก ๆ ที่เล็กจนต้องหรี่ตามองบนแผนที่จึงจะสามารถมองเห็นได้ ใจกลางของประเทศนั้น ตั้งไว้ซึ่งปราสาทเล็ก ๆ หลังหนึ่ง ภายในนั้นได้มีราชาหนุ่มใจดีพระองค์หนึ่งอาศัยอยู่ พร้อมด้วยเหล่าบริวาร เพียงแค่เล็กน้อย ทหารเพียงเล็กน้อย นางสนมเพียงเล็กน้อย ทุกคนต่างใช้ชีวิตอย่างร่าเริง มัธยัสถ์ และสงบสุข
ในวันที่เงียบสงบอีกวันของอาณาจักรเล็ก ๆ นี้ นางสนมผู้หนึ่งนามว่า ฮานะบิชิ ได้ถูกเรียกตัวให้ทำหน้าที่ปรนนิบัดราชาหนุ่ม ราชาหนุ่มเพิ่งเคยเรียกฮานะบิชิเป็นครั้งแรก จึงได้มอบของขวัญให้แก่ฮานาบิชิ เป็นความปรารถนาหนึ่งอย่าง แต่นางสนมนั้นเคยเป็นแค่หญิงสามัญชนที่ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย จึงไม่มีความต้องการใด ๆ ปรากฏในจิตใจแม้น้อย แต่แล้วนางก็เหลือบไปเห็นวัตถุสิ่งหนึ่งบรรจุในขวดโหล แต่ละชิ้นเป็นก้อนทรงลูกบาศก์ แต่ละด้านตกแต่งด้วยลวดลายสวยงาม แปลกตาอย่างที่ฮานะบิชิไม่เห็นมาก่อน ราชาจึงตรัสว่าวัตถุนี้คือก้อนน้ำตาล มีรสหวาน อร่อย ราชาเห็นฮานะบิชิดูตื่นตาตื่นใจกับก้อนน้ำตาลเหล่านี้จึงได้มอบโหลก้อนน้ำตาลเป็นของขวัญชิ้นแรกแก่ฮานะบิชิ น้ำตาลก้อนสวยงามก้อนแล้วก้อนเล่าค่อย ๆละลายลงในปากของนางสนมอย่าละเมียดละไม หนึ่งก้อน คือหนึ่งความรักที่มีให้แก่ราชาหนุ่ม นานวันยิ่งมากขึ้นมากขึ้นจนฮานาบิชิมิอาจถอนตัวจากความรักครั้งนี้ได้ หากแต่ราชาไม่พอใจเพียงแค่เห็นนางมีความสุขเพียงเพราะน้ำตาลก้อน ราชาหนุ่มตกหลุมรักฮานาบิชิเช่นกัน ราชาต้องการเห็นความสุขของฮานาบิชิ ต้องการให้ฮานาบิชิแต่งตัวสวย ๆ ต้องการให้ฮานาบิชิสุขสบาย ทั้ง ๆ ที่ฮานะบิชินั้นพึงพอใจแล้ว แค่ได้อยู่เคียงข้างราชาหนุ่ม หากแต่เสียงเล็ก ๆ ของนางส่งไปไม่ถึงราชา
ความต้องการของราชาก่อให้เกิดสงครามอย่างคาดไม่ถึง เพียงเพื่อความต้องการที่จะเห็นฮานะบิชิมีความสุข เวลาผ่านพ้นไปเพียงชั่วข้ามคืน จากประเทศเล็ก ๆ ที่ทุกคนต่างใช้ชีวิตอย่างสงบสุข มีราชาที่แสนใจดี ได้กลายเป็นประเทศมหาอำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ร่ำรวยเงินทองที่สุด มีกองทัพที่ยิ่งใหญ่ที่สุด มีนางสนมของราชามากที่สุด และมีราชาที่ฟุ้งเฟ้อที่สุด ทุกอย่างกลับจากหน้ามือเป็นหลังมือ ความฟุ้งเฟ้อทั้งหลายได้ทำให้ราชาลืมอดีตของฮานะบิชิไปจนหมดสิ้น ไม่แม้แต่จะจำใบหน้าอันงดงามของนางได้ ราชาพูดคุยกับนางอย่างคนเพิ่งเคยพบเจอ ฮานาบิชิช้ำใจในความรักที่ผิดหวังไปนานแสนนาน ผ่านพนไปหลายปีน้ำตาลก้อนในโหลเหลือน้อยเต็มที จนฮานาบิชิมิอาจทำใจกลืนกินมันลงไปได้ นางจึงเก็บน้ำตาลก้อนจำนวนเล็กน้อยนั้นไว้ ในขวดโหลที่ดูว่างเปล่า ดังความรักของราชาที่มีต่อนาง จนกระทั่งราชา แพ้สงคราม...
บ้านเมืองวอดวาย ผู้คนต่างสับสน หลบหนีความตาย ไม่สนใจความเป็นไปของกันและกัน ราชาสูญสิ้นซึ่งทุกสิ่ง เงินทอง ข้ารับใช้ กองทัพที่ยิ่งใหญ่ นางสนมมากมาย ...ทุกอย่างหายไปในชั่วพริบตา ราชาไม่สามารถมอบความสุขให้แก่ผู้ใดได้อีก แต่ฮานาบิชิยังคงนั่งอยู่เคียงข้างราชาหนุ่มผู้โศกเศร้า หยิบยื่นความหวานของน้ำตาลก้อนสวยงามที่เหลืออยู่ให้ราชาได้ลิ้มลอง น้ำตาลก้อนนั้นค่อย ๆละลายลงในปากของราชาซึมซับความรักที่ราชาลืมไปจนหมดสิ้นกลับมาอีกครั้ง ราชาจำได้ ความทรงจำเมื่อนานมาแล้วกลับคืนมาอีกครั้ง อดีตของบ้านเมืองที่มีความสุข ทุกคนใช้ชีวิตอย่างร่าเริงและเรียบง่าย ข้างกายของราชาหนุ่มมีหญิงงามผู้หนึ่งที่รักเขาอย่างไม่หวังผลตอบแทน ราชาหนุ่มโผกอดฮานะบิชิด้วยความโหยหา และสาบานต่อฟ้าดินว่าจะไม่ทำความผิดซ้ำสองอีก อาณาจักรเล็ก ๆ คืนความสงบสุขอีกครั้ง ความสงบสุขบนความพอดี ไม่มากไม่น้อยจนเกินไป และความสุขเพียงเพราะได้อยู่เคียงข้างกันและกันตลอดไป
...จบ
-----------------------------------------------------------------------
ที่ต้องเขียนเป็นแบบเรื่องเล่าก็เพราะว่าตัวละครจริง ๆ ของเรื่องฉบับการ์ตูนมัน Y (แต่ผมไม่ใช่หน่มวายนะ โดนเพื่อนสาววายยัดเยียดให้อ่าน) ครับ เดี๋ยวคุณผู้ชายในบอร์ดนี้จะอ้วกเอาเลยเล่าแบบนี้ดีกว่า ฝึกเรื่องการใช้ภาษาไปในตัวด้วย แต่เนื่อเรื่องมันดีจริง ๆ ครับ ทำให้คิดอะไรได้หลายอย่าง ใครที่คิดว่าการ์ตูน Y ให้สาระแค่เรื่องอย่างว่าละก็ ต้องขอให้เปลี่ยนมุมมองแล้วล่นะครับ (ถึงบางเรื่องจะเป็นยังงั้นจริง ๆ ก็เหอะ บรึ๋ยส์ ขนลุก) ประทับใจเรื่องนี้มาก
http://img842.imageshack.us/img842/6035/dscsnow.jpg
แต่ยังไงนี่ก็เป็นเรื่องที่เรียบเรียงโดยผมเอง ถ้าเขียนได้งงหรือคลุมเครือหรือยังแสดงอารมณืมาไม่มากพอยังไงก็ต้องขอคำแนะนำด้วยครับ แหะ ๆ (ลืมบอก นี่เป็นส่วนนึงของการบ้านทางโรงเรียนครับ รบกวนทุกคนแสดงความเห็นเกี่ยวกับเรื่องราวด้วยนะคร้าบ)
เห็นคำว่าฮาเร็มอย่าเข้าใจผิดว่าเป็นเรื่องแนวนั้นนะครับ ฮาเร็มแปลตรงตัวว่านางสนมหรือที่อยู่ของนางสนม ทั้งนี้ทั้งนั้นเพราะเรื่องนี้มีตัวละครที่เป็นราชาด้วย
-------------------------------------------------------------------
ก้อนน้ำตาลในขวดโหลที่ว่างเปล่า
นี่คือเรื่องราวเมื่อยาวนานนานมาแล้ว ครั้งหนึ่งได้มีประเทศเล็ก ๆ ประเทศหนึ่ง ประเทศเล็ก ๆ ที่เล็กจนต้องหรี่ตามองบนแผนที่จึงจะสามารถมองเห็นได้ ใจกลางของประเทศนั้น ตั้งไว้ซึ่งปราสาทเล็ก ๆ หลังหนึ่ง ภายในนั้นได้มีราชาหนุ่มใจดีพระองค์หนึ่งอาศัยอยู่ พร้อมด้วยเหล่าบริวาร เพียงแค่เล็กน้อย ทหารเพียงเล็กน้อย นางสนมเพียงเล็กน้อย ทุกคนต่างใช้ชีวิตอย่างร่าเริง มัธยัสถ์ และสงบสุข
ในวันที่เงียบสงบอีกวันของอาณาจักรเล็ก ๆ นี้ นางสนมผู้หนึ่งนามว่า ฮานะบิชิ ได้ถูกเรียกตัวให้ทำหน้าที่ปรนนิบัดราชาหนุ่ม ราชาหนุ่มเพิ่งเคยเรียกฮานะบิชิเป็นครั้งแรก จึงได้มอบของขวัญให้แก่ฮานาบิชิ เป็นความปรารถนาหนึ่งอย่าง แต่นางสนมนั้นเคยเป็นแค่หญิงสามัญชนที่ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย จึงไม่มีความต้องการใด ๆ ปรากฏในจิตใจแม้น้อย แต่แล้วนางก็เหลือบไปเห็นวัตถุสิ่งหนึ่งบรรจุในขวดโหล แต่ละชิ้นเป็นก้อนทรงลูกบาศก์ แต่ละด้านตกแต่งด้วยลวดลายสวยงาม แปลกตาอย่างที่ฮานะบิชิไม่เห็นมาก่อน ราชาจึงตรัสว่าวัตถุนี้คือก้อนน้ำตาล มีรสหวาน อร่อย ราชาเห็นฮานะบิชิดูตื่นตาตื่นใจกับก้อนน้ำตาลเหล่านี้จึงได้มอบโหลก้อนน้ำตาลเป็นของขวัญชิ้นแรกแก่ฮานะบิชิ น้ำตาลก้อนสวยงามก้อนแล้วก้อนเล่าค่อย ๆละลายลงในปากของนางสนมอย่าละเมียดละไม หนึ่งก้อน คือหนึ่งความรักที่มีให้แก่ราชาหนุ่ม นานวันยิ่งมากขึ้นมากขึ้นจนฮานาบิชิมิอาจถอนตัวจากความรักครั้งนี้ได้ หากแต่ราชาไม่พอใจเพียงแค่เห็นนางมีความสุขเพียงเพราะน้ำตาลก้อน ราชาหนุ่มตกหลุมรักฮานาบิชิเช่นกัน ราชาต้องการเห็นความสุขของฮานาบิชิ ต้องการให้ฮานาบิชิแต่งตัวสวย ๆ ต้องการให้ฮานาบิชิสุขสบาย ทั้ง ๆ ที่ฮานะบิชินั้นพึงพอใจแล้ว แค่ได้อยู่เคียงข้างราชาหนุ่ม หากแต่เสียงเล็ก ๆ ของนางส่งไปไม่ถึงราชา
ความต้องการของราชาก่อให้เกิดสงครามอย่างคาดไม่ถึง เพียงเพื่อความต้องการที่จะเห็นฮานะบิชิมีความสุข เวลาผ่านพ้นไปเพียงชั่วข้ามคืน จากประเทศเล็ก ๆ ที่ทุกคนต่างใช้ชีวิตอย่างสงบสุข มีราชาที่แสนใจดี ได้กลายเป็นประเทศมหาอำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ร่ำรวยเงินทองที่สุด มีกองทัพที่ยิ่งใหญ่ที่สุด มีนางสนมของราชามากที่สุด และมีราชาที่ฟุ้งเฟ้อที่สุด ทุกอย่างกลับจากหน้ามือเป็นหลังมือ ความฟุ้งเฟ้อทั้งหลายได้ทำให้ราชาลืมอดีตของฮานะบิชิไปจนหมดสิ้น ไม่แม้แต่จะจำใบหน้าอันงดงามของนางได้ ราชาพูดคุยกับนางอย่างคนเพิ่งเคยพบเจอ ฮานาบิชิช้ำใจในความรักที่ผิดหวังไปนานแสนนาน ผ่านพนไปหลายปีน้ำตาลก้อนในโหลเหลือน้อยเต็มที จนฮานาบิชิมิอาจทำใจกลืนกินมันลงไปได้ นางจึงเก็บน้ำตาลก้อนจำนวนเล็กน้อยนั้นไว้ ในขวดโหลที่ดูว่างเปล่า ดังความรักของราชาที่มีต่อนาง จนกระทั่งราชา แพ้สงคราม...
บ้านเมืองวอดวาย ผู้คนต่างสับสน หลบหนีความตาย ไม่สนใจความเป็นไปของกันและกัน ราชาสูญสิ้นซึ่งทุกสิ่ง เงินทอง ข้ารับใช้ กองทัพที่ยิ่งใหญ่ นางสนมมากมาย ...ทุกอย่างหายไปในชั่วพริบตา ราชาไม่สามารถมอบความสุขให้แก่ผู้ใดได้อีก แต่ฮานาบิชิยังคงนั่งอยู่เคียงข้างราชาหนุ่มผู้โศกเศร้า หยิบยื่นความหวานของน้ำตาลก้อนสวยงามที่เหลืออยู่ให้ราชาได้ลิ้มลอง น้ำตาลก้อนนั้นค่อย ๆละลายลงในปากของราชาซึมซับความรักที่ราชาลืมไปจนหมดสิ้นกลับมาอีกครั้ง ราชาจำได้ ความทรงจำเมื่อนานมาแล้วกลับคืนมาอีกครั้ง อดีตของบ้านเมืองที่มีความสุข ทุกคนใช้ชีวิตอย่างร่าเริงและเรียบง่าย ข้างกายของราชาหนุ่มมีหญิงงามผู้หนึ่งที่รักเขาอย่างไม่หวังผลตอบแทน ราชาหนุ่มโผกอดฮานะบิชิด้วยความโหยหา และสาบานต่อฟ้าดินว่าจะไม่ทำความผิดซ้ำสองอีก อาณาจักรเล็ก ๆ คืนความสงบสุขอีกครั้ง ความสงบสุขบนความพอดี ไม่มากไม่น้อยจนเกินไป และความสุขเพียงเพราะได้อยู่เคียงข้างกันและกันตลอดไป
...จบ
-----------------------------------------------------------------------
ที่ต้องเขียนเป็นแบบเรื่องเล่าก็เพราะว่าตัวละครจริง ๆ ของเรื่องฉบับการ์ตูนมัน Y (แต่ผมไม่ใช่หน่มวายนะ โดนเพื่อนสาววายยัดเยียดให้อ่าน) ครับ เดี๋ยวคุณผู้ชายในบอร์ดนี้จะอ้วกเอาเลยเล่าแบบนี้ดีกว่า ฝึกเรื่องการใช้ภาษาไปในตัวด้วย แต่เนื่อเรื่องมันดีจริง ๆ ครับ ทำให้คิดอะไรได้หลายอย่าง ใครที่คิดว่าการ์ตูน Y ให้สาระแค่เรื่องอย่างว่าละก็ ต้องขอให้เปลี่ยนมุมมองแล้วล่นะครับ (ถึงบางเรื่องจะเป็นยังงั้นจริง ๆ ก็เหอะ บรึ๋ยส์ ขนลุก) ประทับใจเรื่องนี้มาก
http://img842.imageshack.us/img842/6035/dscsnow.jpg
แต่ยังไงนี่ก็เป็นเรื่องที่เรียบเรียงโดยผมเอง ถ้าเขียนได้งงหรือคลุมเครือหรือยังแสดงอารมณืมาไม่มากพอยังไงก็ต้องขอคำแนะนำด้วยครับ แหะ ๆ (ลืมบอก นี่เป็นส่วนนึงของการบ้านทางโรงเรียนครับ รบกวนทุกคนแสดงความเห็นเกี่ยวกับเรื่องราวด้วยนะคร้าบ)