อย่าให้เงินกระชากความฝันไปจากเรา พี่ชายสุดหล่อของผม ย้ำเตือนผมอยู่เป็นประจำ ให้ตระหนักถึงชีวิตอันแสนสั้นของคน วันนี้เราทำเรื่องที่เรารักแล้วหรือยัง ถ้าวันนี้ถ้าเป็นวันสุดท้ายเรายังทำสิ่งนั้นอยู่รึปล่าว หรือยังไม่ได้ทำสิ่งที่เรารักหรืออยากทำเลย บางช่วงเวลาเราหลงไปกับเม็ดเงินที่มันมากมายจากการทำงาน จนคิดว่าเงินจะนำพาความสุขมากมายมาให้ แต่ยิ่งได้เงินมามากไม่ได้ตอบโจทย์ว่าความสุขจะมาตามเลย อาจจะมีบ้างช่วงแรก แต่พอย้อนกลับมาคิด เราก็พลาดทำสิ่งอะไรดีๆในชีวิตไปเยอะเสียแล้ว อย่าให้เงินกระชากฝันของเราไปนะครับ จบบทความเพื่อย้ำเตือนตัวเอง

นึกถึงนักดนตรี นักวาดภาพสมัยก่อนพวกคนอิตาลี่ ส่วนมากไม่ได้ร่ำรวยอะไรเลยในช่วงที่มีชีวิตอยู่ ทำไมพวกเขายอมทำในสิ่งที่รัก แทนที่จะเอาความสามารถระดับโลกของเขาไปและกับเงินด้วยวิธีอื่นๆ บ่นไปเรื่อยไม่ได้เมานะครับ

ความจนไม่ใช่ตัวนำความทุกข์
เงินไม่ใช่สะสารนำความสุข

เป็นเรื่องจริงค่ะ แต่สัจธรรมก็คือ พออยู่ในช่วงที่กำลังทำสิ่งที่รัก (แต่ไม่มีเงิน) แล้วคนรอบข้างก็เริ่มกดดัน จากนั้นก็มีเสียงประหลาดดังมาจากในตัวเองตลอดเวลา (มัวแต่ไร้สาระอะไรอยู่เนี่ย, ไม่เป็นโล้เป็นพายเลย, คนอื่นเขาหลังขดหลังแข็ง สู้งาน นี่มัวแต่ขี้เกียจอะไรอยู่, ตอนแก่ตัวจะทำอย่างไรเนี่ย) เนี่ยอะค่ะ แล้วมันก็เหมือนจะบีบบังคับให้เราเกิดสภาวะหลอนๆ นั่งคิดถึงเงิน เงิน เงิน แล้วก็ไปพิมพ์ google หาที่สมัครงานไปทั่วเลย ท้งที่รู้ดีว่า สมัครได้ก็ไม่ไปทำอยุ่ดี หรือสมัครได้ไปทำก็ไม่มีความสุขอยู่ดี จะจัดการกับสภาวะหลอนที่เกิดขึ้นในตัวเองอย่างไรดีคะ