M150
02-08-2013, 00:05
บทความด้านล่างนี้เป็นบทความของ เพื่อน Alloy Wheel เพื่อนร่วมอุดมการณ์วาดการ์ตูนฮาที่ผมไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัวแต่ประการใด รู้แต่ว่าบทความนี้ เขียนเกี่ยวกับเรื่องการวาดการ์ตูน 4 ช่อง แบบตั้งใจมากๆ และ เขียนได้ยาวมากๆ เมื่ออ่านแล้วจะเห็นได้เลยว่า Alloy Wheel เขาเทพจริงในด้านนี้ พี่เอ็มไม่รอช้าที่จะนำบทความดีๆ ที่สักปีจะมีสักหนเกี่ยวกับการวาดการ์ตูนฮาในภาคของการวาด 4 ช่อง หากถูกใจอย่าลืมไปเยี่ยมเยียนเว็บของ Alloy Wheel ได้ทางหน้าเว็บด้านล่างเลยครับ รับรองมีการ์ตูนฮาๆ ให้อ่านอีกตรึม !!
4 ช่องในมุมมองของฉัน | Alloy Wheel (http://alloywheel.exteen.com/20080207/entry)
เอนทรี่นี้ มีที่มาจากคำถามในเอนทรี่ FAQ (http://alloywheel.exteen.com/20080126/faq) ที่ผมเคยตั้งไว้ ไปสัญญากับน้องขวัญระพี (http://kwanrapee.exteen.com) ว่าผมจะตอบคำถามของน้อง ด้วยการยกให้ทั้งเอนทรี่ คำถามที่ว่านั้นก็คือ
"ท่านคิดว่าเหตุใดท่านจึงชื่นชอบการเขียนการ์ตูน 4 ช่องจบ และท่านคิดว่าการ์ตูน 4 ช่องจบน่าสนใจอย่างไร จงอธิบายโดยพิสดารพร้อมยกตัวอย่างประกอบ"
โอ๊ย เจอคำถามนี้เข้าไป ถึงกับต้องมาอัพเอนทรี่ใหม่ เจอกันเมื่อไหร่เลี้ยงข้าวพี่ซะดีๆนะน้องขวัญ !!! ไปๆมาๆ การัน (http://garun.exteen.com) และเบส (http://blazx.exteen.com) ก็ถามถึงการคิดมุขการ์ตูน ก็เลยเอามารวมในเอนทรี่นี้ด้วยซะเลย ทีแรกอยากเอาใจน้องขวัญโดยการเขียนอธิบายเป็นกลอนพร้อมใส่ชุดลิเกให้เข้ากับ เงื่อนไข "อธิบายโดยพิสดาร" ของน้องขวัญ แต่กว่าจะอัพเสร็จคงกินเวลาเป็นปี ไม่เอาดีกว่า -*- เอาล่ะ ก่อนที่จะเริ่มเนื้อหากัน ขออนุญาตตกลงกับทุกท่านกันก่อนนะครับ
1. เนื้อหาทุกอย่างในเอนทรี่นี้เกิดขึ้นจากการลองผิดลองถูกของผมเอง ทั้งการวางช่อง การวัดขนาดช่อง วิธีคิดมุข โดยไม่ได้อ้างอิงจากแบบแผนปกติที่คนอื่นใช้กัน ดังนั้น อย่ายึดเอาเนื้อหาเหล่านี้เป็นหลักเกณฑ์ใดๆนะครับ เอาไปทำงานส่งเค้าเจอเค้าด่ากลับมาผมไม่รู้ด้วยล่ะเออ
2. มุข 4 ช่องเกือบทุกภาพที่ผมนำมาเป็นตัวอย่าง ได้มีการใส่ลิงค์เอาไว้เรียบร้อยแล้ว หากจะมีการนำไป FWD โพสที่อื่น ทำซ้ำ แก้ไข ดัดแปลง หรือกระทำการใดๆก็ตาม บอกผมก่อนนะครับ แล้วให้เครดิตกันด้วย คือแบ่บ จะเอาไปทำอะไรก็ไม่ว่าหรอกครับ แต่เอาไปแล้วทำให้ผมดังขึ้นอีกนิดก็ยังดี (หลงตัวเอง) ไว้ดังมีงานมีการทำร่ำรวยเมื่อไหร่ จะเลี้ยงหมูกระทะให้เลยเอ้า วู้วววววว !!! การให้เครดิตกันเป็นมารยาทที่สำคัญมากในโลกอินเตอร์เน็ตนะครับ รักหรอกจึงบอกให้ http://alloywheel.exteen.com (http://alloywheel.exteen.com/) นะครับ (ไม่ค่อยจะอยากดังเลยวุ้ยตู) เอ้า !!! มาเริ่มกันเลยดีกว่า มะ !!!
4 ช่องจบ
เราท่านก็คงรู้กันหมดแล้วล่ะมั้ง ว่าการ์ตูนแบบ 4 ช่องจบน่ะมันเป็นแบบไหน คงไม่ต้องอธิบายให้ มากความ หลายคนอาจจะมองว่า มันก็เป็นเพียงแค่การ์ตูนตลกลูกเมียน้อย ที่เอาไว้แถมท้ายเล่มจากการ์ตูนหลัก บางคนก็อาจจะมองว่า มันก็แค่ของง่ายๆ ไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามในการคิดมากเท่าไหร่ แต่เชื่อผมเหอะ 4ช่องเนี่ย มันมีอะไรมากกว่านั้น มันคือศิลปะที่ลึกซึ้งน่าสนใจไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าการเขียนการ์ตูนเรื่องยาวเลยทีเดียวเชียวแหละ !!!
ทำไมผมจึงชื่นชอบการเขียนการ์ตูน 4 ช่องจบ?
ในชีวิตจริงน่ะ ผมเป็นคนเงียบ เครียด น่าเบื่อ จริงจังกับชีวิตมากถึงมากที่สุด ดังนั้น เมื่อวันหนึ่งฟ้าบันดาลให้ผมเริ่มชอบวาดการ์ตูน (http://alloywheel.exteen.com/20070601/entry-1) ผมจึงเลือกที่จะวาดการ์ตูนตลกเพื่อชดเชยสิ่งที่เสียไปในชีวิตเป็นอันดับแรก แน่นอน ผมลองวาดการ์ตูนตลกมาหลายแบบ ทั้งคอมมิกเรื่องยาว การ์ตูน3ช่องหรือช่องเดียว แบบขายหัวเราะ แต่วาดไปวาดมา กลับกลายเป็นว่า ผมชอบวาดการ์ตูน 4 ช่องมากที่สุดในจำนวนนั้น ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง
1. ไม่เยิ่นเย้อ และไม่รวบรัดจนเกินไป
ไม่รู้หลายๆคนจะคิดแบบผมรึเปล่า แต่สมัยก่อนที่ผมเริ่มวาดการ์ตูนจากมุข 3 ช่อง ตามแบบขายหัวเราะที่ผมชอบอ่าน ผมมักจะมีความคิดแว่บขึ้นมาเสมอๆว่า เฮ้ย มันรวบรัดไปว่ะ อยากเพิ่มช่องขึ้นมาอีกสักช่อง เพื่อตบมุขให้มันลงตัวกว่านี้ ยกตัวอย่าง
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/lonelymobile.jpg
ตัดช่องที่สองออกไป มันก็ยังสื่อความหมายได้ แต่มันไม่ใช่อะกิ๊ฟ มันไม่ใช่ !!! จังหวะจะโคนในการรับส่งมุขเป็นสิ่งสำคัญของการเขียนการ์ตูนตลก และผมเชื่อว่า 4 ช่องนี่แหละที่เหมาะกับการเขียนการ์ตูนแก๊กมากที่สุด ไม่ได้บอกว่า 3 ช่องไม่ดีนะ ถ้าวางมุขได้เหมาะสม กี่ช่องก็ขำได้ทั้งนั้น ผมแค่ถนัด 4 ช่องมากที่สุดเท่านั้นเอง
2. พลิกแพลงได้หลายกระบวนท่า
ใครที่คิดว่าการ์ตูน 4 ช่องน่ะ ช่วงขำคือช่องสุดท้ายล่ะก็ คุณคิดผิด บรรยายไปก็ไม่เห็นภาพ เอาของจริงให้ดูเลยดีกว่า
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloyWheel51.jpg
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloySweet.jpghttp://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloySweet.jpghttp://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/Alloy1resizepk.jpg
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/Alloy1resizepk.jpg
กล่าวคือ เราสามารถใส่ช่วงสำคัญของมุขลงไปที่ช่องอื่นได้ ไม่จำกัดว่าจะต้องเป็นช่องสุดท้ายเสมอไป การพลิกแพลงแปรเปลี่ยนไม่รู้จบ จนคนอ่านจับทางไม่ได้ เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของการเขียน 4 ช่อง อย่าลืมหาบทสรุปช่องสุดท้ายที่ลงตัวกับมุขอย่างเหมาะสมด้วยนะจ๊ะ
3. ประหยัดกระดาษ
สั้นๆ ง่ายๆ เลย หน้าเดียวเขียนได้ตั้งสองมุข คุ้มจริงๆ !!!
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/resize.jpg
ตีช่องขนาดตามสะดวกท่าน ไม่มีแบบตายตัวหรอก เดี๋ยวนี้ผมเริ่มเบื่อกับการวาดกรอบทุกๆหน้า แบบเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาแล้ว เลยวาดขึ้นมาใหม่ใบนึง แล้วแสกนเก็บไว้ในคอมซะเลย คิดมุขใหม่ได้ ก็ปริ๊นออกมาวาดที เป็นกรอบแบบสำเร็จรูป ใช้ทำงานแบบ mass product ไม่ต้องเสียเวลามาวาดกรอบใหม่ แหล่มป๊ะล่ะ !!! ใครจะใช้วิธีถ่ายเอกสารก็แล้วแต่ แต่มันมีความเสี่ยงที่กระดาษจะออกมาดำสูงมาก โดนมาแล้วเลยไม่แนะนำ
เขียนการ์ตูน 4 ช่องอย่างไรให้ขำ?
อย่าหาว่าผมหลงตัวเองเลยนะ ถึงบังอาจจะมาทำเป็นสอนว่า จะเขียนให้ขำมันต้องทำยังงี้ๆๆๆ เอาเป็นว่าผมเองก็เป็นแค่คนเขียนมุขธรรมดา ไม่ได้วิเศษวิโสอะไร ปล่อยมุขแป้กน่าอายมานับไม่ถ้วนเลยล่ะ แต่ผมก็ยังรู้สึกดี ที่ผมยังภูมิใจในมุขบางมุข ขนาดเอาไปอวดชาวบ้านได้โดยไม่อายใครเลยทีเดียวเชียว เอาเป็นว่า นี่ไม่ใช่ทฤษฎี แต่เป็นวิธีการเขียนมุขของผมก็แล้วกัน ผมแบ่งภาคในการเขียนมุขออกเป็นสองอย่าง คือภาคหลักการ และภาคจินตนาการ เราจะมาดูกันทีละภาคเลยก็แล้วกัน
เริ่มที่ภาคหลักการก่อน
คุณคิดว่ามุขที่ขำควรจะเป็นยังไง? สำหรับผม มุขที่ประสบความสำเร็จควรมีคุณสมบัติสำคัญที่สุดอย่างหนึ่ง นั่นคือการหักหลังคนอ่าน !!! ใช่ครับ หักมุมเข้าไว้ ตบแม่งให้หัวทิ่ม ขัดขาให้ล้มคว่ำ ทะลุกลางปล้องให้หนำใจ
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloyElevator.jpg
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloyMangsaab2.jpg
เราจะพยายามหลอกคนอ่านอย่างแยบยล ลองนึกภาพว่าเราอ่านมุขๆหนึ่งอยู่ เราจะพยายามนึกภาพตามไปต่างๆนาๆ ว่าเฮ้ย เดี๋ยวมันก็จะต้องจบแบบนี้ เดี๋ยวไอ้นี่จะโผล่มาแน่ๆ เดี๋ยวไอ้ตัวนี้ต้องพูดแบบนี้แหงๆ การเขียนมุขไปเฉยๆ เดาง่ายๆ รู้อยู่แล้ว เล่นกันเองในหมู่เพื่อน 90% ไม่ขำครับ เชื่อผม หักหลังเค้าให้ได้ครับ ดีดให้หน้าหงายไปเลย บางทีเราอาจจะเจอพวกชั่วโมงบินสูง เจอมุขมาเป็นร้อยเป็นพันแบบ อย่าไปกลัวมันครับ หักหลังมันมันสองชั้นไปเลยครับ ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว !!!
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloyDO.jpg
การใส่จังหวะนิ่ง(อึ้ง) ลงไป มีประโยชน์ในการปรับอารมณ์ของผู้อ่าน เพื่อเตรียมรับมุขที่จะมาระลอกสองในช่องสุดท้าย รับความขำได้มากขึ้น ซึ่งผมคิดว่า การ์ตูน 3 ช่องคงทำแบบนี้ไม่ได้ อย่างที่บอกไว้ว่า จังหวะจะโคนของการรับส่งมุขก็เป็นสิ่งสำคัญ มุขที่คุณคิดมันอาจจะขำโคตรๆ แต่ถ้ามันไม่มีที่มาที่ไปอะไรเลย คนดูก็คงไม่คิดตาม แถมงงอีกต่างหาก
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/cf2_al2.jpg
ถ้าผมเดินไปชูภาพในช่องที่ 4 ให้คนดู แล้วบอกว่า ปลาหมึกหนวดเดียว !!! คงมีแต่คนหาว่าผมบ้าล่ะมั้ง ดังนั้น อย่าลืมเกริ่นนำ เหมือนจะขอใครเป็นแฟน มันต้องเริ่มจีบก่อน ค่อยเป็นค่อยไป วู้ว !!! สำหรับจังหวะในการเขียนมุขนั้น.... ทางใครทางมัน !!!
มาดูภาคจินตนาการกันบ้างดีกว่า
หลายคนคงเข้าใจ ว่าสิ่งที่ยากที่สุดของการวาดการ์ตูนสี่ช่องคืออะไร? ไม่ใช่การวาดให้สวยแน่นอน มันคือการคิดมุขนั่นเอง !!! แต่ไม่ต้องกลัวไป ทำใจให้สบาย... สูดลมหายใจให้ลึกๆ...
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/impression.jpghttp://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/impression.jpghttp://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/impression.jpg
ไม่ใช่แล้ว !!!!! ประเด็นคือคุณไม่จำเป็นต้องสรรหามุขที่ล้ำลึกอะไรมากมายนักหรอก สิ่งรอบตัวเราๆท่านๆนี่แหละ หยิบมาสิ่งหนึ่งให้เป็นประเด็นหลัก แล้วค่อยแตกแยกย่อยออกไป โดยส่วนตัวผมเป็นคนที่ถ้าเกิดว่าเบื่ออะไรแล้ว จะไม่ค่อยแสดงอาการออกมา มักจะทำหน้านิ่งๆเหมือนฟังอยู่ แต่สติหลุดลอยไปไหนต่อไหนแล้ว คิดนู่นคิดนี่ไปเรื่อยเปื่อย เวลาที่ผมมักจะคิดมุขออก ส่วนใหญ่จะเป็นตอนเรียน หรือไม่ก็ขับรถอยู่ เข้าเรื่องเลยดีกว่า ลองจัดระเบียบความคิดกันดู สมมติว่า ผมนั่งทำงานอยู่ในห้องสมุด ผมเบื่อๆ เลยนั่งคิดไปเรื่อยเปื่อย ผมมองไปที่งานที่ผมทำอยู่ โจทย์การบ้าน Calculus ยากสุดๆ จนผมทำไม่ได้ นั่งอยู่คนเดียวคงไม่มีทางทำได้ เราควรทำยังไงดี ในสถานการณ์แบบนี้? หาคนช่วยสิ แล้วใครจะช่วยเรา? ก็ต้องเป็นคนรู้จักท่าทางคงแก่เรียนที่นั่งอยู่ใกล้ๆน่ะสิ !!!
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/exercise.jpg
อย่าลืมหักหลังคนดูตอนจบด้วย !!! ให้อีกตัวอย่างเลยมา ใจป้ำ ผมนั่งอยู่ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
มีต้นไม้ขึ้นครึ้มอยู่เต็มไปหมด ต้นไม้ เป็นสิ่งมีชีวิต ดำรงชีพด้วยการสังเคราะห์แสงและแร่ธาตุจากใต้ดิน การสังเคราะห์แสง ต้องใช้แสงแดด หาไม่แล้ว มันจะเหี่ยวเฉา...
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloyTree.jpghttp://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloyTree.jpghttp://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloyTree.jpg
ช่องสามโน้มน้าวให้คิดตาม แล้วหักหลังคนดูซะ !!! ตามเสต็ป
สรุปก็คือ
1. มองไปรอบตัว
2. วัตถุ หรือสถานการณ์หลัก
3. แตกย่อยความคิด
4. พาทัวร์ (โน้มน้าวให้คิดตาม)
5. หักหลังซะ !!!
และนี่แหละ คือการเขียนมุข 4 ช่องของผม อ่านถึงตอนนี้แล้วก็ลองกลับไปอ่านมุขเก่าๆดู แล้วจะร้องอ๋อว่า แต่ละมุข ผมจับเอาอะไรมารวมกันบ้าง ไม่ยากเกินไปใช่มั้ยล่ะ !!!! ใครจะลองเอาไปใช้ดูก็ได้ไม่ว่ากัน แต่ไม่รับประกันผลนะ คนเราคิดไม่เหมือนกัน หลายๆคนอาจจะมีวิธีอื่นที่เข้าท่ากว่าก็ได้ หลักสำคัญอีกอย่างในการสร้างผลงาน ที่ผมสังเกตมาจากหลายๆคนที่โด่งดัง เป็นที่รักใคร่ ดังนานอย่างมั่นคง ไม่ใช่ดังแป๊บเดียวแล้วก็หายไป มีคนรอคอยผลงานอยู่ตลอดเวลา และมีผู้ติดตามงานมากขึ้นทุกๆวัน เพราะเขาเหล่านั้นคือผู้ที่มีความเป็นตัวของตัวเอง กล้าที่จะทำอะไรแตกต่าง อย่างสร้างสรรค์ ขอบคุณที่ติดตามอ่านครับ ผมสนุกกับการเขียนเอนทรี่นี้มากจริงๆ หวังว่าประสบการณ์อันอ่อนด้อยของผม คงจะเป็นประโยชน์กับทุกท่านบ้างไม่มากก็น้อย แล้วพบกันครับ *- -)/
4 ช่องในมุมมองของฉัน | Alloy Wheel (http://alloywheel.exteen.com/20080207/entry)
เอนทรี่นี้ มีที่มาจากคำถามในเอนทรี่ FAQ (http://alloywheel.exteen.com/20080126/faq) ที่ผมเคยตั้งไว้ ไปสัญญากับน้องขวัญระพี (http://kwanrapee.exteen.com) ว่าผมจะตอบคำถามของน้อง ด้วยการยกให้ทั้งเอนทรี่ คำถามที่ว่านั้นก็คือ
"ท่านคิดว่าเหตุใดท่านจึงชื่นชอบการเขียนการ์ตูน 4 ช่องจบ และท่านคิดว่าการ์ตูน 4 ช่องจบน่าสนใจอย่างไร จงอธิบายโดยพิสดารพร้อมยกตัวอย่างประกอบ"
โอ๊ย เจอคำถามนี้เข้าไป ถึงกับต้องมาอัพเอนทรี่ใหม่ เจอกันเมื่อไหร่เลี้ยงข้าวพี่ซะดีๆนะน้องขวัญ !!! ไปๆมาๆ การัน (http://garun.exteen.com) และเบส (http://blazx.exteen.com) ก็ถามถึงการคิดมุขการ์ตูน ก็เลยเอามารวมในเอนทรี่นี้ด้วยซะเลย ทีแรกอยากเอาใจน้องขวัญโดยการเขียนอธิบายเป็นกลอนพร้อมใส่ชุดลิเกให้เข้ากับ เงื่อนไข "อธิบายโดยพิสดาร" ของน้องขวัญ แต่กว่าจะอัพเสร็จคงกินเวลาเป็นปี ไม่เอาดีกว่า -*- เอาล่ะ ก่อนที่จะเริ่มเนื้อหากัน ขออนุญาตตกลงกับทุกท่านกันก่อนนะครับ
1. เนื้อหาทุกอย่างในเอนทรี่นี้เกิดขึ้นจากการลองผิดลองถูกของผมเอง ทั้งการวางช่อง การวัดขนาดช่อง วิธีคิดมุข โดยไม่ได้อ้างอิงจากแบบแผนปกติที่คนอื่นใช้กัน ดังนั้น อย่ายึดเอาเนื้อหาเหล่านี้เป็นหลักเกณฑ์ใดๆนะครับ เอาไปทำงานส่งเค้าเจอเค้าด่ากลับมาผมไม่รู้ด้วยล่ะเออ
2. มุข 4 ช่องเกือบทุกภาพที่ผมนำมาเป็นตัวอย่าง ได้มีการใส่ลิงค์เอาไว้เรียบร้อยแล้ว หากจะมีการนำไป FWD โพสที่อื่น ทำซ้ำ แก้ไข ดัดแปลง หรือกระทำการใดๆก็ตาม บอกผมก่อนนะครับ แล้วให้เครดิตกันด้วย คือแบ่บ จะเอาไปทำอะไรก็ไม่ว่าหรอกครับ แต่เอาไปแล้วทำให้ผมดังขึ้นอีกนิดก็ยังดี (หลงตัวเอง) ไว้ดังมีงานมีการทำร่ำรวยเมื่อไหร่ จะเลี้ยงหมูกระทะให้เลยเอ้า วู้วววววว !!! การให้เครดิตกันเป็นมารยาทที่สำคัญมากในโลกอินเตอร์เน็ตนะครับ รักหรอกจึงบอกให้ http://alloywheel.exteen.com (http://alloywheel.exteen.com/) นะครับ (ไม่ค่อยจะอยากดังเลยวุ้ยตู) เอ้า !!! มาเริ่มกันเลยดีกว่า มะ !!!
4 ช่องจบ
เราท่านก็คงรู้กันหมดแล้วล่ะมั้ง ว่าการ์ตูนแบบ 4 ช่องจบน่ะมันเป็นแบบไหน คงไม่ต้องอธิบายให้ มากความ หลายคนอาจจะมองว่า มันก็เป็นเพียงแค่การ์ตูนตลกลูกเมียน้อย ที่เอาไว้แถมท้ายเล่มจากการ์ตูนหลัก บางคนก็อาจจะมองว่า มันก็แค่ของง่ายๆ ไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามในการคิดมากเท่าไหร่ แต่เชื่อผมเหอะ 4ช่องเนี่ย มันมีอะไรมากกว่านั้น มันคือศิลปะที่ลึกซึ้งน่าสนใจไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าการเขียนการ์ตูนเรื่องยาวเลยทีเดียวเชียวแหละ !!!
ทำไมผมจึงชื่นชอบการเขียนการ์ตูน 4 ช่องจบ?
ในชีวิตจริงน่ะ ผมเป็นคนเงียบ เครียด น่าเบื่อ จริงจังกับชีวิตมากถึงมากที่สุด ดังนั้น เมื่อวันหนึ่งฟ้าบันดาลให้ผมเริ่มชอบวาดการ์ตูน (http://alloywheel.exteen.com/20070601/entry-1) ผมจึงเลือกที่จะวาดการ์ตูนตลกเพื่อชดเชยสิ่งที่เสียไปในชีวิตเป็นอันดับแรก แน่นอน ผมลองวาดการ์ตูนตลกมาหลายแบบ ทั้งคอมมิกเรื่องยาว การ์ตูน3ช่องหรือช่องเดียว แบบขายหัวเราะ แต่วาดไปวาดมา กลับกลายเป็นว่า ผมชอบวาดการ์ตูน 4 ช่องมากที่สุดในจำนวนนั้น ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง
1. ไม่เยิ่นเย้อ และไม่รวบรัดจนเกินไป
ไม่รู้หลายๆคนจะคิดแบบผมรึเปล่า แต่สมัยก่อนที่ผมเริ่มวาดการ์ตูนจากมุข 3 ช่อง ตามแบบขายหัวเราะที่ผมชอบอ่าน ผมมักจะมีความคิดแว่บขึ้นมาเสมอๆว่า เฮ้ย มันรวบรัดไปว่ะ อยากเพิ่มช่องขึ้นมาอีกสักช่อง เพื่อตบมุขให้มันลงตัวกว่านี้ ยกตัวอย่าง
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/lonelymobile.jpg
ตัดช่องที่สองออกไป มันก็ยังสื่อความหมายได้ แต่มันไม่ใช่อะกิ๊ฟ มันไม่ใช่ !!! จังหวะจะโคนในการรับส่งมุขเป็นสิ่งสำคัญของการเขียนการ์ตูนตลก และผมเชื่อว่า 4 ช่องนี่แหละที่เหมาะกับการเขียนการ์ตูนแก๊กมากที่สุด ไม่ได้บอกว่า 3 ช่องไม่ดีนะ ถ้าวางมุขได้เหมาะสม กี่ช่องก็ขำได้ทั้งนั้น ผมแค่ถนัด 4 ช่องมากที่สุดเท่านั้นเอง
2. พลิกแพลงได้หลายกระบวนท่า
ใครที่คิดว่าการ์ตูน 4 ช่องน่ะ ช่วงขำคือช่องสุดท้ายล่ะก็ คุณคิดผิด บรรยายไปก็ไม่เห็นภาพ เอาของจริงให้ดูเลยดีกว่า
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloyWheel51.jpg
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloySweet.jpghttp://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloySweet.jpghttp://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/Alloy1resizepk.jpg
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/Alloy1resizepk.jpg
กล่าวคือ เราสามารถใส่ช่วงสำคัญของมุขลงไปที่ช่องอื่นได้ ไม่จำกัดว่าจะต้องเป็นช่องสุดท้ายเสมอไป การพลิกแพลงแปรเปลี่ยนไม่รู้จบ จนคนอ่านจับทางไม่ได้ เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของการเขียน 4 ช่อง อย่าลืมหาบทสรุปช่องสุดท้ายที่ลงตัวกับมุขอย่างเหมาะสมด้วยนะจ๊ะ
3. ประหยัดกระดาษ
สั้นๆ ง่ายๆ เลย หน้าเดียวเขียนได้ตั้งสองมุข คุ้มจริงๆ !!!
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/resize.jpg
ตีช่องขนาดตามสะดวกท่าน ไม่มีแบบตายตัวหรอก เดี๋ยวนี้ผมเริ่มเบื่อกับการวาดกรอบทุกๆหน้า แบบเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาแล้ว เลยวาดขึ้นมาใหม่ใบนึง แล้วแสกนเก็บไว้ในคอมซะเลย คิดมุขใหม่ได้ ก็ปริ๊นออกมาวาดที เป็นกรอบแบบสำเร็จรูป ใช้ทำงานแบบ mass product ไม่ต้องเสียเวลามาวาดกรอบใหม่ แหล่มป๊ะล่ะ !!! ใครจะใช้วิธีถ่ายเอกสารก็แล้วแต่ แต่มันมีความเสี่ยงที่กระดาษจะออกมาดำสูงมาก โดนมาแล้วเลยไม่แนะนำ
เขียนการ์ตูน 4 ช่องอย่างไรให้ขำ?
อย่าหาว่าผมหลงตัวเองเลยนะ ถึงบังอาจจะมาทำเป็นสอนว่า จะเขียนให้ขำมันต้องทำยังงี้ๆๆๆ เอาเป็นว่าผมเองก็เป็นแค่คนเขียนมุขธรรมดา ไม่ได้วิเศษวิโสอะไร ปล่อยมุขแป้กน่าอายมานับไม่ถ้วนเลยล่ะ แต่ผมก็ยังรู้สึกดี ที่ผมยังภูมิใจในมุขบางมุข ขนาดเอาไปอวดชาวบ้านได้โดยไม่อายใครเลยทีเดียวเชียว เอาเป็นว่า นี่ไม่ใช่ทฤษฎี แต่เป็นวิธีการเขียนมุขของผมก็แล้วกัน ผมแบ่งภาคในการเขียนมุขออกเป็นสองอย่าง คือภาคหลักการ และภาคจินตนาการ เราจะมาดูกันทีละภาคเลยก็แล้วกัน
เริ่มที่ภาคหลักการก่อน
คุณคิดว่ามุขที่ขำควรจะเป็นยังไง? สำหรับผม มุขที่ประสบความสำเร็จควรมีคุณสมบัติสำคัญที่สุดอย่างหนึ่ง นั่นคือการหักหลังคนอ่าน !!! ใช่ครับ หักมุมเข้าไว้ ตบแม่งให้หัวทิ่ม ขัดขาให้ล้มคว่ำ ทะลุกลางปล้องให้หนำใจ
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloyElevator.jpg
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloyMangsaab2.jpg
เราจะพยายามหลอกคนอ่านอย่างแยบยล ลองนึกภาพว่าเราอ่านมุขๆหนึ่งอยู่ เราจะพยายามนึกภาพตามไปต่างๆนาๆ ว่าเฮ้ย เดี๋ยวมันก็จะต้องจบแบบนี้ เดี๋ยวไอ้นี่จะโผล่มาแน่ๆ เดี๋ยวไอ้ตัวนี้ต้องพูดแบบนี้แหงๆ การเขียนมุขไปเฉยๆ เดาง่ายๆ รู้อยู่แล้ว เล่นกันเองในหมู่เพื่อน 90% ไม่ขำครับ เชื่อผม หักหลังเค้าให้ได้ครับ ดีดให้หน้าหงายไปเลย บางทีเราอาจจะเจอพวกชั่วโมงบินสูง เจอมุขมาเป็นร้อยเป็นพันแบบ อย่าไปกลัวมันครับ หักหลังมันมันสองชั้นไปเลยครับ ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว !!!
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloyDO.jpg
การใส่จังหวะนิ่ง(อึ้ง) ลงไป มีประโยชน์ในการปรับอารมณ์ของผู้อ่าน เพื่อเตรียมรับมุขที่จะมาระลอกสองในช่องสุดท้าย รับความขำได้มากขึ้น ซึ่งผมคิดว่า การ์ตูน 3 ช่องคงทำแบบนี้ไม่ได้ อย่างที่บอกไว้ว่า จังหวะจะโคนของการรับส่งมุขก็เป็นสิ่งสำคัญ มุขที่คุณคิดมันอาจจะขำโคตรๆ แต่ถ้ามันไม่มีที่มาที่ไปอะไรเลย คนดูก็คงไม่คิดตาม แถมงงอีกต่างหาก
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/cf2_al2.jpg
ถ้าผมเดินไปชูภาพในช่องที่ 4 ให้คนดู แล้วบอกว่า ปลาหมึกหนวดเดียว !!! คงมีแต่คนหาว่าผมบ้าล่ะมั้ง ดังนั้น อย่าลืมเกริ่นนำ เหมือนจะขอใครเป็นแฟน มันต้องเริ่มจีบก่อน ค่อยเป็นค่อยไป วู้ว !!! สำหรับจังหวะในการเขียนมุขนั้น.... ทางใครทางมัน !!!
มาดูภาคจินตนาการกันบ้างดีกว่า
หลายคนคงเข้าใจ ว่าสิ่งที่ยากที่สุดของการวาดการ์ตูนสี่ช่องคืออะไร? ไม่ใช่การวาดให้สวยแน่นอน มันคือการคิดมุขนั่นเอง !!! แต่ไม่ต้องกลัวไป ทำใจให้สบาย... สูดลมหายใจให้ลึกๆ...
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/impression.jpghttp://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/impression.jpghttp://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/impression.jpg
ไม่ใช่แล้ว !!!!! ประเด็นคือคุณไม่จำเป็นต้องสรรหามุขที่ล้ำลึกอะไรมากมายนักหรอก สิ่งรอบตัวเราๆท่านๆนี่แหละ หยิบมาสิ่งหนึ่งให้เป็นประเด็นหลัก แล้วค่อยแตกแยกย่อยออกไป โดยส่วนตัวผมเป็นคนที่ถ้าเกิดว่าเบื่ออะไรแล้ว จะไม่ค่อยแสดงอาการออกมา มักจะทำหน้านิ่งๆเหมือนฟังอยู่ แต่สติหลุดลอยไปไหนต่อไหนแล้ว คิดนู่นคิดนี่ไปเรื่อยเปื่อย เวลาที่ผมมักจะคิดมุขออก ส่วนใหญ่จะเป็นตอนเรียน หรือไม่ก็ขับรถอยู่ เข้าเรื่องเลยดีกว่า ลองจัดระเบียบความคิดกันดู สมมติว่า ผมนั่งทำงานอยู่ในห้องสมุด ผมเบื่อๆ เลยนั่งคิดไปเรื่อยเปื่อย ผมมองไปที่งานที่ผมทำอยู่ โจทย์การบ้าน Calculus ยากสุดๆ จนผมทำไม่ได้ นั่งอยู่คนเดียวคงไม่มีทางทำได้ เราควรทำยังไงดี ในสถานการณ์แบบนี้? หาคนช่วยสิ แล้วใครจะช่วยเรา? ก็ต้องเป็นคนรู้จักท่าทางคงแก่เรียนที่นั่งอยู่ใกล้ๆน่ะสิ !!!
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/exercise.jpg
อย่าลืมหักหลังคนดูตอนจบด้วย !!! ให้อีกตัวอย่างเลยมา ใจป้ำ ผมนั่งอยู่ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
มีต้นไม้ขึ้นครึ้มอยู่เต็มไปหมด ต้นไม้ เป็นสิ่งมีชีวิต ดำรงชีพด้วยการสังเคราะห์แสงและแร่ธาตุจากใต้ดิน การสังเคราะห์แสง ต้องใช้แสงแดด หาไม่แล้ว มันจะเหี่ยวเฉา...
http://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloyTree.jpghttp://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloyTree.jpghttp://i5.photobucket.com/albums/y160/alloywheel/AlloyTree.jpg
ช่องสามโน้มน้าวให้คิดตาม แล้วหักหลังคนดูซะ !!! ตามเสต็ป
สรุปก็คือ
1. มองไปรอบตัว
2. วัตถุ หรือสถานการณ์หลัก
3. แตกย่อยความคิด
4. พาทัวร์ (โน้มน้าวให้คิดตาม)
5. หักหลังซะ !!!
และนี่แหละ คือการเขียนมุข 4 ช่องของผม อ่านถึงตอนนี้แล้วก็ลองกลับไปอ่านมุขเก่าๆดู แล้วจะร้องอ๋อว่า แต่ละมุข ผมจับเอาอะไรมารวมกันบ้าง ไม่ยากเกินไปใช่มั้ยล่ะ !!!! ใครจะลองเอาไปใช้ดูก็ได้ไม่ว่ากัน แต่ไม่รับประกันผลนะ คนเราคิดไม่เหมือนกัน หลายๆคนอาจจะมีวิธีอื่นที่เข้าท่ากว่าก็ได้ หลักสำคัญอีกอย่างในการสร้างผลงาน ที่ผมสังเกตมาจากหลายๆคนที่โด่งดัง เป็นที่รักใคร่ ดังนานอย่างมั่นคง ไม่ใช่ดังแป๊บเดียวแล้วก็หายไป มีคนรอคอยผลงานอยู่ตลอดเวลา และมีผู้ติดตามงานมากขึ้นทุกๆวัน เพราะเขาเหล่านั้นคือผู้ที่มีความเป็นตัวของตัวเอง กล้าที่จะทำอะไรแตกต่าง อย่างสร้างสรรค์ ขอบคุณที่ติดตามอ่านครับ ผมสนุกกับการเขียนเอนทรี่นี้มากจริงๆ หวังว่าประสบการณ์อันอ่อนด้อยของผม คงจะเป็นประโยชน์กับทุกท่านบ้างไม่มากก็น้อย แล้วพบกันครับ *- -)/