M150
01-01-2014, 21:28
บทความดีๆ อันนี้นำมาจาก จ๊อด แปดริ้ว เจาะลึกแง่มุมชีวิต เปิดใจถึงด้านลบสังคม (http://men.mthai.com/infocus/33356.html) ของเว็บ MThai นะคร้าบ ขอขอบพระคุณอย่างสูง ที่ได้ช่วยสัมพาษย์ น้องจ๊อด แปดริ้ว ที่ผมและเพื่อนในเว็บหรอยกูอยากจะรู้จักมากๆ ให้เราได้รู้จักตัวตนของน้องจ๊อดกัน ขอบคุณที่ได้สัมพาษย์ทั้งส่วนประวัติของจ๊อด แปดริ้ว และ ความคิด รวมถึงมุมมองของน้องเขา ทั้งหมดนี้เพื่อเป็นความรู้ให้กับน้องๆ ในการวาดการ์ตูนนะครับ สำหรับน้องๆ ที่อยากศึกษาเทคนิคการวาดการ์ตูนเพิ่มเติม ก็เข้าไปเพิ่มเติมความรู้ได้ที่ เทคนิคการวาดการ์ตูน (http://board.roigoo.com/เทคนิคการวาดการ์ตูน/)
ขึ้นชื่อว่าเสียดสีสังคมเชื่อว่าเป็นสิ่งที่ หลายคนชอบอยู่ไม่น้อย เพราะการเสียดสีมักเกิดขึ้นกับเรื่องที่เราเองมีความรู้สึกต่อสิ่งต่างๆร่วม กัน เพียงแต่ไม่กล้าที่จะพูดออกมา และแทบจะกดไลค์เดี๋ยวนั้นเพราะมันโดนใจ บ้างก็เคยเจอกับตัว บ้างก็มีพฤติกรรมเดียวกันกับที่โดนเสียดสี แต่เชื่อเถอะครับ ว่าการเสียดสีมันเกิดจากความจริงอันกระอักกระอ่วนผ่านทัศนะของผู้กล้าที่จะ หยิบยกมาพูดเพื่อสะกิดคนให้ฉุกคิดแล้วตั้งคำถามต่อเรื่องนั้นๆ แล้วถ้าการเสียดสีนั่นถูกสื่อผ่านการ์ตูนพร้อมมุขตลกร้ายด้วยแล้ว มันคือความบันเทิงที่ประเทืองปัญญาชั้นเยี่ยมเลยล่ะ
http://board.roigoo.com/members/m150-albums-pics-picture5683-จ๊อดแปดริ้ว.jpg (http://board.roigoo.com/members/m150-albums-pics-picture5683-จ๊อดแปดริ้ว.html)
Men.MThai: จ๊อด แปดริ้ว คือใครกันแน่
ผมชื่ออมรลาภ พรหมสุวรรณ ชื่อเล่นชื่อจ๊อด เป็นคนฉะเชิงเทรา จบจากมหาวิทยาลัยในฉะเชิงเทราครับ ปัจจุบันเป็นAnimatorของโปรดักชั่นเฮ้าส์แห่งหนึ่งครับ
Men.MThai:จุดเริ่มต้นของการวาดภาพ
ตอน เด็กมักเห็นพี่ชายวาดรูปการ์ตูนมาร์เวลเป็นเล่มๆ อย่างสไปเดอร์แมนอะไรอย่างนี้ ผมก็เลยอยากวาดบ้าง ก็เลยเริ่มวาดเองตั้งแต่ป.2 อย่างตอนเด็กๆครูชอบให้นักเรียนทำกิจกรรมเต้นโน่นนี่ แม่ดำกางร่มอะไรก็ไม่รู้ ผมกลับนั่งวาดภาพคนเดียวอย่างเพลิดเพลิน เพราะหลงไหลที่จะได้ถ่ายทอดจินตนาการของตัวเองออกมาเป็นรูปเป็นร่าง อย่างอยากมีหุ่นยนต์ ผมก็วาดออกมาเอง ไม่ซ้ำใคร อยากเห็นสวนสัตว์ไดโนเสาร์ ก็วาดขึ้นมาเองได้ พอโตขึ้นหน่อย ก็เริ่มวาดรูปล้อเลียนเพื่อน เห็นเพื่อนมีคาแรกเตอร์อะไรเด่นๆ หรือทำอะไรตลกๆผมก็จะวาดล้อเลียน แม้ว่าจะเป็นลายเส้นแบบเด็กๆ แต่คนก็ดูรู้ว่าเป็นคนๆนั้น อย่างตอนเพื่อนผมเปิดกระโปรงเพื่อนผู้หญิง ผมก็วาดล้อเลียนมันเลย
Men.MThai:ฟังดูมีพรสวรรค์ตั้งแต่เด็ก ทั้งหมดนี้ฝึกวาดเองหรือเปล่า
ครับ ฝึกวาดเองตั้งแต่เด็กจนถึงมัธยม ผมเป็นเด็กที่เรียนอ่อนมาก อาจารย์ก็เลยไม่สนใจ เพราะอาจารย์มักจะสนับสนุนเด็กที่เก่งวิชาการ เลข อังกฤษอะไรพวกนี้ แต่ผมเรียนไม่เก่ง ผมเลยโดนอาจารย์ตีบ่อยๆ และโดนบังคับให้เรียนวิชาพวกนี้ เพราะผมเป็นลูกอาจารย์โรงเรียนที่ผมเรียนอยู่ด้วย เลยโดนกดดันเข้าไปใหญ่
Men.MThai:แล้วอาจารย์เริ่มเห็นความสามารถเราเมื่อไหร่
วัน สุนทรภู่ครับ ผมได้ที่สองจากการวาดภาพวันสุนทรภู่ อาจารย์เลยเริ่มเห็นแววว่าเด็กคนนี้มีของนะ ตอนนั้นผมยังใช้สีไม้ฝนๆอยู่เลยขนาดเรียนมัธยมแล้วนะ ในขณะที่เด็กมัธยมเค้าใช้สีโปสเตอร์กันหมดแล้ว
Men.MThai:ไม่ได้ที่1ก็ไม่เป็นไร?
ผมไม่แคร์เรื่องรางวัลเลยครับ มันไม่สำคัญ ผมวาดแล้วมีคนชอบแค่นี้ก็พอแล้ว รางวัลไม่ได้เป็นตัวการันตีเลย แต่ความชื่นชอบของคนส่วนใหญ่ที่มีต่องานเราต่างหากที่ทำให้ผมมีความสุข
Men.MThai:การวาดภาพกับชีวิตวัยรุ่นของจ๊อด แปดริ้วล่ะ?
ผม ชอบเล่นเกมครับ อย่างพวก Command, Taken, God of War ก็จะเอาคาแรกเตอร์เพื่อนๆมาวาดเป็นตัวการ์ตูนหนึ่งในเกม ล้อเลียนโดยการเอาเพื่อนคนนี้มาเป็นการ์ตูนตีกับเพื่อนอีกคน พอตอนเอนท์ก็ไม่ตั้งใจ ทำข้อสอบเสร็จเร็วมาก กามั่วหมด เพราะอยากเอาเวลามาวาดการ์ตูนบนกระดาษคำตอบที่เหลือ ก็เลยวาดอาจารย์คุมสอบนั่นแหละ เลยโดนอาจารย์ด่าตามระเบียบ (หัวเราะ)
Men.MThai:แล้วอย่างนี้จบมหาวิทยาลัยคณะอะไรล่ะ
ผม จบการวาดรูปมาโดยเฉพาะ เข้าได้เพราะผมมีพอร์ทสะสมผลงานนี่แหละ แนวผมก็จะเป็นแนวการ์ตูนล้อเลียนอย่างที่เห็นๆกัน หัวโต ไหล่หลุด ไม่ใช่ภาพเหมือนเป๊ะๆ
http://board.roigoo.com/members/m150-albums-pics-picture5684-การ์ตูนจ๊อดแปดริ้ว.jpg (http://board.roigoo.com/members/m150-albums-pics-picture5684-การ์ตูนจ๊อดแปดริ้ว.html)
Men.MThai:อย่างนี้ก็มีความสุขแล้วสิ ที่เข้าคณะนี้ได้ ได้วาดรูปสมใจ
ไม่ เลยครับ กลายเป็นว่าคณะที่ผมอยู่เป็นสังคมรวมคนไม่มีที่ไป เรียนอะไรไม่ได้แล้วก็มาเรียน คนที่มีใจรักวาดรูปจริงๆมีน้อยมาก แล้วการสอนก็มุ่งสอนแต่ให้ไปเป็นครูสอนวาดรูปอยู่บ้านนอกอย่างเดียวก็พอ ไม่จำเป็นต้องวาดสวยหรือเป็นมืออาชีพเลย ผมเลยรู้สึกว่าผมไม่ได้อะไรจากที่นี่ ตัวเองคิดผิดหรือเปล่า ตอนนั้นผมกลุ้มใจมาก จนมาเจอรุ่นพี่ที่จบไปแล้วรู้สึกเหมือนกัน พี่เค้าทำแอนนิเมชั่นอยู่ตอนนั้น เลยชวนผมมาฝึกกับเค้า โดยพี่เค้าถ่ายทอดวิชาให้ผมหมดจนมีประสบการณ์ ตอนนั้นผมไม่คิดจะพึ่งอาจารย์แล้ว โดดเรียนมาฝึกกับพี่เค้า พี่เค้าสอนผมตั้งแต่Drawing ซึ่งอาจารย์ไม่สอน ทั้งๆที่ Drawing เป็นหัวใจของการเรียนวาดภาพ-ออกแบบทั้งปวง มันเจ็บปวดนะครับ แต่ในขณะเดียวกันก็มีอาจารย์ดีๆที่ผมเคารพคอยหยิบยื่นโอกาสและให้แง่คิดดีๆ กับผมอยู่บ้าง
มี ครั้งหนึ่งอาจารย์ถามนักศึกษาในห้องว่าจบไปอยากเป็นอะไร ผมตอบว่าอยากเป็นแอนนิเมเตอร์ อาจารย์กลับหัวเราะหึหึแล้วพูดว่า จะเป็นได้เหรอ จนพอผมโตเป็นผู้ใหญ่ถึงรู้ว่านั่นเรียกว่าการหัวเราะเยาะ
ตอนนั้นผมตั้งใจจะไม่รับปริญญาที่นั่นแล้วนะครับ เลยมาสอบติดช่างศิลป์ที่กรุงเทพ แต่ไม่เอา เพราะรุ่นพี่คนนี้เค้านำพอร์ทที่ผมฝึกฝนมาแรมปีไปให้หัวหน้าเค้าดูอีกที ตอนนั้นผมเลยตัดสินใจเอาเงินเก็บที่มีอยู่ก้อนหนึ่งมาเช่าหอในกรุงเทพ เพื่อมาขอฝึกกับบริษัทนี้ เจ้านายพี่เค้าก็เมตตารับผมฝึกงาน โดยที่ผมไม่เอาค่าจ้างอยู่เป็นเดือน ผมใช้ลูกขยันมากกว่าฝีมือ ให้ทำอะไรทำหมด ไม่ เคยเขียนสตอรี่บอร์ดก็ต้องทำ จนพี่เค้ารับเข้าทำงานจนทุกวันนี้ก็3ปีแล้ว ที่ผ่านมาก็ทำแอนนิเมชั่นบางตอนให้กับ ปังปอนด์ เชลดอน เบิร์ดแลนด์ เราควรเดินเข้าหาโอกาส มากกว่ารอหยิบยื่นจากใคร หรือรอให้มันเกิด อย่าคิดว่าเราเก่ง ให้คิดว่าเรายังอ่อนอยู่ และเราจะได้รับอะไรเยอะแยะมากมาย อย่าทำตัวเป็นน้ำเต็มแก้ว ได้มาก็คอยเทออกและเติมใหม่
Men.MThai:แล้วมาถึงเพจ จ๊อด แปดริ้ว บ้าง มันเกิดขึ้นได้อย่างไรครับ แล้วทำไมถึงเป็นจ๊อด แปดริ้ว
หัว หน้าผมเค้าทำเพจของเค้าอยู่แล้ว เลยชวนให้ผมทำเพจตัวเองบ้าง เพราะเห็นว่าพอมีฝีมืออยู่บ้าง ก็ถือเป็นพอร์ทงานชิ้นหนึ่งของผม ส่วนชื่อเพจ ก็เป็นชื่อผมอยู่แล้ว ส่วนแปดริ้วก็เหมือนเป็นฉายาแสดงถื่นฐาน เหมือนเน วัดดาวน่ะครับ (หัวเราะ)
Men.MThai:สังเกตว่าธีมของเพจ จ๊อด แปดริ้ว จะเป็นการเสียดสีสังคมในแง่ลบ ให้ออกมาตลกขบขัน ทำไมถึงเลือกธีมนี้ล่ะ
วัน นั้นผมไปเดินห้างดังแห่งหนึ่ง แล้วเจอคู่รักนักเรียนมัธยมหญิงชายชุดคอซองกำลังนัวเนีย จูบกันเป็นเรื่องเป็นราวกลางห้าง ผมเห็นแล้ว โอ้โห! ขนาดนี้เลยเหรอ เลยเกิดภาพแรกของเพจครับ ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแนวเสียดสีนะครับ แค่เห็นอะไรแล้วเอามาวาด เผอิญว่ามันเป็นด้านลบของสังคมไงครับ
Men.MThai:เรานั่งคุยๆกันมา รู้สึกได้เลยว่า จ๊อด แปดริ้ว เป็นคนช่างสังเกตมาก แล้วตอนนี้(ขณะที่เราคุยกัน)สังเกตอะไรได้บ้าง
ครับผมชอบสังเกตสิ่งต่างๆรอบตัวเป็นทุนเดิม อย่างตอนนี้ผมก็สงสัยว่าทำไมกรุงเทพต้องมีร้านกาแฟเยอะแยะขนาดนี้ แล้วคนต้องมานั่งทำงาน อ่านหนังสือกันในนี้ด้วย ทำไมไม่เป็นที่อื่นบ้าง มันเป็นแฟชั่นหรือเปล่า (เราคุยกันในร้านกาแฟ)
Men.MThai:แสดงว่า จ๊อด แปดริ้ว ไม่ค่อยเห็นด้วยกับหลายๆอย่างในสังคม
ไม่เชิงไม่เห็นด้วย แต่ผมเป็นคนชอบตั้งคำถามกับสิ่งที่เจอมา อย่างเสาในรถไฟฟ้า มันมีให้คนจับหรือให้คนพิงกันแน่ ทำไมเด็กสก๊อยต้องหน้าขาวปากแดง อะไรทำนองนี้มากกว่า
Men.MThai:แล้วถ้าให้เสียดสีตัวเองบ้างล่ะ
ก็คงจะเสียดสีว่าทำไมต้องมาวาดภาพอะไรแบบนี้ด้วย เงินก็ไม่ได้ สู้เอาเวลาไปซื้อเกมมาเล่นดีกว่า
Men.MThai:อะไรในสังคมไทยที่ จ๊อด แปดริ้ว ไม่ชอบ
ความ เห็นแก่ตัวครับ มันเยอะมากถ้าจะพูดถึงเรื่องนี้ อย่างบนถนนมักไม่มีใครยอมหยุดให้ใครไปก่อน จนกว่าจะมีช่องว่างหรือชิงไปก่อนถึงจะได้ไป อีกเรื่องก็คือการต่อคิว แซงคิวนี่เจอบ่อยแล้วแกล้งทำเป็นเนียนไม่เห็น ผมว่ามันเป็นเรื่องของการให้เกียรติซึ่งกันและกันในสังคม นี่ผมเพิ่งเจอคู่รักดูดปากบนรถไฟฟ้ามาเลยนะ น่าจะมีบริการม่านกั้นในรถไฟฟ้า ทำสัญลักษณ์เป็นมุมสำหรับลูบไล้ คนพวกนี้ไม่สนใจว่าอะไรไม่เหมาะ เอาแต่อ้างว่าคนอื่นก็ทำได้ฉันก็ทำได้
Men.MThai:แล้วเราควรทำอย่างไรดีล่ะ
ก็คงได้แต่ปล่อยมันไป รอให้ประเทศชาติพัฒนามั้งครับ ดูแลตัวเองให้ดีๆ ผมทำได้แค่หยิบยกด้านลบมาสะท้อนสังคมเท่านั้น เมื่อเพจผมเป็นที่รู้จัก ก็อยากให้งานผมสะท้อนความจริงที่มีอยู่ เพื่อให้สังคมได้ฉุกคิดบ้าง
Men.MThai:มีคนด่างานเราบ้างไหม เสียดสีไปทั่วขนาดนี้
โอ้ โห เยอะครับ มาประมาณว่าทำไมทำแต่เรื่องด้านลบ ไม่คิดจะทำด้านบวกบ้างเหรอไง ผมก็เลยตอบไปว่าโรงเรียนคุณไม่ได้สอนให้ทำความดีเหรอครับ ผม คิดว่าคนเราทุกคนล้วนรู้อยู่แล้วว่าอะไรดีไม่ดี แต่กลับไม่รู้ว่าตัวว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ ดีหรือไม่ดี ความดีไม่จำเป็นต้องบอกให้ทำหรอกครับ ผมเลยสะท้อนสิ่งเหล่านี้ให้คนรู้ตัว บางคนเห็นงานผมก็ร้อนตัวนะ แล้วไอ้พวกร้อนตัวบางคนก็มาด่าผม แต่บางคนก็คิดได้นะ หลังๆเลยไม่ค่อยใส่ใจกับคอมเมนท์เท่าไหร่ แต่อ่านหมดทุกคนครับ
Men.MThai:ล่าสุดกับประเด็นยกเลิกผมเกรียนนักเรียนไทย
ตอนเด็กๆผมไม่ชอบกฏนี้เลยครับ อย่างที่เด็กหลายคนรู้สึกแหละ แต่พอโตขึ้นมาผมกลับรู้สึกว่าการ บังคับให้เด็กตัดผม คือกฏอย่างหนึ่งที่เด็กต้องเรียนรู้ที่จะเคารพและทำตาม ก่อนที่จะออกไปสู่โลกภายนอกแล้วต้องเจอกับกฏสังคมในฐานะผู้ใหญ่ ผม ไม่ได้คิดเรื่องสิทธิมนุษยชนอะไรเลยนะครับ โรงเรียนก็เหมือนสังคมหนึ่ง เหมือนประเทศเล็กๆที่มีประชากรเป็นเด็กนักเรียนซึ่งจะต้องเรียนรู้ที่จะ เคารพกฏต่างๆ ที่ยกเลิกกฏนี้ก็ไม่ได้ให้สังคมดีขึ้นหรือแย่ลงหรอกครับ เด็กนักเรียนดูดปากกลางห้างก็ยังคงมีอยู่ เป็นแค่กระแสน่ะครับ
Men.MThai:คุยกันมาตั้งนาน อธิบายการทำงานของเพจหน่อยสิ
ผม ทำเพจเป็นงานอดิเรกนะครับ ไม่ได้ซีเรียส อยากวาดก็วาด ผมจะพกสมุดไอเดียของผมติดตัวตลอดเวลา พอเห็นอะไรแล่นผ่านเข้าหัวหน่อยก็จะหยิบสมุดออกมาถ่ายทอดไอเดียของเราตอน นั้นเป็นช๊อตๆ ในขณะที่บางงานเราก็คิดขึ้นมาเอง ใส่มุขเข้าไป แล้วพอถึงบ้านก็ค่อยเปิดคอมวาดน่ะครับโดยจะใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงต่อภาพ งานของผมจะเป็นการเกาะกระแส หยิบกระแสที่เกิดขึ้นมาเสียดสี แล้วที่สำคัญไม่เข้าข้างใครทั้งสิ้น ด่าผู้ชาย ด่าผู้หญิง ด่าทอม ด่าเกย์ ด่าครู ด่านักเรียน ไม่ให้เกิดการเข้าข้างในงาน อีกอย่างผมก็ไม่ได้คิดเรื่องธุรกิจเป็นเรื่องเป็นราวอยู่แล้ว อาจรับเป็นงานจ้างวาดภาพล้อเลียนบ้าง แค่นี้ก็พอแล้วครับ
Men.MThai:อยากฝากอะไรกับ คนที่มีฝัน และ สังคมบ้าง
อย่ารอครับ อยากทำอะไรก็ลงมือทำเลย ทุกคนล้วนมีสิ่งที่ชอบ มีพรสวรรค์ นำมันออกมาให้เป็นรูปเป็นร่าง เพราะอย่างน้อยเราก็ได้ทำแล้ว อย่ากลัวที่จะมีคนด่า ยกตัวอย่างเช่นพุฒ เดชอุดม มีคนด่าทั่วบ้านทั่วเมือง แต่เค้าก็มีความสุขที่เค้าได้ทำ และก็มีกลุ่มคนที่ชื่นชอบเค้าอยู่จริงๆ สำหรับด้านสังคม ก็อยากให้คนคิดก่อนทำมากขึ้น นึกถึงสิ่งที่จะตามมาบ้าง แค่นี้ก็พอแล้ว
[LEFT]คงไม่จำเป็นต้องสรุปอะไรสำหรับการสัมภาณษ์นี้ มากแล้วล่ะครับ เพราะคุณจ๊อดได้ทิ้งข้อคิดดีๆให้กับผู้อ่านไว้อย่างน่าทึ่ง จะมีอะไรที่ทำให้ชีวิตนี้คุ้มไปมากกว่ามีฝันและได้ทำตามฝัน ได้ถ่ายทอดสิ่งที่ตัวเองชอบออกมาเป็นรูปเป็นร่าง ซึ่งตัวคุณเองก็ทำได้เช่นกัน
ขึ้นชื่อว่าเสียดสีสังคมเชื่อว่าเป็นสิ่งที่ หลายคนชอบอยู่ไม่น้อย เพราะการเสียดสีมักเกิดขึ้นกับเรื่องที่เราเองมีความรู้สึกต่อสิ่งต่างๆร่วม กัน เพียงแต่ไม่กล้าที่จะพูดออกมา และแทบจะกดไลค์เดี๋ยวนั้นเพราะมันโดนใจ บ้างก็เคยเจอกับตัว บ้างก็มีพฤติกรรมเดียวกันกับที่โดนเสียดสี แต่เชื่อเถอะครับ ว่าการเสียดสีมันเกิดจากความจริงอันกระอักกระอ่วนผ่านทัศนะของผู้กล้าที่จะ หยิบยกมาพูดเพื่อสะกิดคนให้ฉุกคิดแล้วตั้งคำถามต่อเรื่องนั้นๆ แล้วถ้าการเสียดสีนั่นถูกสื่อผ่านการ์ตูนพร้อมมุขตลกร้ายด้วยแล้ว มันคือความบันเทิงที่ประเทืองปัญญาชั้นเยี่ยมเลยล่ะ
http://board.roigoo.com/members/m150-albums-pics-picture5683-จ๊อดแปดริ้ว.jpg (http://board.roigoo.com/members/m150-albums-pics-picture5683-จ๊อดแปดริ้ว.html)
Men.MThai: จ๊อด แปดริ้ว คือใครกันแน่
ผมชื่ออมรลาภ พรหมสุวรรณ ชื่อเล่นชื่อจ๊อด เป็นคนฉะเชิงเทรา จบจากมหาวิทยาลัยในฉะเชิงเทราครับ ปัจจุบันเป็นAnimatorของโปรดักชั่นเฮ้าส์แห่งหนึ่งครับ
Men.MThai:จุดเริ่มต้นของการวาดภาพ
ตอน เด็กมักเห็นพี่ชายวาดรูปการ์ตูนมาร์เวลเป็นเล่มๆ อย่างสไปเดอร์แมนอะไรอย่างนี้ ผมก็เลยอยากวาดบ้าง ก็เลยเริ่มวาดเองตั้งแต่ป.2 อย่างตอนเด็กๆครูชอบให้นักเรียนทำกิจกรรมเต้นโน่นนี่ แม่ดำกางร่มอะไรก็ไม่รู้ ผมกลับนั่งวาดภาพคนเดียวอย่างเพลิดเพลิน เพราะหลงไหลที่จะได้ถ่ายทอดจินตนาการของตัวเองออกมาเป็นรูปเป็นร่าง อย่างอยากมีหุ่นยนต์ ผมก็วาดออกมาเอง ไม่ซ้ำใคร อยากเห็นสวนสัตว์ไดโนเสาร์ ก็วาดขึ้นมาเองได้ พอโตขึ้นหน่อย ก็เริ่มวาดรูปล้อเลียนเพื่อน เห็นเพื่อนมีคาแรกเตอร์อะไรเด่นๆ หรือทำอะไรตลกๆผมก็จะวาดล้อเลียน แม้ว่าจะเป็นลายเส้นแบบเด็กๆ แต่คนก็ดูรู้ว่าเป็นคนๆนั้น อย่างตอนเพื่อนผมเปิดกระโปรงเพื่อนผู้หญิง ผมก็วาดล้อเลียนมันเลย
Men.MThai:ฟังดูมีพรสวรรค์ตั้งแต่เด็ก ทั้งหมดนี้ฝึกวาดเองหรือเปล่า
ครับ ฝึกวาดเองตั้งแต่เด็กจนถึงมัธยม ผมเป็นเด็กที่เรียนอ่อนมาก อาจารย์ก็เลยไม่สนใจ เพราะอาจารย์มักจะสนับสนุนเด็กที่เก่งวิชาการ เลข อังกฤษอะไรพวกนี้ แต่ผมเรียนไม่เก่ง ผมเลยโดนอาจารย์ตีบ่อยๆ และโดนบังคับให้เรียนวิชาพวกนี้ เพราะผมเป็นลูกอาจารย์โรงเรียนที่ผมเรียนอยู่ด้วย เลยโดนกดดันเข้าไปใหญ่
Men.MThai:แล้วอาจารย์เริ่มเห็นความสามารถเราเมื่อไหร่
วัน สุนทรภู่ครับ ผมได้ที่สองจากการวาดภาพวันสุนทรภู่ อาจารย์เลยเริ่มเห็นแววว่าเด็กคนนี้มีของนะ ตอนนั้นผมยังใช้สีไม้ฝนๆอยู่เลยขนาดเรียนมัธยมแล้วนะ ในขณะที่เด็กมัธยมเค้าใช้สีโปสเตอร์กันหมดแล้ว
Men.MThai:ไม่ได้ที่1ก็ไม่เป็นไร?
ผมไม่แคร์เรื่องรางวัลเลยครับ มันไม่สำคัญ ผมวาดแล้วมีคนชอบแค่นี้ก็พอแล้ว รางวัลไม่ได้เป็นตัวการันตีเลย แต่ความชื่นชอบของคนส่วนใหญ่ที่มีต่องานเราต่างหากที่ทำให้ผมมีความสุข
Men.MThai:การวาดภาพกับชีวิตวัยรุ่นของจ๊อด แปดริ้วล่ะ?
ผม ชอบเล่นเกมครับ อย่างพวก Command, Taken, God of War ก็จะเอาคาแรกเตอร์เพื่อนๆมาวาดเป็นตัวการ์ตูนหนึ่งในเกม ล้อเลียนโดยการเอาเพื่อนคนนี้มาเป็นการ์ตูนตีกับเพื่อนอีกคน พอตอนเอนท์ก็ไม่ตั้งใจ ทำข้อสอบเสร็จเร็วมาก กามั่วหมด เพราะอยากเอาเวลามาวาดการ์ตูนบนกระดาษคำตอบที่เหลือ ก็เลยวาดอาจารย์คุมสอบนั่นแหละ เลยโดนอาจารย์ด่าตามระเบียบ (หัวเราะ)
Men.MThai:แล้วอย่างนี้จบมหาวิทยาลัยคณะอะไรล่ะ
ผม จบการวาดรูปมาโดยเฉพาะ เข้าได้เพราะผมมีพอร์ทสะสมผลงานนี่แหละ แนวผมก็จะเป็นแนวการ์ตูนล้อเลียนอย่างที่เห็นๆกัน หัวโต ไหล่หลุด ไม่ใช่ภาพเหมือนเป๊ะๆ
http://board.roigoo.com/members/m150-albums-pics-picture5684-การ์ตูนจ๊อดแปดริ้ว.jpg (http://board.roigoo.com/members/m150-albums-pics-picture5684-การ์ตูนจ๊อดแปดริ้ว.html)
Men.MThai:อย่างนี้ก็มีความสุขแล้วสิ ที่เข้าคณะนี้ได้ ได้วาดรูปสมใจ
ไม่ เลยครับ กลายเป็นว่าคณะที่ผมอยู่เป็นสังคมรวมคนไม่มีที่ไป เรียนอะไรไม่ได้แล้วก็มาเรียน คนที่มีใจรักวาดรูปจริงๆมีน้อยมาก แล้วการสอนก็มุ่งสอนแต่ให้ไปเป็นครูสอนวาดรูปอยู่บ้านนอกอย่างเดียวก็พอ ไม่จำเป็นต้องวาดสวยหรือเป็นมืออาชีพเลย ผมเลยรู้สึกว่าผมไม่ได้อะไรจากที่นี่ ตัวเองคิดผิดหรือเปล่า ตอนนั้นผมกลุ้มใจมาก จนมาเจอรุ่นพี่ที่จบไปแล้วรู้สึกเหมือนกัน พี่เค้าทำแอนนิเมชั่นอยู่ตอนนั้น เลยชวนผมมาฝึกกับเค้า โดยพี่เค้าถ่ายทอดวิชาให้ผมหมดจนมีประสบการณ์ ตอนนั้นผมไม่คิดจะพึ่งอาจารย์แล้ว โดดเรียนมาฝึกกับพี่เค้า พี่เค้าสอนผมตั้งแต่Drawing ซึ่งอาจารย์ไม่สอน ทั้งๆที่ Drawing เป็นหัวใจของการเรียนวาดภาพ-ออกแบบทั้งปวง มันเจ็บปวดนะครับ แต่ในขณะเดียวกันก็มีอาจารย์ดีๆที่ผมเคารพคอยหยิบยื่นโอกาสและให้แง่คิดดีๆ กับผมอยู่บ้าง
มี ครั้งหนึ่งอาจารย์ถามนักศึกษาในห้องว่าจบไปอยากเป็นอะไร ผมตอบว่าอยากเป็นแอนนิเมเตอร์ อาจารย์กลับหัวเราะหึหึแล้วพูดว่า จะเป็นได้เหรอ จนพอผมโตเป็นผู้ใหญ่ถึงรู้ว่านั่นเรียกว่าการหัวเราะเยาะ
ตอนนั้นผมตั้งใจจะไม่รับปริญญาที่นั่นแล้วนะครับ เลยมาสอบติดช่างศิลป์ที่กรุงเทพ แต่ไม่เอา เพราะรุ่นพี่คนนี้เค้านำพอร์ทที่ผมฝึกฝนมาแรมปีไปให้หัวหน้าเค้าดูอีกที ตอนนั้นผมเลยตัดสินใจเอาเงินเก็บที่มีอยู่ก้อนหนึ่งมาเช่าหอในกรุงเทพ เพื่อมาขอฝึกกับบริษัทนี้ เจ้านายพี่เค้าก็เมตตารับผมฝึกงาน โดยที่ผมไม่เอาค่าจ้างอยู่เป็นเดือน ผมใช้ลูกขยันมากกว่าฝีมือ ให้ทำอะไรทำหมด ไม่ เคยเขียนสตอรี่บอร์ดก็ต้องทำ จนพี่เค้ารับเข้าทำงานจนทุกวันนี้ก็3ปีแล้ว ที่ผ่านมาก็ทำแอนนิเมชั่นบางตอนให้กับ ปังปอนด์ เชลดอน เบิร์ดแลนด์ เราควรเดินเข้าหาโอกาส มากกว่ารอหยิบยื่นจากใคร หรือรอให้มันเกิด อย่าคิดว่าเราเก่ง ให้คิดว่าเรายังอ่อนอยู่ และเราจะได้รับอะไรเยอะแยะมากมาย อย่าทำตัวเป็นน้ำเต็มแก้ว ได้มาก็คอยเทออกและเติมใหม่
Men.MThai:แล้วมาถึงเพจ จ๊อด แปดริ้ว บ้าง มันเกิดขึ้นได้อย่างไรครับ แล้วทำไมถึงเป็นจ๊อด แปดริ้ว
หัว หน้าผมเค้าทำเพจของเค้าอยู่แล้ว เลยชวนให้ผมทำเพจตัวเองบ้าง เพราะเห็นว่าพอมีฝีมืออยู่บ้าง ก็ถือเป็นพอร์ทงานชิ้นหนึ่งของผม ส่วนชื่อเพจ ก็เป็นชื่อผมอยู่แล้ว ส่วนแปดริ้วก็เหมือนเป็นฉายาแสดงถื่นฐาน เหมือนเน วัดดาวน่ะครับ (หัวเราะ)
Men.MThai:สังเกตว่าธีมของเพจ จ๊อด แปดริ้ว จะเป็นการเสียดสีสังคมในแง่ลบ ให้ออกมาตลกขบขัน ทำไมถึงเลือกธีมนี้ล่ะ
วัน นั้นผมไปเดินห้างดังแห่งหนึ่ง แล้วเจอคู่รักนักเรียนมัธยมหญิงชายชุดคอซองกำลังนัวเนีย จูบกันเป็นเรื่องเป็นราวกลางห้าง ผมเห็นแล้ว โอ้โห! ขนาดนี้เลยเหรอ เลยเกิดภาพแรกของเพจครับ ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแนวเสียดสีนะครับ แค่เห็นอะไรแล้วเอามาวาด เผอิญว่ามันเป็นด้านลบของสังคมไงครับ
Men.MThai:เรานั่งคุยๆกันมา รู้สึกได้เลยว่า จ๊อด แปดริ้ว เป็นคนช่างสังเกตมาก แล้วตอนนี้(ขณะที่เราคุยกัน)สังเกตอะไรได้บ้าง
ครับผมชอบสังเกตสิ่งต่างๆรอบตัวเป็นทุนเดิม อย่างตอนนี้ผมก็สงสัยว่าทำไมกรุงเทพต้องมีร้านกาแฟเยอะแยะขนาดนี้ แล้วคนต้องมานั่งทำงาน อ่านหนังสือกันในนี้ด้วย ทำไมไม่เป็นที่อื่นบ้าง มันเป็นแฟชั่นหรือเปล่า (เราคุยกันในร้านกาแฟ)
Men.MThai:แสดงว่า จ๊อด แปดริ้ว ไม่ค่อยเห็นด้วยกับหลายๆอย่างในสังคม
ไม่เชิงไม่เห็นด้วย แต่ผมเป็นคนชอบตั้งคำถามกับสิ่งที่เจอมา อย่างเสาในรถไฟฟ้า มันมีให้คนจับหรือให้คนพิงกันแน่ ทำไมเด็กสก๊อยต้องหน้าขาวปากแดง อะไรทำนองนี้มากกว่า
Men.MThai:แล้วถ้าให้เสียดสีตัวเองบ้างล่ะ
ก็คงจะเสียดสีว่าทำไมต้องมาวาดภาพอะไรแบบนี้ด้วย เงินก็ไม่ได้ สู้เอาเวลาไปซื้อเกมมาเล่นดีกว่า
Men.MThai:อะไรในสังคมไทยที่ จ๊อด แปดริ้ว ไม่ชอบ
ความ เห็นแก่ตัวครับ มันเยอะมากถ้าจะพูดถึงเรื่องนี้ อย่างบนถนนมักไม่มีใครยอมหยุดให้ใครไปก่อน จนกว่าจะมีช่องว่างหรือชิงไปก่อนถึงจะได้ไป อีกเรื่องก็คือการต่อคิว แซงคิวนี่เจอบ่อยแล้วแกล้งทำเป็นเนียนไม่เห็น ผมว่ามันเป็นเรื่องของการให้เกียรติซึ่งกันและกันในสังคม นี่ผมเพิ่งเจอคู่รักดูดปากบนรถไฟฟ้ามาเลยนะ น่าจะมีบริการม่านกั้นในรถไฟฟ้า ทำสัญลักษณ์เป็นมุมสำหรับลูบไล้ คนพวกนี้ไม่สนใจว่าอะไรไม่เหมาะ เอาแต่อ้างว่าคนอื่นก็ทำได้ฉันก็ทำได้
Men.MThai:แล้วเราควรทำอย่างไรดีล่ะ
ก็คงได้แต่ปล่อยมันไป รอให้ประเทศชาติพัฒนามั้งครับ ดูแลตัวเองให้ดีๆ ผมทำได้แค่หยิบยกด้านลบมาสะท้อนสังคมเท่านั้น เมื่อเพจผมเป็นที่รู้จัก ก็อยากให้งานผมสะท้อนความจริงที่มีอยู่ เพื่อให้สังคมได้ฉุกคิดบ้าง
Men.MThai:มีคนด่างานเราบ้างไหม เสียดสีไปทั่วขนาดนี้
โอ้ โห เยอะครับ มาประมาณว่าทำไมทำแต่เรื่องด้านลบ ไม่คิดจะทำด้านบวกบ้างเหรอไง ผมก็เลยตอบไปว่าโรงเรียนคุณไม่ได้สอนให้ทำความดีเหรอครับ ผม คิดว่าคนเราทุกคนล้วนรู้อยู่แล้วว่าอะไรดีไม่ดี แต่กลับไม่รู้ว่าตัวว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ ดีหรือไม่ดี ความดีไม่จำเป็นต้องบอกให้ทำหรอกครับ ผมเลยสะท้อนสิ่งเหล่านี้ให้คนรู้ตัว บางคนเห็นงานผมก็ร้อนตัวนะ แล้วไอ้พวกร้อนตัวบางคนก็มาด่าผม แต่บางคนก็คิดได้นะ หลังๆเลยไม่ค่อยใส่ใจกับคอมเมนท์เท่าไหร่ แต่อ่านหมดทุกคนครับ
Men.MThai:ล่าสุดกับประเด็นยกเลิกผมเกรียนนักเรียนไทย
ตอนเด็กๆผมไม่ชอบกฏนี้เลยครับ อย่างที่เด็กหลายคนรู้สึกแหละ แต่พอโตขึ้นมาผมกลับรู้สึกว่าการ บังคับให้เด็กตัดผม คือกฏอย่างหนึ่งที่เด็กต้องเรียนรู้ที่จะเคารพและทำตาม ก่อนที่จะออกไปสู่โลกภายนอกแล้วต้องเจอกับกฏสังคมในฐานะผู้ใหญ่ ผม ไม่ได้คิดเรื่องสิทธิมนุษยชนอะไรเลยนะครับ โรงเรียนก็เหมือนสังคมหนึ่ง เหมือนประเทศเล็กๆที่มีประชากรเป็นเด็กนักเรียนซึ่งจะต้องเรียนรู้ที่จะ เคารพกฏต่างๆ ที่ยกเลิกกฏนี้ก็ไม่ได้ให้สังคมดีขึ้นหรือแย่ลงหรอกครับ เด็กนักเรียนดูดปากกลางห้างก็ยังคงมีอยู่ เป็นแค่กระแสน่ะครับ
Men.MThai:คุยกันมาตั้งนาน อธิบายการทำงานของเพจหน่อยสิ
ผม ทำเพจเป็นงานอดิเรกนะครับ ไม่ได้ซีเรียส อยากวาดก็วาด ผมจะพกสมุดไอเดียของผมติดตัวตลอดเวลา พอเห็นอะไรแล่นผ่านเข้าหัวหน่อยก็จะหยิบสมุดออกมาถ่ายทอดไอเดียของเราตอน นั้นเป็นช๊อตๆ ในขณะที่บางงานเราก็คิดขึ้นมาเอง ใส่มุขเข้าไป แล้วพอถึงบ้านก็ค่อยเปิดคอมวาดน่ะครับโดยจะใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงต่อภาพ งานของผมจะเป็นการเกาะกระแส หยิบกระแสที่เกิดขึ้นมาเสียดสี แล้วที่สำคัญไม่เข้าข้างใครทั้งสิ้น ด่าผู้ชาย ด่าผู้หญิง ด่าทอม ด่าเกย์ ด่าครู ด่านักเรียน ไม่ให้เกิดการเข้าข้างในงาน อีกอย่างผมก็ไม่ได้คิดเรื่องธุรกิจเป็นเรื่องเป็นราวอยู่แล้ว อาจรับเป็นงานจ้างวาดภาพล้อเลียนบ้าง แค่นี้ก็พอแล้วครับ
Men.MThai:อยากฝากอะไรกับ คนที่มีฝัน และ สังคมบ้าง
อย่ารอครับ อยากทำอะไรก็ลงมือทำเลย ทุกคนล้วนมีสิ่งที่ชอบ มีพรสวรรค์ นำมันออกมาให้เป็นรูปเป็นร่าง เพราะอย่างน้อยเราก็ได้ทำแล้ว อย่ากลัวที่จะมีคนด่า ยกตัวอย่างเช่นพุฒ เดชอุดม มีคนด่าทั่วบ้านทั่วเมือง แต่เค้าก็มีความสุขที่เค้าได้ทำ และก็มีกลุ่มคนที่ชื่นชอบเค้าอยู่จริงๆ สำหรับด้านสังคม ก็อยากให้คนคิดก่อนทำมากขึ้น นึกถึงสิ่งที่จะตามมาบ้าง แค่นี้ก็พอแล้ว
[LEFT]คงไม่จำเป็นต้องสรุปอะไรสำหรับการสัมภาณษ์นี้ มากแล้วล่ะครับ เพราะคุณจ๊อดได้ทิ้งข้อคิดดีๆให้กับผู้อ่านไว้อย่างน่าทึ่ง จะมีอะไรที่ทำให้ชีวิตนี้คุ้มไปมากกว่ามีฝันและได้ทำตามฝัน ได้ถ่ายทอดสิ่งที่ตัวเองชอบออกมาเป็นรูปเป็นร่าง ซึ่งตัวคุณเองก็ทำได้เช่นกัน