ทุกข์ของไอ้ทิด
 

อยากจะเขียนว่า "ไม่ได้เขียนการ์ตูนนาน...(บ่นพร่ำเพ้อ)" แต่ไม่เขียนแล้วครับ ช่างหัวมัน วันนี้กลับไปอ่านการ์ตูนเก่าๆ ไม่ว่าจะของตัวเอง หรือ ของคุณโอม อ่านแล้วก็ขำดีครับ ขำในแบบฉบับของมัน ตามสไตล์ของมัน ไม่ยาวมาก เขียนง่ายๆ ไม่ต้องวิจิตรคิดพล็อต หยิบประเด็นเกรียนๆ 1 ประเด็นมาวาดแบบไม่ต้องคิดหน้าคิดหลังวาดได้เลย เห็นแล้วคันมือ เลยมาวาดบ้าง และ แล้วก็วาดเสร็จ สมใจคุณโอมแน่นอนครับ เพราะลายเส้นเหี้ยมาก ลองอ่านดู แต่อาจจะอ่านไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องตกใจนะขอรับ เอิ๊กๆ ป.ล.การ์ตูนคุณโอม ที่เป็นแรงบันดาลใจให้ http://board.roigoo.com/การ์ตูนหรอยก...ิโม.html


ใครอ่านรู้เรื่อง ไม่รู้เรื่อง ลายเส้นเป็นอย่างไร ใครคิดถึงพี่เอ็ม ให้ความเห็นหรือคอมเหม็นกันข้างล่างให้ด้วยนะ ใครถูกใจกดไลท์โลด

ไม่ต้องย้อนอดีตอะไรมากกกก ตอนนี้เหมือนย้อนกับไปอ่านการ์ตูนในช่วงตอนแรกจริงๆก๊าบบบบ คาดเดาการเดินเรื่องมุขฮาไม่ออกจริงๆ แถมยังเอาประเด็นสุดเสื่อมแบบนี้มาเขียนอีก ผมละเคยเลยครับ


อาจจะอยู่ฟิวเดียวกับนายเอ็ม ที่ต้องกินขันร่วมกัน มันเลยต้องเป็นแบบนี้ ผมก็เคยกับการจัดการกับข้าว นอกจากนั้นยังมีน้ำมันในขันอีกด้วย ก่อนกินมันก็มีอยู่แล้ว แต่ถ้าไม่แดก เดียวผมก็ซวยอีก หาว่าเป็นของเรา5555


การกลับมามาเขียนการ์ตูนของนายเอ็มพี่ชายสุดที่รักของผม อาจจะไม่ได้กลับมายิ่งใหญ่เหมือนในยุครุ่งเรือง แต่ว่าในเรื่องของจิตใจ ผมว่ามันช่วยเติมเต็มนายเอ็มได้เต็มที่เลยละครับ สำหรับการ์ตูนสั้นๆตอนนี้


มันทำให้ผมนึกถึงความสุขในวัยเยาว์ ที่อยู่ร่วมบ้านกัน ทั้ง พ่อ แม่ พี่ ตอนนี้พวกเราก็แก่ๆกันแล้ว เว็บหรอยยังช่วยให้เราย้อนความหลังในการเป็นเด็กได้จริงๆ กับไอแค่เรื่องกินข้าวที่อยู่ในขันน้ำ นี่มันจริงๆเลย


ความซวยไม่เคยเข้าใครออกใคร

เจ๋งครับ อ่านแล้วสนุกดี เป็นกำลังใจให้เขียนมาอีกนะครับ
รออ่านอยู่:jing::jing: