M150
21-09-2013, 01:40
มาคุยกันครับ สำหรับคนชอบบทความแนวดราม่า ด่าคนไม่ได้วาดการ์ตูน หรือ ชอบบทความแนวโดนด่า หรือ ด่าตัวเอง เพราะบทความอันนี้ พี่เอ็มจะมากระตุ้นให้วาดการ์ตูนกันอีกเช่นเคย หรือ อีกนัยหนึ่งก็คือ มาแอบหลอกด่าคนไม่ได้วาดการ์ตูนครับ 555 แน่นอนว่า บ่อยครั้งที่พี่เอ็มมักจะถามตัวเองว่า ตอนนี้เราตั้งใจวาด หรือ ทุ่มเทเวลาให้กับการวาดเต็มที่แล้วหรือยัง เรายังรักที่จะวาดการ์ตูนอยู่ไหม เราวาดเพราะเราอยากวาด หรือ เราวาดให้คนอื่นอ่าน แน่นอนว่า เวลาเราแก่ตัวมากขึ้น ภาระชีวิตมันมากขึ้น มันไม่เหมือนสมัยเรียน มีชีวิตเราชีวิตเดียวต้องดูแล คือ เรียนให้จบ แต่เวลาเราแก่ขึ้น เรามีงาน มีแฟน และ อาจจะมีลูกต้องรับผิดชอบ แน่นอนว่า เราจะยังคงเป็นเราในการวาดการ์ตูน หรือ แม้กระทั่งเราจะยังอยากหรือมีอารมณ์ในการวาดการ์ตูนหรือไม่ อันนี้ต้องให้ตัวเองเจอคำถามเหล่านั้นด้วยตัวเองแล้วจะตอบได้
http://board.roigoo.com/members/m150-albums-pics-picture5549-writenow.jpg (http://board.roigoo.com/members/m150-albums-pics-picture5549-writenow.html)
สิ่งหนึ่งที่ควรตระหนักมากที่สุด คือ ถ้าเรายังรักยังชอบกับสิ่งที่เราทำอยู่ ข้ออ้างมันจะไม่มีเลยหวะครับ พูดแล้วก็เหมือนเอาเรือ่งน้ำเน่าเก่าๆ มาเล่า กับ ไอ้คำว่า Want กับ Need ความหมายมันยังต่างกันเยอะ ขึ้นอยู่กับว่า การวาดการ์ตูนของเรามัน Need หรือ Want หรือว่า ตลอดเวลาที่เราจะวาดการ์ตูนนั้นเรามี Passion หรือไม่ อยากวาดจริงหรือเปล่า และ ในที่สุดพี่เอ็มก็เจอกับความรู้สึกที่ เหมือนตอนสมัยวาดการ์ตูนตอนแรกในขวบปีที่ 7 อีกครั้งหนึ่ง เมื่อตัวเองอยู่ในภาวะที่ งานเยอะ มีกิจกรรมที่ต้องทำเยอะ เครียด และ มีเวลาน้อย !! แน่นอนครับ มันเหมือนแรงขับ หรือ การสร้างแรงสมดุลหอยอะไรสักอย่างของร่างกายคน เวลาเครียด มันต้องไปประสบกับเรื่องติ๊งต๊องที่่ทำให้รู้สึกว่า หลายเรื่องในชีวิตเรามันไร้สาระเหลือคณานับ พูดง่ายๆ แบบไม่ต้องพูดให้ยาวคือ เวลาเครียดจะคิดมุกการ์ตูนออกซะงั้น เวลาไม่เครียดดันคิดไม่ออก สงสัยจะสุขเกินเหตุ และ ก็ต้องว่าต่อกันด้วยว่า ไม่มีเวลาวาดอีก แต่บางครั้งมุขการ์ตูนที่มันฝังอยู่ในหัวเรา มันเป็นเรื่องที่อยากไขก๊อกออกมาระบายให้คนอื่นได้รับรู้ร่วมความรู้สึกกับเรา อยากสื่อสารให้คนอื่นฟังบ้าง ไม่ได้เขียนแล้วมันเครียด ในท้ายที่สุดความคิดเหล่านั้นถูกผลักดันให้มาเป็นการ์ตูนกากๆ ที่วาดเพราะอยากวาด มีเพียงแค่สมุดกับปากกา แม้แต่โต๊ะวาดยังไม่มี นั่งวาดบนเก้าอี้พลาสติกโต๊ะจีนยังได้ นี่แหละครับ การ์ตูนหรอยกูต้นตำรับ ใครอ่านรู้เรื่องไม่รู้เรื่องไม่สน แต่ตูได้วาดแล้ว 55 เชิญเสพการ์ตูนทำนองนี้สักตอนดูไหมหละครับ คู่เห่ยกำลังสอง ตอน LFHTCR - เว็บการ์ตูนหรอยกู (http://board.roigoo.com/showthread.php?t=6884)
http://board.roigoo.com/members/m150-albums-pics-picture5549-writenow.jpg (http://board.roigoo.com/members/m150-albums-pics-picture5549-writenow.html)
สิ่งหนึ่งที่ควรตระหนักมากที่สุด คือ ถ้าเรายังรักยังชอบกับสิ่งที่เราทำอยู่ ข้ออ้างมันจะไม่มีเลยหวะครับ พูดแล้วก็เหมือนเอาเรือ่งน้ำเน่าเก่าๆ มาเล่า กับ ไอ้คำว่า Want กับ Need ความหมายมันยังต่างกันเยอะ ขึ้นอยู่กับว่า การวาดการ์ตูนของเรามัน Need หรือ Want หรือว่า ตลอดเวลาที่เราจะวาดการ์ตูนนั้นเรามี Passion หรือไม่ อยากวาดจริงหรือเปล่า และ ในที่สุดพี่เอ็มก็เจอกับความรู้สึกที่ เหมือนตอนสมัยวาดการ์ตูนตอนแรกในขวบปีที่ 7 อีกครั้งหนึ่ง เมื่อตัวเองอยู่ในภาวะที่ งานเยอะ มีกิจกรรมที่ต้องทำเยอะ เครียด และ มีเวลาน้อย !! แน่นอนครับ มันเหมือนแรงขับ หรือ การสร้างแรงสมดุลหอยอะไรสักอย่างของร่างกายคน เวลาเครียด มันต้องไปประสบกับเรื่องติ๊งต๊องที่่ทำให้รู้สึกว่า หลายเรื่องในชีวิตเรามันไร้สาระเหลือคณานับ พูดง่ายๆ แบบไม่ต้องพูดให้ยาวคือ เวลาเครียดจะคิดมุกการ์ตูนออกซะงั้น เวลาไม่เครียดดันคิดไม่ออก สงสัยจะสุขเกินเหตุ และ ก็ต้องว่าต่อกันด้วยว่า ไม่มีเวลาวาดอีก แต่บางครั้งมุขการ์ตูนที่มันฝังอยู่ในหัวเรา มันเป็นเรื่องที่อยากไขก๊อกออกมาระบายให้คนอื่นได้รับรู้ร่วมความรู้สึกกับเรา อยากสื่อสารให้คนอื่นฟังบ้าง ไม่ได้เขียนแล้วมันเครียด ในท้ายที่สุดความคิดเหล่านั้นถูกผลักดันให้มาเป็นการ์ตูนกากๆ ที่วาดเพราะอยากวาด มีเพียงแค่สมุดกับปากกา แม้แต่โต๊ะวาดยังไม่มี นั่งวาดบนเก้าอี้พลาสติกโต๊ะจีนยังได้ นี่แหละครับ การ์ตูนหรอยกูต้นตำรับ ใครอ่านรู้เรื่องไม่รู้เรื่องไม่สน แต่ตูได้วาดแล้ว 55 เชิญเสพการ์ตูนทำนองนี้สักตอนดูไหมหละครับ คู่เห่ยกำลังสอง ตอน LFHTCR - เว็บการ์ตูนหรอยกู (http://board.roigoo.com/showthread.php?t=6884)