ถ้าถึงวันที่ 20 นี้พี่เอ็มจะไม่ได้เขียนการ์ตูนมาครบ 3 เดือนแล้วครับ แม้จะพูดอย่างนั้นแต่ก็พยายามวาดรูป และ วาดการ์ตูนสั้นๆ อยู่ตลอด ปัญหาใหญ่ก็คือ ตอนนี้คิดพล็อตเรื่องยาวๆ และ การโยงเรื่องแบบสมเหตุสมผลและเรื่องที่คมคายไม่ออกเสียที ทั้งหมดแม้จะอยู่บนข้ออ้างที่ว่า เรากำลังคิดการ์ตูนเรื่องยาวดีๆ เรื่องใหม่ แต่มันก็ไม่สามารถลบล้างความคิดที่ว่า "ถึงช่วงที่หมดมุข" หรือ "หมดไฟ" จริงๆ แล้วหนะเหรอ ทั้งหมดนี้พลันทำให้นึกถึงช่วงแรกๆ ที่มีคนบอกว่า "การ์ตูนของเรามันแปลก มุขมันสด" ช่วงนี้อินกับคำว่า "มุขสด" มากๆ พลันทำให้คิดถึงว่า ช่วงนี้มันคิดมุขสดๆ แบบนั้นไม่ได้รึ

ประจวบเหมาะกับมาอ่านการ์ตูน บากุแมน เล่ม 17 พอดี ลองอ่านดูกันครับว่า ในการ์ตูนบากุแมน มีเรื่องอะไรให้ชวนคิดบ้าง และ ใครมีความคิดเห็นอย่างไรกับคำพูดของพระเอกบ้างครับ ในเรื่องพระเอกกำลังพูดถึงความแตกต่าง ระหว่าง นักเขียน วัยรุ่น กับ นักเขียนวัยเก๋า โดยอ้างอิงว่า นักเขียนวัยเก๋านั้นมีความมุ่งมั่นและความอดทน ส่วนนักเขียนวัยรุ่นมีเซนต์ คิดว่าอย่างไรกันบ้าง

http://board.roigoo.com/attachment.php?attachmentid=5695&stc=1&d=1358310925

มุมมองของคนเขียนสุดยอดเลยครับท่านเอ็ม แสดงว่าเรื่องราวแบบนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้วจริงๆ เหมือนงาน Creative เลยครับ ที่รุ่นใหม่มักจะมีอะไรแปลกใหม่เข้ามาสู่วงการเสมอ ส่วนรุ่นแก่นั้นถ้าขยัยตัวขึ้นไปเป็นระดับบริหารไม่ได้ ไอเดียของคนแก่แทบจะไม่ช่วยอะไรเลยจริงๆ ความถึกความมุ่งมั่นช่วยได้นะผมว่า พยายามเข้าครับ อยากเห็นการ์ตูนของนายเอ็มอีกครั้ง

ความเห็นผมคิดว่า เด็กแก่ไม่ใช่ประเด็นนะ ประเด็นอยู่ที่นักเขียนมีการเติมอาหารสมองหรือเปล่า ถ้าเติมอาหารสมองเยอะพอ มุมมองใหม่ๆ อาจจะมีออกมาให้เห็นก็ได้ เช่นกัน...นักเขียนรุ่นใหม่ ก็อาจจะสร้างอะไรใหม่ๆ ไม่ได้ถ้าเขาไม่ได้เติมอาหารสมอง สร้างมุมมองใหม่ๆ อ่ะนะ

ความเห็นผมคิดว่า เด็กแก่ไม่ใช่ประเด็นนะ ประเด็นอยู่ที่นักเขียนมีการเติมอาหารสมองหรือเปล่า ถ้าเติมอาหารสมองเยอะพอ มุมมองใหม่ๆ อาจจะมีออกมาให้เห็นก็ได้ เช่นกัน...นักเขียนรุ่นใหม่ ก็อาจจะสร้างอะไรใหม่ๆ ไม่ได้ถ้าเขาไม่ได้เติมอาหารสมอง สร้างมุมมองใหม่ๆ อ่ะนะ

เห็นด้วยเช่ากันครับ ถ้าคนรุ่นเก่าได้มองโลกแบบคนรุ่นใหม่ ผมว่าไอเดียก็คงสดใหม่เช่นกัน

เอ๊ะ หรืออาจเป็นไปไม่ได้ก็ได้นะครับ

ความเห็นผมคิดว่า เด็กแก่ไม่ใช่ประเด็นนะ ประเด็นอยู่ที่นักเขียนมีการเติมอาหารสมองหรือเปล่า ถ้าเติมอาหารสมองเยอะพอ มุมมองใหม่ๆ อาจจะมีออกมาให้เห็นก็ได้ เช่นกัน...นักเขียนรุ่นใหม่ ก็อาจจะสร้างอะไรใหม่ๆ ไม่ได้ถ้าเขาไม่ได้เติมอาหารสมอง สร้างมุมมองใหม่ๆ อ่ะนะ
จริงๆ ไอเดียการเติมไฟให้ชีวิต นี่.. เฮียก็เป็นคนแนะนำผมเองเลยนะ ผมเองก็ละเลยมามากมาย จริงๆ แล้ว การเติมไอเดียให้ตัวเองเป็นสิ่งที่จำเป็นเลย ไม่ว่าการออกไปหาประสบการณ์ใหม่ๆ การไปอยู่ในสถานที่ใหม่ๆ หรือ อย่างที่ง่ายที่สุดก็เห็นจะเป็น การอ่านหนังสือ อ่านนิตยสาร และ รวมไปถึงการดูหนังบ้าง แน่นอนว่า สื่อหนังสือจะช่วยได้เยอะกว่าเพราะเราจะต้องจินตนาการเองด้วย ลองดูกันนะครับ พี่เอ็มกำลังพยายามกันอยู่กับการเขียนการ์ตูนอันใหม่นี้ แน่นอนว่า มันกลายเป็นการทำ ระหว่างความพยายามและความคิดสร้างสรรค์กันไปแล้ว 555+

กระทู้ดีมีสาระอีกแล้วครับ ผมมารอฟังดีๆเสวนากันแล้วกัน ความรู้ทั้งน้าน

รุ่นเก่ารุ่นใหม่มันอยู่ที่มุมมอง มุมมองมักจะต่างกันเมื่อเราไม่ได้อยู่ที่จุดเดียวกัน และหากคนรุ่นเก่าจะพยายามเดินไปยังหยั่งจุดที่คนรุ่นใหม่ยืนอยู่ซึ่งแม้จะยากสักหน่อย แต่ก้อไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ การย่ำอยู่กับที่เหมือนเป็นการไม่เปิดรับสิ่งใหม่ ความเก่าความคลาสสิคอาจจะดูดี แต่ความแปลกความใหม่มันก้อเร้าใจเหมือนกันนี่ การก้าวเดินเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต ได้เปลี่ยนมุมมองในการสร้างสรรค์ผลงาน ได้เข้าใจมุมมองใหม่ๆ เพราะโลกเราหมุนอยู่ตลอดเวลา กลางวันกลางคืนผ่านไปไม่มีหยุด เราก้อไม่ควรหยุดนิ่งและพยายามก้าวพร้อมไปกับมันให้ได้....