กว่าจะก้าวข้ามกำแพงของคำว่า "ความกลัว" ของการเขียนการ์ตูนสักเรื่อง
 

คุณโอมอาจจะมองว่า นายเอ็ม มาบ่นเรื่องการเขียนการ์ตูนอีกแล้ว แต่จริงๆ แล้ว อยากให้น้องๆ ได้อ่านกันเล่นๆ ขำๆ มากกว่าครับ เพราะเมื่อเขียนการ์ตูนมาถึงจุดหนึ่ง มันกลายเป็นว่า ห่างไกลจากจุดที่เคยยืนอยู่เยอะเหลือเกิน คำๆ นี้น้องหลายคนอาจจะไม่เข้าใจความหมาย อธิบายสั้นๆ ก็ประมาณว่า พี่เอ็มเขียนการ์ตูนลงเว็บมาได้ปีนี้ก็ครบ 4 ปี เข้าสู่ปีที่ 5 แล้ว ที่เขียนกันแบบค่อนข้างจริงจัง ช่วงแรกๆ ก็เขียนบ้าฮากากไปเรื่อยครับ แต่เมื่อเขียนไป งานเราก็ดีขึ้นบ้าง มีคนอ่านขึ้นบ้าง ความคาดหวังของคนอ่าน และ ความตั้งใจของเราก็สูงขึ้น ทั้งหมดนั้นนำมาสู่ความเกร็งในการเขียน และ เมื่อมันก่อตัวมากๆ มันอาจจะกลายเป็นความกลัวแบบไม่รู้ตัว

น้องๆ หลายคนอาจจะแย้งว่า เขียนการ์ตูนจะกลัวอะไร ความรู้สึกนี้ก็เช่นเดียวกับน้องหลายคนที่บอกว่า อยากวาดการ์ตูนแต่ไม่รู้จะเขียนอะไร จริงๆ แล้วมันคือความกลัวชนิดหนึ่งครับ คือ กลัวว่าเขียนแล้วจะไม่ดี หรือ กลัวต่างๆ นานา ดังนั้นเมื่อเจอภาวะเช่นนี้ บางทีผมก็ชอบเรียกว่า "เจอกำแพง" [คล้ายโฆษณา M150] มันจะกลายเป็นความหนืดในการวาดการ์ตูน ไม่วาดบ้างหละ วาดไม่จบบ้างหละ ซึ่งถ้าน้องๆ เจอภาวะเช่นนี้ขอให้รู้ไว้อย่างเดียวครับว่าเป็นกันทุกคน บางทีมันก็ผสมกลมเกลียวกับคำว่า "มุขตัน" ไปในระรอกเดียวกัน หากน้องคนไหนเจอภาวะเช่นนี้วันนี้พี่เอ็มมีทางออกที่พี่ใช้มาแนะนำกันครับ

วิธีการก้าวข้ามกำแพงแห่งความกลัวที่จะวาดการ์ตูนสักเรื่อง

1. ปรับมุมมองเรื่องความคาดหวัง เพราะท้ายที่สุดแล้วการ์ตูนที่เราเขียน มันสนองตัณหาของเรา ให้ความสุขกับเรา ส่วนที่มีคนอ่านนั้นคือผลพวงส่วนเสริมที่เขามายินดี และ ชอบในความคิดเห็นของเราเท่านั้น ดังนั้นเมื่ออยากวาดการ์ตูน จงวาด วาดอย่างที่ใจมันอยากวาดนั่นแหละ ให้ตัวเองสนุก ส่วนคนอื่นจะสนุกกับเราด้วยไหม ส่วนนั้นมันเกินความควบคุมของเราไปแล้วครับ สรุปข้อนี้ง่ายๆ ว่า วาดเมื่อใจอยากจะวาด

2. หากเกิดความรู้สึกว่าอยากวาดแล้ว สำหรับการเริ่มต้นอย่างง่ายๆ ก็วาดการ์ตูนสั้นๆ ก่อนก็ได้ครับ เป็น 4 ช่อง หรือ การ์ตูนลอยๆ ไร้สาระ เป็นการวอร์มอัพมือของเราเอง หรือ ถ้าใครชอบวาดอะไรเล่นๆ อยู่แล้วก็วาดไปเลยครับ วาดเรื่อยๆ ส่วนหากใครถามว่า เราจะอยากวาดการ์ตูนเมื่อไหร่ รู้ได้อย่างไรว่าอยากวาด สำหรับตัวพี่แล้ว อยากวาดสุดๆ ก็เมื่อไปประสบพบเจอกับประเด็นอะไรสักอย่างที่ผ่านเข้ามาในหัว แล้วอยากจะระบายออกมาแบบสุดๆ นั่นแหละครับ ความรู้สึกอยากวาด แบบที่ฝรั่งเขาเรียกว่า Passion คือ ไม่วาดไม่ได้ อกอีแป้นจะแตก

3. สำหรับใครที่อาจจะไม่ค่อยประสบพบเจอเรื่องพีคๆ ก็ค่อยๆ เก็บเล็กผสมน้อย มุมมองชีวิต หรือ เรื่องราวมาประติดประต่อเอาก็ได้ครับ มองโลกในมุมมองของเรา และ บอกเล่าในสิ่งที่อยากบอก เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม สมองเรามันจะสป๊าค หรือที่เรียกว่าการตกผลึกทางความคิด แล้วเราก็จะได้เรื่องราวที่น่าสนใจมาวาดให้คนอื่นได้อ่านครับ

นี่คือวิธีแบบขำๆ ที่จะก้าวผ่าน ความกลัว แห่งการวาดการ์ตูน แบบง่ายๆ ครับ ฟังๆ ดูแล้ว งงตัวเองเหมือนกันครับ ว่าทำไมแค่การวาดการ์ตูนมันถึงได้ต้องอาศัยความกล้าขนาดนี้ !!! แน่นอนครับการ Output ข้อมูลแบบนี้ออกมาจากหัว บางครั้งก็ยากกว่าการเสพข้อมูลเป็นธรรมดา แต่ถ้าหมั่นทำ หรือ ทำเป็นประจำแล้ว คงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับน้องหรอยกูคนเก่งหรอกนะคร้าบ สู้ๆ ครับ ใครว่างๆ ก็เอาการ์ตูนกากๆ มาให้อ่านกันได้ครับ พี่อยากอ่าน เอ้อ ส่วนการ์ตูนด้านล่างเป็นการ์ตูนที่พี่เขียนไปแล้วหยุดเขียน เพราะเจอกำแพง ก่อนที่จะวาดตอนที่สมบูรณ์ [ในความคิดพี่] เป็นตอนนี้ครับ http://board.roigoo.com/roigoo-comic/2720-sucker-kick-ทีมนี้สี่เหลี่ยมค้าง-ตอน-ท่าไม้ตาย.html

พบว่าตอนนี้ก็ฮาพอพอการ์ตูนที่เอาลงเว็บนี้แหละครับ ที่นายเอ็มตัดสินว่าการ์ตูนตอนนี้ไม่ดี
อาจจะเป็นเพราะความคาดหวังของตัวเองหรือไม่ ทั้งๆที่ดูแล้วการ์ตูนตอนนี้ไม่ได้ด้อยกว่าตอน
ที่เอามาลงเว็บเลย หรือช่วงที่วาดอยู่นายเอ็มถูกความกลัวเข้าครอบงำจนไม่สามารถวาดต่อได้

ช่วยได้เยอะเลยครับ
ขอบคุณครับ