ไม่ใช่อะไรหรอกครับ พอดีผมเข้าไปอ่านในเว็บพันพิทฑ์ในกระทู้นี้ PANTIP.COM : N12695444 (http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N12695444/N12695444.html) มันเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการสอนพิเศษของครูคณิตคนหนึ่งแล้วต้องเจอกับปัญหา แม่ไม่ยอมให้สอนพื้นฐานแต่ต้องการให้สอนให้ทำข้อสอบแล้วได้คะแนนเยอะ ประเด็นนี้ผ่านไปช่างมัน แต่ผมรู้สึกว่าการเรียนของไทยมันจะยากไปไหมครับ ตอนนี้ผมโตมาจบมาทำงานยังถามอยู่ตลอดว่า เอ้ย กูจะเรียนคณิตศาสตร์ยากๆแบบนั้นไปเพื่ออะไรวะ กูจะทำไปทำไมว่าใครเป็นนายกคนที่ 3 คนที่ 4 ความรู้พวกนี้มันทำให้เราออกมาทำงานหาเงินได้ด้วยหรอว่าเนี้ย ตอนนี้ผมยังเชื่อว่าคงออกมาทำงานได้ ถ้าเรียนเก่ง

สเตปของพ่อแม่ยุคนี้คือ เรียนเก่ง จบมาทำงานสมัครงาน เป็นลูกจ้าง แน่นอนว่ามันดูเรียบง่าย แต่เชื่อไหมว่าสมัยนี้มันไม่ง่ายเหมือนเดิมอีกแล้วละครับ คนเก่งๆสมัยนี้มันเยอะ ผลกระทบคือคนบ้าแข่งเรียนหนังสือกันทั้งโลกแล้ว ถามว่าจบมาก็ต้องสู้เรื่องหางานกันอีก มันถูกต้องหรือไม่ ทั้งๆที่อาชีพที่ไม่ต้องเป็นลูกจ้างมีเยอะเยาะแต่ทำไมโรงเรียนมันไม่เคยสอน ว่าอาชีพแบบนี้มันก็น่าทำนะ สมัยก่อนผมรู้จักอาชีพอยู่ไม่กี่อาชีพเอง ครู หมอ พยาบาล ทหาร ตำรวจ คืออาชีพข้าราชการทั้งหลาย แล้วก็พนังงานบริษัท รู้สึกตัวเองกากสิ้นดีแล้วถามว่าคนที่รู้จักอาชีพน้อยๆแบบนี้มันจะหาความเป็นตัวตนของตัวเองก็ยากครับ

ด้วยความที่คอนเซ็ปของคนส่วนมากอยากให้ลูกจบออกมาเป็นพนักงาน ตอนนี้มันก็เลยมีสังคมที่เน้นการเรียนที่ต้องเกรดดี สอบมหาลัยให้ได้ดี จบคณะที่ดี ออกมาเป็นพนักงานเงินเดือนสูงๆ พวกอาชีพที่มันเงินเดือนสูงๆอย่าหมอนี่ผมไม่นับว่าเป็นลูกจ้างนะ เพราะเงินเดือนเขาสูงเวอร์อยู่แล้ว แต่อาชีพอื่นๆนี่สิ ถ้าไม่ใช่ธุรกิจส่วนตัวมันไม่มีทางเงินได้ขนาดนั้นเลย พนักงานรัฐบาลบอกเงินเดือนเริ่มต้นที่ 15000 บาท แล้วเชื่อไหมว่ามันจะค้างแบบนั้นอีกที่ปี 4 ปีหรือ 5 ปีละครับ เรื่องนี้ที่มาคุยกันไม่ได้อยากทำให้น้องๆเครียดแค่อยากจะบอกว่า

สมัยนี้ระบบการศึกษาของเรามันสอนให้คนเราเรียนอย่างเดียว ไม่ได้สอนให้เราอยากทำงานหรือกระตุ้นความคิดสร้างสรรค์หรือสิ่งใหม่ๆอะไรเลย ยิ่งเรียนไปมันยิ่งนอยด์ยิ่งน่าเบื่อ มันเรียนก็แค่รอเกรด เกรดตัดสินชีวิต รุ่นผมมีเพื่อนจำนวนมากที่ตั้งใจเรียนตลอดแต่ตอนนี้ก็ถ้าว่าไม่ได้ก้าวหน้าทางอาชีพอะไรมากนัก ซึ่งผิดกับเพื่อนบางคนทีมีความคิดของตัวเองสูง แต่อาจไม่ได้เรียนเก่งกลับออกมาทำฟรีแล้น(เกมส์)และประสบความสำเร็จมากกว่า ทั้งนี้มันขึ้นอยู่กับความกล้าครับ ยิ่งเรียนดีเรียนสูงความกดดันมันเยอะ มันมาลองของอะไรยากแล้วครับ คนสมัยนี้บ้าสังกัด ลูกผมทำงานที่นั่นที่นี่ ถ้าบอกว่าลูกทำงานฟรีแลนดูซิ หาฟรีแลนด์คือที่ไหน555555 ลองดูครับน้องๆ


ชีวิตน้อง น้องเลือกเอง เต็มที่กับมัน แบบแผนเก่าๆลืมมันไปซะ

ความเห็นที่ 27 จากพันทิพย์

....การศึกษาไทยมันเฟลล์ค่ะ เป็นมาตั้งนานแล้วด้วย....



ส่วนพ่อแม่ก็ต้องการให้ลูก "เก่ง" เหนือกว่าคนอื่นๆ ทุกเรื่องแหล่ะ แต่ตัวเองก็ใช่ว่าจะมีเวลา หาเงินส่งอย่างเดียว...ที่ประสบพบเจอมาด้วยตัวเองเช่น...



วิชาการ.....จับไปอัด ครูคนไหนสอนได้ผลเร็ว...แพงเท่าไหร่ไม่เกี่ยง (อาจให้ท่องๆๆ เพื่อให้จำไปทำสอบได้) ไม่งั้นติวเตอร์จะขายดิบขายดีขนาดนี้หรอ...สอบเสร็จลืมหมด...แต่วิชาการวันนี้เป็นพื้นฐานของวันหน้า ไม่เข้าใจใช้แต่จำจะไปต่อยังไง...ไม่ยากนะ...วันหน้าก็มาเอาเทคนิคการจำใหม่ๆ ไปใช้สิ สอบผ่านนะ...แต่ไม่รู้เรื่อง (งงแท้)



ดนตรี...เด็กพอมีแวว...จับเล่นเพลงยากๆ ยิ่งยากยิ่งดี เด็กก็เล่นไป ไม่ได้เข้าใจ หนักเบาครูสอนครูบอก จำไปซ้อมๆๆ แข่งเสร็จก็ลืมหมดเพราะเด็กไม่ได้มีความเข้าใจด้วยตัวเอง ใช้ที่ครูบอกทำให้เล่นออกมาได้เหมือนผู้ใหญ่เล่น พอหยุดก็ Reset หมด



ศิลปะ....เห็นลูกข้างบ้าน เด็กในเน็ต ลูกเพื่อน...วาดเก่ง...ลูกชั้นก็ทำได้นี่...เสาะแสวงหาโรงเรียนที่ให้เด็กมีผลงาน 'เป็นชิ้นเป็นอัน' เด็กเล็กๆ วาดรูปสวยเหมือนผู้ใหญ่วาด...นี่สิอัจฉริยะ...โรงเรียนศิลปะที่รู้จุดนี้ของพ่อแม่ไทยก็จัดการเรียนการสอนสนอง Need พ่อแม่กันไป ทำมาหากินได้เงินคอร์สละหลายตังค์ ทั้งที่เป็นแค่การลอกเลียนแบบ ครูบอกครูแนะนำทั้งนั้น (เผลอๆ ทำให้เลย) บั่นทอนจินตนาการเด็กอีกต่างหาก....แต่พ่อแม่ก็ภูมิใจค่ะ


ก็ไม่ต่างกับให้ปุ๋ยวิทยาศาสตร์ ได้ผลแรกๆ ซักพักฐานไม่แน่นก็ล้ม ล้มตอนโตเด็กอายที่ตัวเองไม่เข้าใจเรื่องง่ายๆ มันไม่แย่กว่าการที่ให้เด็กค่อยๆ เข้าใจหรอ ใจร้อนไปแทนที่จะได้ผล...กลายเป็นต้นแคระแกร็นไม่โตเพราะหนักปุ๋ยวิทยาศาสตร์...ก็ไปว่าเด็กอีก...ทำไมส่งเรียนแล้วไม่ได้เรื่อง ส่งไปตั้งหลายตังค์.....นี่แหล่ะพ่อแม่ไทย (บางส่วน)

มันเป็นอะไรที่พูดยาก ต้องให้เธอแก้ รู้ก็รู้ว่าใช่ แต่ใจมันพูดไม่ได้
เอางี้จบมา มาทำบริษัทผม มาเป็นลูกจ้างผมนี่...