ถ้าถึงวันที่ 20 นี้พี่เอ็มจะไม่ได้เขียนการ์ตูนมาครบ 3 เดือนแล้วครับ แม้จะพูดอย่างนั้นแต่ก็พยายามวาดรูป และ วาดการ์ตูนสั้นๆ อยู่ตลอด ปัญหาใหญ่ก็คือ ตอนนี้คิดพล็อตเรื่องยาวๆ และ การโยงเรื่องแบบสมเหตุสมผลและเรื่องที่คมคายไม่ออกเสียที ทั้งหมดแม้จะอยู่บนข้ออ้างที่ว่า เรากำลังคิดการ์ตูนเรื่องยาวดีๆ เรื่องใหม่ แต่มันก็ไม่สามารถลบล้างความคิดที่ว่า "ถึงช่วงที่หมดมุข" หรือ "หมดไฟ" จริงๆ แล้วหนะเหรอ ทั้งหมดนี้พลันทำให้นึกถึงช่วงแรกๆ ที่มีคนบอกว่า "การ์ตูนของเรามันแปลก มุขมันสด" ช่วงนี้อินกับคำว่า "มุขสด" มากๆ พลันทำให้คิดถึงว่า ช่วงนี้มันคิดมุขสดๆ แบบนั้นไม่ได้รึ
ประจวบเหมาะกับมาอ่านการ์ตูน บากุแมน เล่ม 17 พอดี ลองอ่านดูกันครับว่า ในการ์ตูนบากุแมน มีเรื่องอะไรให้ชวนคิดบ้าง และ
ใครมีความคิดเห็นอย่างไรกับคำพูดของพระเอกบ้างครับ ในเรื่องพระเอกกำลังพูดถึงความแตกต่าง ระหว่าง นักเขียน วัยรุ่น กับ นักเขียนวัยเก๋า โดยอ้างอิงว่า นักเขียนวัยเก๋านั้นมีความมุ่งมั่นและความอดทน ส่วนนักเขียนวัยรุ่นมีเซนต์ คิดว่าอย่างไรกันบ้าง