ถ้านับเวลาถึงตอนนี้ ลุงเอ็มไม่ได้เขียนการ์ตูนมาก็ 2 เดือนกว่าแล้ว เหตุผลง่ายๆ ของการที่ไม่ได้เขียน หาใช่เรื่องเดิมๆ เช่น หมดมุข หรือ ไม่มีประเด็นที่จะเขียน เพียงแต่การที่ไม่ได้เขียนนั้นมันเกิดจากการที่ "เรารู้จักกับตัวการ์ตูนของเรามากเกินไป" คำที่กล่าวมานั้นมันทำให้ หมดความกระตือรือร้นที่จะเขียน หรือ แม้กระทั่งหมดความกระตือรือร้นที่ผู้อ่านจะอ่านเสียด้วยซ้ำ การ์ตูนหลายเรื่อง เห็นตัวอย่างได้ชัดเจนเช่นการ์ตูนเน็ตเวิร์คอย่างที่พี่โอมเคยนำเสนอ มันจึงมีอายุการ์ตูนน่าจะประมาณ 100 ตอนเพียงเท่านั้น หลังจากนั้นเขาก็จะสร้างการ์ตูนเรื่องใหม่ การเขียนการ์ตูนเรื่องใหม่จะช่วยเสริมประสบการณ์ที่ดีทั้งสำหรับผู้เขียนและสำหรับผู้อ่านในเวลาเดียวกัน ดังนั้นจงอย่าเสียใจที่จะต้องเลิกเขียนการ์ตูนเรื่องเก่า และ เริ่มต้นการเขียนการ์ตูนเรื่องใหม่

http://board.roigoo.com/attachment.php?attachmentid=5328&stc=1&d=1355197036

แต่นั่นแหละครับ เวลาพร่ำเพ้อมันง่าย แต่ถึงเวลาจริงๆ การเขียนการ์ตูนเรื่องใหม่สักเรื่องมันต้องใช้ความกรรมกรระดับหนึ่งเลย นอกเหนือจะต้องคิดพล็อตรวมใหม่แล้ว ยังต้องคิดตัวการ์ตูนใหม่หมดอีก นี่แหละจุดไคลแมกซ์แห่งความยากของการวาดการ์ตูนใหม่ ซึ่งสำหรับลุงเอ็มแล้ว ลุงเอ็มมีความเชื่ออย่างหนึ่งว่า "ตัวการ์ตูนนำตัวเรื่อง" ถ้าพูดง่ายๆ ก็คือ ถ้าเราเขียนตัวการ์ตูนของเราชัดเจน ชัดเจนขนาดที่ว่า ตัวเรารู้จักตัวละครของเราในทุกมุมมอง หากเราจะเริ่มยัดสถานการณ์ หรือ เขียนเรื่องอะไรให้ตัวละครเหล่านั้นก็จะเป็นสิ่งที่ง่ายแล้ว แต่เรื่องฮาที่สุด คือ การเขียนตัวการ์ตูน มันยากพอๆ กับการที่เรารู้จักตัวเอง แม้กระทั่งตัวเองบางครั้งเรายังไม่รู้ตัวเองเลยครับว่าเราเป็นคนอย่างไร การเขียนตัวการ์ตูนให้ลึกถึงทุกมิติจึงต้องอาศัยการฝึกฝนและประสบการณ์ ตอนนี้ลุงเอ็มก็กำลังฝึกฝนและกำลังเกลาตัวการ์ตูนที่อยู่ในสมองอยู่ ยอมรับเลยครับว่า มันน่าสนุกและน่าสนใจกว่าเดิมเยอะ หากใครต้องการจะร่วมฝึกฝนและวาดการ์ตูนกับลุงเอ็ม มาร่วมกันได้เลยที่กระทู้นี้นะครับ ลุงเอ็มจะคอยแนะนำให้ และ ฝึกไปด้วยกันเลย !!

http://board.roigoo.com/attachment.php?attachmentid=5329&stc=1&d=1355197037

สุดยอดเลยค้าฟลุงเอ็ม...อยากอ่านเรื่องใหม่เร็วๆจัง

ลุง ฟังดูแก่จัง
แต่ก็ดูเก๋าๆ คงประมาณแบบลุงปลวกซินะ
ฟังดูเชี่ยวชาญพิลึกนะครับ ลุงเอ็ม

ปล. เฝ้ารอสุดยอดการ์ตูนเรื่องใหม่อยู่นะคร๊าบลุง

ตอนแรกนึกว่าลุงเอ็มที่ไหนมาตั้งกระทู้แถวนี้ นายเอ็มของพี่น้องคนไทยทั้งประเทศนี่เอง แน่นอนครับ มันต้องมีความเปลี่ยนแปลง หรอยกูของเราเปิดให้บริการมาแล้วจะครบ 6 ปีในเดือนธันวานี้ ถามว่ามันมีอะไรเปลี่ยนไปมากไหน แน่นอนมันเปลี่ยนไปมากครับ รวมถึงการปรับเปลี่ยนการ์ตูนของเว็บมาสเตอร์ และคนวาดการ์ตูนฮาของไทยที่มาลงเว็บหรอยกูรวมแล้วกว่าหมื่นตอน กว่าแสนหน้า ความเปลี่ยนแปลงมันเป้นเรื่องของเวลาครับ เราเดินทางมาไกลแล้ว รถคันเก่าของเราล้าสมัย เสื่อมสภาพ มันต้องเอาไปโม ต้องเอาไปแต่งเพิ่มเติมบ้างแล้วละครับ

ผมว่าผมเคยเจอมาแล้วนะ สถานการณ์แบบนี้ คิดตัวละครออกมาแล้ว ลองแต่งเรื่องดู ปรากฏว่าเรื่องตันแต่งต่อไม่ได้ส่วนหนึ่งก็เพราะออกแบบตัวละครมาแล้วไม่ทำความรู้จักให้ดีก่อน ไม่ได้วางแผนตัวละครให้ดี บางทีก็แต่งไปคิดตัวละครใหม่ไปสด ๆ ตอนนั้นเลย ยิ่งทำให้เรื่องออกทะเลได้ง่ายเลยคิดว่าตัวเองคงไม่รุ่งในสายการแต่งเรื่อง จนตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้ลองแต่งเรื่องใหม่ดูเลย แต่พอมารู้ข้อเสียของตัวเองก็อยากจะลองดูซักตั้งเหมือนกันครับ อยากทำอะไรให้มันดูมีรูปธรรมสักครั้ง ตัวละครตอนนี้ก็เริ่มเยอะแล้ว ตัวละครเก่า ๆ ที่ออกแบบไว้ก็เริ่มมีลักษณะนิสัยที่ชัดเจนขึ้น จริง ๆ ก็มีคิดเอาไว้บ้างนะ อย่างนาโอชิมะเงี้ย (ไอ้หูแมว) ตอนแรกกะเอาเป็นอวตารแทนตัวเลย แต่จู่ ๆ วันนึงก็เกิดอยากให้ไอ้แมวตัวนี้มันมีเรื่องราวของมันเอง ก็เลยจับแยกเป็นสองร่างคือ ร่างตัวเองกับร่างนาโอชิมะซะเลย 555

น้องงนาโอชิมะครับ ก่อนหน้านี้พี่เอ็มเคยคิดว่า ตัวเรื่อง(หรือสถานการณ์) นำตัวบุคคล แต่จริงๆ แล้ว ตัวบุคคล(หรือตัวการ์ตูน,ตัวละคร) นี่แหละครับนำตัวเรื่อง (ความเห็นของพี่เองนะ) ตัวเรื่องในมุมมองของพี่เอ็มเลยกลายเป็นแค่ปฎิกิริยาหรือผลสะท้อนของตัวการ์ตูนที่แสดงออกมาเท่านั้นเอง วิธีคิดแบบนี้แม้แต่ในส่วนของหนัง (ภาพยนตร์) เอง ผู้กำกับหลายท่านก็ตีความหลากหลาย บางท่านเน้นที่สถานการณ์ไม่ได้ลงลึกถึงตัวละคร แต่บางคนทั้งเรื่องก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรเลย แต่คำพูดของตัวละครแต่ละตัวก็เฉือดเฉือนอารมณ์เสียเหลือเกิน ลองดูกันครับน้องนาโอชิมะ แม้ว่าการสร้างตัวการ์ตูนที่เราชอบ และ เข้าถึงใจคนอื่นเยอะๆ จะยาก แต่เมื่อตัวการ์ตูนเล่านั้นได้แล้ว มันคือความสุขของพวกเราเลยครับ

น้องงนาโอชิมะครับ ก่อนหน้านี้พี่เอ็มเคยคิดว่า ตัวเรื่อง(หรือสถานการณ์) นำตัวบุคคล แต่จริงๆ แล้ว ตัวบุคคล(หรือตัวการ์ตูน,ตัวละคร) นี่แหละครับนำตัวเรื่อง (ความเห็นของพี่เองนะ) ตัวเรื่องในมุมมองของพี่เอ็มเลยกลายเป็นแค่ปฎิกิริยาหรือผลสะท้อนของตัวการ์ตูนที่แสดงออกมาเท่านั้นเอง วิธีคิดแบบนี้แม้แต่ในส่วนของหนัง (ภาพยนตร์) เอง ผู้กำกับหลายท่านก็ตีความหลากหลาย บางท่านเน้นที่สถานการณ์ไม่ได้ลงลึกถึงตัวละคร แต่บางคนทั้งเรื่องก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรเลย แต่คำพูดของตัวละครแต่ละตัวก็เฉือดเฉือนอารมณ์เสียเหลือเกิน ลองดูกันครับน้องนาโอชิมะ แม้ว่าการสร้างตัวการ์ตูนที่เราชอบ และ เข้าถึงใจคนอื่นเยอะๆ จะยาก แต่เมื่อตัวการ์ตูนเล่านั้นได้แล้ว มันคือความสุขของพวกเราเลยครับ

อ่อ แบบนี้นี่เอง พออ่านโควตนี้แล้วผมพอจะนึกภาพออกเลยอ่ะ =[]= หูยยย ขอคารวะพี่เอ็มจากก้นบึ้งหัวจายยยห์:kiss:

ผมนึกว่าร่างแผนวางบอล ข้อมูลนักเตะประมาณนั้นเลยฮะภาพแรก 5555
//ปล. ชอบแรคคูนภาพสุดท้ายจังเลย = =