ความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง

[bankbcool]

......เราทุกคนต่างเคยเฝ้าฝัน บางทีอาจเคยพร่ำเพ้อ บางทีอาจเคยหลงละเมอ บางทีอาจเคยถวิลหา และแน่นอนสิ่งต่างๆเหล่านั้นคงมีบางอย่่างที่ไม่อาจเป็นจริงได้ แต่เราบางคนก็ยังจะชอบทำอย่างนั้นอยู่ร่ำไป ชอบที่จะนั่งมองฟ้ามองก้อนเมฆและจินตนาการไปเรื่อยเปื่อย คิดอยู่ถ้าฉันรวยฉันจะทำอะไรดี ถ้าเธอรักฉันก็คงจะดีนะ ถ้ายังเป็นเด็กคงไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ ถ้าได้ทำหนังอยากจะทำหนังสงคราม หนังรัก หนังผีอะไรก็ว่ากันไป อยากไปเรื่อยอยากไปหมดทุกอย่าง แม้จะรู้อยู่เต็มอกคงเป็นจริงไปได้ยากหรือไม่มีวันเป็นจริง แต่ก็ยังชอบนั่งเพ้อนั่งฝันคิดไปเรื่อย ไม่รู้สิมันคงสนุกดีที่ได้ทำแบบนี้ อยากทำอะไรอยากได้อะไรก็ใส่ใส่ลงไปได้หมด มันเป็นจริงก็แต่ในหัวนั่นแหละ เหาะได้ บินได้ ถอดวิญญานได้ อะไรที่เป็นไปไม่ได้มันอยู่ในหัวหมดอะ แปลกดีเนอะ



......ในวันวันหนึ่งของคนบางคนคงมีสักสิบหรือยี่สิบนาทีไม่นับตอนนอนหลับ เอาแบบตอนตื่นๆนี่แหละ ได้แอบไปนั่งเงียบๆไม่ว่าจะเป็นตอนไหนก็แล้วแต่ บางทีก็ตอนขับรถตอนนั่งรถ เมื่อบรรยากาศมันให้จินตนาการมันก็เกิดขึ้น ล่องลอยไปบนอากาศบนท้องฟ้า คิดไปด้วยเห็นภาพไปด้วยหรือบางทีเป็นแบบซิมูเลชั่นไปเลยก็มี ไม่มีใครสามารถมารับรู้ได้มีแต่ตัวเราคนเดียวอยู่ในนั้นกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เราสร้างมันขึ้นมา อยากเป็นอะไรก็เป็นได้หมด เก่งจริงเก่งจัง ซุปเปอร์แมนยังเรียกพี่ IRONmanยังอยากเป็นลูกน้อง โอบามายังต้องมารับใช้ มันจะเจ๋งอะไรขนาดนั้น นี่แหละความฝันที่ไม่อาจเป็นจริง



......หากใครได้ดูหนังเรื่อง minority report ที่ ทอม ครูซ เล่นคงจะจำกันได้ว่ามีอยู่ฉากหนึ่งที่พระเอกนำตัวผู้ทำนายหรือผู้หยั่งรู้ไปเข้าร้านแห่งหนึ่งที่เจ้าของร้านผมหยิกๆ เป็นร้านที่ให้บริการเครื่องสนองความฝันอะไรประมาณเนี้ย ลองดูในหนังเอาแล้วกัน ผมว่าไอ้เครื่องเนี้ยมันเจ๋งดีนะ อยากลองใช้บริการดูเหมือนกัน เข้าคอนเซ็ปส์สร้างฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง ให้เสมือนจริงได้ดั่งฝัน มันช่างตรงใจโจ๋จริงๆ น่าจะผ่อนคลายความเครียดได้พอสมควร แหะแหะ... พอพอแล้วหมดเวลาแล้ว กลับไปทำงานดีกว่า กลับไปสู่โลกแห่งความเป็นจริงที่ไม่ได้เลิศเลิออย่างในฝัน และมุ่งมั่นฟันฝ่ากันต่อไปดีกว่า เอาเวลาไปทำมาหากิน หาเงินหาทองใช้ดีกว่าเนอะ ไอ้บ้า ไอ้พร่ำเพ้อ ไอ้ละเมอ ไอ้หลุดโลก ไอ้....เอ้ย

[Gobbs]

...ฝันกันต่อไป

[M150]

เข้าใจความรู้สึกของน้องแบงค์ดีครับ จริงๆ แล้วภาวะที่น้องแบงค์กำลังประสบอยู่ พี่เอ็มกำลังเจอเข้าอย่างจังเลยครับ เพราะตอนนี้พี่เอ็มมั่วแต่พร่ำทำงานประจำที่บางครั้งก็ทำให้นึกว่า เรากำลังทำอะไรอยู่กันนี่ แต่ทั้งหมดนั้นเยียวยาและฟื้นฟูได้ด้วยสิ่งง่ายๆ เพียงแค่การได้อยู่กับตัวเอง กับ สถานที่เงียบๆ ไม่ต้องพูดกับใครบ้างอะไรบ้าง ขอโลกส่วนตัวสำหรับเราสัก 30 นาที สักชั่วโมง ก็พอช่วยได้ สิ่งที่พี่เอ็มชอบทำมากที่สุดคือ การหาร้านกาแฟที่ชอบไปนั่งสิงสถิตย์อยู่ พร้อมกับสมุดเล่มหนึ่ง หนังสือไม่ก็นิตยสารเล่มหนึ่ง เท่านี้ก็อยู่ได้ทั้งวันแล้ว แน่นอนครับมันช่วยได้เยอะจริงๆ ที่สำคัญพี่ว่ากาแฟมันเหมือนยาเสพติดอ่อนๆ แขนงหนึ่งกินแล้วหัวใจสูบฉีดดีครับ 555+ ใครจะเอาวิธีจำพวกนี้แบบพี่เอ็มไปใช้กันก็ดีครับ พี่เอ็มชอบเรียกมันว่า "การ Pause ชีวิต"

[NuRay]

ความรู้สึกนี้เป็นกันทุกคนคะ คาดว่าเราสองคนน่าจะอยู่ในวัยใกล้ๆกันนะคะ ความฝันความจริงบางครั้งมันคนละเรื่องกันเลยจริง มันไม่เป็นอย่างที่เราคิดเอาไว้มากพอสมควร แต่สำหรับตัวเองแล้วอยากใช้ชีวิตวันนี้ให้มีความสุขคะ ความฝันนั้นก็ยังพยายามทำต่อไปไม่ได้ทิ้งหนีหายไปไหน อย่าที่พี่เอ็มว่าถูกต้องคะ อาจจะต้องทำความเข้าใจว่าเราต้องการอะไรก่อน แล้วค่อยเปลี่ยนแปลงตัวเองไปทีละนิด

[ลุงปลวก]

แนวคิดลึกซึ้งมากครับ

[ohmohm]

ความฝันของผมนั้นมีเยอะ แล้วมันก็เปลี่ยนมาตลอดนะครับ ตอนเด็กๆนี่เปลี่ยนบ่อยเลย ตอนนี้อย่างเป็นนี่ตอนนี้อยากเป็นนู้น ทำได้บ้างไม่ได้บ้างดูแล้วก็สนุกดีเหมือนกัน จนมาเริ่มโตขึ้นหน่อยก็ต้องคิดแล้วว่าต้องจริงจังกับความฝันของตัวเองเสียแล้ว เราเสียเวลากับการเริ่มต้นใหม่มาแล้วหลายครั้ง แต่บางเรื่องยอมรับเลยเราฝันไว้มากเกินไปสูงไปแล้วมันทำไม่ได้จริงๆ สุดท้ายนี้ถ้าให้ยกตัวอย่างหนังแบบไม่เวอร์มากน่าจะเป็น The Pursuit of Happyness ถ้าใครถ้อถอยจนต้องไปขายเครื่องกรองน้ำขายตามบ้าน อย่าท้อครับดูหนังเรื่องนี้เลย The Pursuit of Happyness

The Pursuit of Happyness (2006) - IMDb