เทคนิคการวาดการ์ตูนจากการอ่าน "ไม่เกรียนอย่าไลค์"
 

ไม่น่าเชื่อนะครับ ว่าวันนึงเราจะต้องมานั่งอ่านการ์ตูนถึงวิธีการคิด และ วิธีการวาดของเขา กับ เรื่องนี้ ไม่เกรียนอย่าไลค์ (ผมชอบเรียกผิดเป็น ไม่เกรียนอย่ากดไลค์) เพราะเรื่องนี้แม้จะเป็นการ์ตูนหน้าใหม่ (เปิดกรุใหม่ของผม) แต่จริงๆ แล้วอาจารย์นักวาดมืออาชีพในการอ่านเกมส์การ์ตูนฮามากเลยนะครับ สำหรับการอ่านการ์ตูนเล่มนี้ซ้ำรอบ 2 ทำให้รู้เลยว่า การ์ตูนเรื่องนี้มีจุดน่าสนใจเกี่ยวกับทริกการวาดการ์ตูนฮา ก็คือ


ข้อ 1 ความไม่มีกรอบ ไม่เกรียนอย่าไลค์ ไม่มีกรอบการ์ตูนเลยว่า การ์ตูนของเขาเป็นแนวไหน ไม่มีโครงเรื่องหลัก ถ้าพูดตามตรงก็คือ อยากวาดอะไรก็วาดมา ไม่รู้เป็นความที่ทำให้ดูไม่ตั้งใจแบบตั้งใจหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ มันทำให้เรารู้สึกหลากหลาย และ ตื่นเต้นเสมอในตอนที่เราอ่านจบบทหรือจบตอน กรอบอันนี้ทำให้เราได้อ่านการ์ตูนทั้งเรื่องเกี่ยวกับ นักวาดการ์ตูน เกี่ยวกับคนบ้าเกมส์ RPG เกี่ยวกับนักเรียน ฯลฯ มันมั่วยิ่งกว่ายำหนังหวีด ลุ้นที่สุดก็ตอนเริ่มเรื่องใหม่นี่แหละ ที่ฮาที่สุดคือ มีการ์ตูนบางตอนที่มีเขียนตอนต่อ บางตอนจบแล้วจบเลยก็มี ตามใจอารมณ์คนเขียนฉิบหาย

ข้อ 2 ความไม่ยึดติด ไม่เกรียนอย่าไลค์ คิดแตกต่างจากพี่เอ็มอย่างแท้จริง เพราะก่อนหน้านี้พี่เอ็มเคยมองว่า อยากสร้างคาเร็กเตอร์ที่คนจำได้ จึงวาดการ์ตูนเรื่องเดิม และ ตัวละครเดิมๆ อย่างตั้งใจ แน่นอนว่า มันคือดาบสองคมที่จะทำให้คนดูรักและเบื่อในเวลาเดียวกัน แต่ไม่เกรียนอย่าไลค์ ตัวละครแต่ละตอนไม่ซ้ำกันเลย ไม่ได้ทำแบบชินจังที่ใช้ตัวละครชินจังกับพวกในตอนพิเศษต่างๆ ไม่เกรียนอย่าไลค์ สร้างตัวละครใหม่หมด ไม่เหนื่อยเลยที่จะสร้างตัวละครใหม่ๆ นี่แหละครับ โคตรน่านับถือยิ่งนัก

ข้อ 3 รูปแบบการ์ตูน ไม่เกรียนอย่าไลค์ วาดภาพด้วยลายเส้นง่ายๆ เรียกได้ว่า ไม่ต้องโปรเฟสชั่นแนลก็วาดแบบนี้ได้ แต่ตัวเรื่องที่เขาคิดมันแตกต่าง มันฮาจริง เข้าถึงจริง และ เข้าถึงคนหลายชนชั้น ไม่ว่าเด็กเนิร์ด จนถึงพนักงานออฟฟิตก็อ่านรู้เรื่อง และ น่าจะอินและเข้าถึงง่าย กับ รูปแบบเลย์เอ้าท์เรื่องที่น่ารักดี โดยทุกตอนไม่เกรียนอย่าไลค์ มีจำนวนหน้า 18 หน้าเท่าๆ กันพอดีแป๊ะ น่าสนใจไหมหละครับ เพราะจำนวน 18 หน้า เป็นจำนวนที่กำลังน่าอ่าน ไม่ยาวไปไม่สั้นไป และ เพียงพอสำหรับการเริ่มต้นใหม่ และ จบในตอนเดียว

อย่างที่บอกไปนั่นแหละครับ ไม่น่าเชื่อเลยว่า วันหนึ่งจะได้มีโอกาสมานั่งอ่านการ์ตูนแนวฮาแบบวิเคราะห์ถึงความคิดความอ่านของคนเขียน อยากจะรู้จริงๆ ครับว่าแต่ละคนเขาคิดมาได้อย่างไร เขียนอย่างไร กระบวนการคิดเขาน่าสงสัยยิ่งนักครับว่าจะเขียนได้น่าสนใจขนาดนี้มีที่มาที่ไปแบบไหน ไว้อ่านการ์ตูนเรื่องอื่น และ หากคิดอะไรได้พี่เอ็มจะมาเล่าให้ฟังอีกนะคร้าบ ยินดีครับที่อ่านมาจนจบ