[M150]

ขอย้อนและขอย้ำคำเดิม เกี่ยวกับเรื่อง บันไดความต้องการของคน คนทุกคนเลือกทำสิ่งที่ตัวเองต้องการและอยากทำ แม้ว่าใจของคนเราจะส่งเสียงร้องว่า ฉันต้องการทำแบบนี้ อยากทำแบบนี้ แต่สุดท้ายการกระทำที่แสดงออกมานั้นเกิดจากการตัดสินใจและผ่านกระบวนการเลือกมาแล้ว นั่นคือคำตอบของความต้องการ ณ เวลานั้นๆ เพราะว่ากฎพื้นฐานของมนุษย์ คนเราจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองเสมอ ณ เวลานั้นๆ ดังนั้นต่อมาต้องทำความเข้าใจว่า เหตุใดในช่วงเวลานั้นๆ เราจึงไม่ได้วาดการ์ตูนทั้งๆ ที่ตอนเด็กอยากวาดการ์ตูน ถ้าต้องย้อนไปตอนเด็ก น้องๆ น่าจะมีเหตุผลต่างๆ นานาที่อยากจะวาด แต่ทำไมตอนโต เราไม่ได้วาด ถ้าให้พูดให้ถูกคือ ทำไมเราเลือกที่จะไม่วาด เชื่อว่า หลายคนต้องมีเหตุผลของตัวเอง หรือ ถ้าพูดให้เจ็บใจก็คือ มีข้ออ้างต่างๆ นานา ไม่ว่าจะเป็นข้ออ้างพื้นฐานอย่าง งานเยอะ เวลาไม่มี ไม่รู้จะวาดอะไร และ ที่หนักที่สุดอาจจะถึงขนาด ไม่รู้จะวาดทำไม ทั้งหมดนี้เกิดจากเราเลือกสิ่งอื่นที่เราคิดว่าดีกว่าสำหรับตัวเอง ไม่ว่าจะเป็น ทำงานดีกว่าเพราะได้เงิน หรือ ดูหนังดีกว่าเพราะสบายดูแล้วก็สนุกไม่เห็นเหนื่อยต้องใช้สมองแบบวาดการ์ตูน หรือ ทำงานเหนื่อยแล้วนอนดีกว่าเพราะได้พักผ่อน

ดังนั้นคำถามที่น่าจะถูกสำหรับเรื่องนี้ ไม่น่าจะอยู่ที่การหาสาเหตุ เพราะถึงจะหาสาเหตุได้แล้วว่าทำไมเราถึงไม่ได้วาดการ์ตูน ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร มันอยู่ที่ว่า เรามองอย่างไรกับการวาดการ์ตูนของเรา เช่น เรามองว่า มันคือกิจกรรมที่เรารัก ก็ไม่เห็นต้องหาสาเหตุหรือเหตุผลอะไร ถ้าคนมันรักมันก็วาดของมัน ไม่มีข้ออ้าง ถ้าเทียบง่ายๆ เรากินข้าวทุกวัน ไม่เคยเห็นจะหาข้ออ้างไม่กินข้าว เพราะเราต้องกิน หรือ แม้กระทั่งบางคนที่บ้าการออกกำลังกาย ไม่ได้ออกกำลังกายแล้วกระสับกระส่าย เขาก็ไปออกกำลังกายกันได้ทุกเย็น ดังนั้นเมื่อเข้าใจการจัดระดับความสำคัญหรือเข้าใจมุมมองตนเองต่อการ์ตูนหรือการวาดการ์ตูนแล้วนั้น สาเหตุที่มาที่ไปของเรื่องไม่ต้องไปทำความเข้าใจหรอกครับ ถ้ายังรักที่จะวาดอยู่หยิบปากกามาวาดเลยครับ แต่ถ้ารู้สึกว่ามันเลือนลางเต็มทนแล้วก็ปัดๆฝุ่นเอาปากกามาเริ่มขีดๆ เขียนๆ ก่อนก็ได้ แต่ถ้าคิดว่าตัวเองไม่ได้รักการวาดการ์ตูนแล้ว สาห่งสาเหตุไม่จำเป็นต้องถามตัวเองเลยครับ จบ