ประวัติดนตรีไทยซึ่งต่อเนื่องมาจากกระทู้ประวัติดนตรีไทยครั้งที่แล้วน่ะค่ะเราจะพบว่าเพลงไทยเก่าๆจะมีดนตรีไทยบรรเลงประกอบด้วยมากมายดังนั้นเราจึงควรหันมาศึกษาประวัติดนตรีไทยเอาไว้เพื่อไม่ให้ประวัติดนตรีไทยที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติไทยเราสูญหายไปจนไม่เหลือประวัติดนตรีไทยให้เป็นเอกลักษณ์สืบเนื่องต่อกันมายังรุ่นลูกรุ่นหลานดังนั้นเราจะเห็นว่าช่วงหนึ่งจะมีหนังไทยเรื่องหนึ่งชื่อโหมโรงเป็นหนังที่ทำให้บุคคลรุ่นหลังมีความรู้สึกรักและหลงใหลในเอกลักษณ์ของดนตรีไทยจนทำให้อยากศึกษาประวัติดนตรีไทยดังนั้นเราคนไทยรุ่นหลังจึงควรอนุรักษณ์และศึกษาประวัติดนตรีไทยให้อยู่คู่สังคมไทยต่อไป
ลักษณะการประสานเสียงของดนตรีไทยตามแบบโบราณนั้น ใช้หลัก อาศัยสีเสียง (Tone color) ของเครื่องดนตรีเป็นเครื่องแยกแต่ละแนวทำนอง คือให้เครื่องดนตรีแต่ละชิ้นประสานเสียงกันแบบแนวนอน คือให้เสียงลูกตกตรงกัน มากกว่าประสานแบบแนวตั้งที่อาศัยคอร์ด (chord) เป็นพื้นฐานหลักตามแบบสากล
ลีลาดนตรีไทย
ลีลาเครื่องดนตรีไทย หมายถึงท่วงท่าหรือท่วงทำนองที่เครื่องดนตรีต่างๆได้บรรเลงออกมา สำหรับลีลาของเครื่องดนตรีไทยแต่ละเครื่องที่เล่นเป็นเพลงออกมา บ่งบอกถึงคุณลักษณะและพื้นฐานอารมณ์ที่จากตัวผู้เล่น เนื่องมาจากลีลาหนทางของดนตรีไทยนั้นไม่ได้กำหนดกฏเกณฑ์ไว้ตายตัวเหมือนกับดนตรีตะวันตก หากแต่มาจากลีลาซึ่งผู้บรรเลงคิดแต่งออกมาในขณะเล่น เพราะฉะนั้นในการบรรเลงแต่ละครั้งจึงอาจมีทำนองไม่ซ้ำกัน แต่ยังมี ความไพเราะและความสอดคล้องกับเครื่องดนตรีอื่นๆอยู่
ลักษณะเช่นนี้ได้อิทธิพลมาตั้งแต่สมัยโบราณ ที่มี"กฎเกณฑ์" อยู่ที่การวาง "กลอน" ลงไปใน "ทำนองหลัก" ในที่นี้ หมายถึงในเพลงไทยเดิมนั้นเริ่มต้นด้วย "เนื้อเพลงแท้ๆ" อันหมายถึง "เสียงลูกตก" ก่อนที่จะปรับปรุงขึ้นเป็น "ทำนองหลัก" หรือที่เรียกว่า "เนื้อฆ้อง" อีกชั้นหนึ่ง ซึ่งในชั้นเนื้อฆ้องนี้ส่วนใหญ่จะยังคงเป็นทำนองห่างๆ ยังไม่มีความซับซ้อนมาก แต่ยังกำหนดลักษณะในการเล่นไว้ให้ผู้บรรเลงแต่ละคนได้บรรเลงด้วยลีลาเฉพาะของตนในกรอบนั้นๆ โดยลีลาที่กล่าวมาก็หมายถึง "กลอน" หรือ "หนทาง" ต่างๆที่บรรเลงไปนั่นเอง