เมื่อเราไม่ถึงเป้าหมายอาจไม่มีใครเห็นค่า แต่ห้ามถอยนะน้องน้อง
 

เมื่อเราไม่ถึงเป้าหมายอาจไม่มีใครเห็นค่า แต่ห้ามถอยนะน้องน้อง
โลกของเรานี้มันช่างเป็นโลกที่แปลกเสียจริงๆ เรื่องราวบางอย่างที่ควรเป็นที่กล่าวถึงกลับไม่มีใครกล่าวถึง แต่ในเรื่องที่ไม่ควรกล่าวถึงนั้น กลับมีการกล่าวถึงกันถี่และบ่อยครั้งเกินไปอย่างไม่น่าเชื่อเลยทีเดียว จริงๆแล้วมันสะท้านถึงเหตุการณ์ในโอลิมปิก 2012 ที่ลอนดอนด้วย


-มีนักกีฬาไทยมากมายหลายเข้าไปแข่งขัน แต่คนที่ถูกชื่นชมทำไมจึงมีแต่คนที่เหรียญเท่านั้น พวกเขากลุ่มที่ไม่ได้เหรียญพวกเขาทำไมถึงดูด้อยค่าและต้อยต่ำขนาดนั้น ทั้งทั้งที่ถ้าเรานับเรื่องของความพยายามแล้ว พวกเขาอาจไม่ได้น้อยกว่าคนที่ได้เหรียญเลย และผลกระทบต่อจิตใจพวกเขาคืออะไร บางคนเลิกพัฒนาตนเอง บางคนเลิกเล่น ทั้งๆที่มีความสามารถยังอยู่ในระดับที่แข่งขันได้


ถ้ากล่าวถึงในวงการการวาดรูปการ์ตูนบ้านเรา มีเด็กเข้ามาในสายนี้เยอะเช่นกัน บ้างก็วาดอย่างจริงจังบางก็วาดเพื่อความเพลิดเพลิน แต่จะมีเพียงบางคนบางกลุ่มเดียวเท่านั้นที่ยังได้ทำงานในสายอาชีพนี้ ซึ่งพวกนั้นถือว่าประสบความสำเร็จ เรื่องคุณค่าของกลุ่มนักวาด 2 กลุ่มนี้อาจถูกตีค่าแตกต่างกันไป คนที่พยายามมากกว่ามีโอกาสที่จะเก่งกว่า แต่คนที่อ่อนกว่าใช่ว่าจะไร้ข้อดีหรือไม่มีค่ำชื่นชม



การมองหาความดีในผู้แพ้เป็นเรื่องสำคัญ นักกีฬาชื่อดังจำนวนมากบอกอย่างงั้น พวกเขาไม่หยุดพัฒนาตนเอง เขาอาจจะเป็นคนที่ยิงลูกโทษดีที่สุดในยุโรปแต่เขาไม่ใช่คนที่เลี้ยงบอลดีที่สุด เขายังต้องเรียนรู้กันต่อไป มิใช่วามือ 1 ของโลกจะเก่งที่สุดหรือเก่งตลอดไป ทุกอย่างมีการสับเปลี่ยนมีความจำเป็นต้อนเรียนรู้กันใหม่ งานศิลปะก็เช่นกันมันเป็นอะไรที่สามารถพัฒนาได้ไม่สิ้นสุด ไม่ว่าเราจะแก่ขนาดไหนก็ตามทีต่างจากกีฬาที่ยิ่งแก่ตัวก็ยิ่งยากในการเล่น


เพราะฉะนั้นถ้าเราเริ่มวันนี้ แน่นอนว่าเรามีระยะเวลาในการลองทำอะไรๆมากกว่าคนอื่นแน่นอนครับ คำว่าเริ่มก่อนได้เปรียบยังคงใช้ได้ดี และยังใช้ได้ตลอดไป ลองทำดูครับเริ่มก่อน+เลิกทีหลัง

ถูกต้องที่สุดค่ะ เคยมีคนบอกว่า คนที่ไม่ท้อถอยไม่มีวันแพ้ สู้ๆนะคะทุกคน