กากเดนของความคิด

[@BASSER@]

โปรดอ่านก่อนดูการ์ตูนครับ

ตอนนี้ผมนั้นรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยจะเหมือนเมื่อก่อนซะเท่าไหร่ มันเกิดจากอะไรหลายๆอย่างครับ
ผมเคยคิดว่าตัวเองยัต้องคงความเจ๋งแบบนี้ตลอด แต่สำหรับเวลานี้หลายๆอย่างมันเปลี่ยนเยอะ
ผมได้นึกถึงเมื่อยังวัยเด็ก ความคิดในการวาดการ์ตูนของผม การคิดมุข เนื้อเรื่อง และทุกองค์ประกอบ
มัน Perfect มากครับ เหมือนเป็นการปลดปล่อยความชอบที่ไม่เคยมีมาก่อน ไม่ต้องคิด ไม่ต้องสนว่า
ลายเส้นจะสวยมั้ย ไม่ต้องมองเนื้อเรื่องว่าจะดีรึเปล่า ผม Happy ในผลงานนั้นเอามากๆ แ้ต่ความทรงจำ
ในกระดาษที่ผมวาดมันหายไป แต่มันยังติดอยู่ในหัวผมเช่นทุกวันนี้ ซึ่งแตกต่างจากตอนนี้มาก ตอนผม
วาดการ์ตูนในแต่ละเรื่อง ผมคิดมากเมื่อต้องออกสู่สายตาสาธรณะ ผมเริ่มคิดทุกอย่าง เพื่อให้การ์ตูนผม
นั้นน่าสนใจ ลายเส้นที่สะดุดตา เนื้อเรื่องที่ไม่มีใครเขาคิดกัน การลงความสมจริงของภาพ บทสนทนาที่
เข้าใจง่ายไม่น่าเบื่อและดูเจ๋ง ผมคิดเยอะมั้ยละครับ ^^

และสิ่งนั้นเอง มันทำให้ผมหงุดหงิดกับตัวเองเอามากๆ พอคิดอะไรขึ้นมาได้ ก็ไม่อยากจะวาดเท่าไหร่เพราะมันต้องให้คิดเยอะ ผมก็ได้แต่ทำ Project จะวาดไว้อย่างงั้น (อย่างที่ผมเคยโพสไว้สองครั้งด้วยกัน ^^) ซึ่งตอนนี้ผมได้มีโอกาสระบายไว้ที่นี่ ทำไมน่ะเหรอครับ



ผม , รู้สึกเลยว่า ที่ผ่านมาเราได้ทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อให้คนมาชื่นชมผลงานเรา ตอนนี้ผมก็ทำสำเร็จครับ แต่ว่ามันไม่ใช่กับตอนนี้ครับ... ผมรู้ตัวเลยว่าการ์ตูนของผมมันเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ ทำให้ผมคิดว่า ผมควรทำอะไรสักอย่าง เพื่อเตือนตัวเอง.. ต้องขอบคุณพี่โอมจริงๆครับ

มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครับ ผมไม่รู้ว่าอยากจะวาดให้ดีเหมือนเดิมตอนไหน ผมตัดสินใจแล้วว่า จะลองทำการ์ตูนแบบตอนที่ผมเคยทำตอนเด็ก และ รวมไปถึงการ Remake การ์ตูนเรื่องต่างๆ ซึ่งผมคิดว่าผมถนัดแต่งเติมสีสันเนื้อเรื่องอยู่พอควร แต่สิ่งที่ผมจะนำเสนอตอนนี้คือ...

การ์ตูนที่ผมยังวาดไม่เสร็จ

ก็อย่างที่ผมบอกครับ มันคือสิ่งที่ผมอยากจะละทิ้งมัน เพื่อให้ผมได้คิดอะไรได้ใหม่ๆอีกครั้งนึง แต่คิดอีกแง่ ผมว่าผมโง่ไปหน่อยที่เปิดเผยแบบนี้ ซึ่งมันควรที่ทำต่อได้ในภายภาคหน้า ถึงยังไงซะ ผมยังคิดอะไรได้อีกมากมายครับ
ผมไม่ค่อยสนเท่าไหร่หรอก ^^

นี่คือเรื่องแรกที่ผมทำในคอมครับ ผมให้แม่ดูเป็นคนแรก แม่บอกชอบมาก แต่ตอนผมให้เพื่อนดู เขาบอกว่า เนื้อมันดูงงๆ ไม่เข้าใจ ผมเลยไม่คิดจะเอาลงครับ

เรื่องต่อไปเป็นเรื่องค่อนข้างแหวกแนวหน่อย มีวันนึงผมนึกอยากเอารูปเพื่อนมาทำเป็นเรื่องมาต่อๆกันดู ปรากฏว่าเำพื่อนชอบกันมาก แต่ผมไม่ได้ทำต่อ เพราะมีหลายอย่างต้องทำเยอะมากครับ เลยไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก

เรื่องนี้ก็เช่นกันครับ แต่ผมลงรายละเอียดเยอะกว่าเดิม เพื่อความสนุกเท่านั้นครับ และความสนุกนั้นก็หมดไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน...

เรื่องนี้เป็น Project ใหญ่ครับ ชื่อว่า "WAR มั่วตั้ว" สาเหตุที่ไม่ทำต่อก็คือ ผมดองเรื่องนี้ไว้นานมาก ตอนแรกเกิดจากความขี้เกียจครับ เพราะต้องวาดอะไรต่อมิอะไรเยอะมาก แต่พอมาตอนนี้ เทคนิคการวาดผมพัฒนาขึ้น ผมเลยติด
สตันทันทีว่าจะไปต่อยังไงดี - -"

อันนี้เป็นปืนในจินตนาการครับ วาดไม่เคยเสร็จซักที เพราะต้องเก็บลายระเอียดมาก

อันนี้ผมกะว่าจะทำต่อ แต่มันขาดความน่าสนใจในหลายๆอย่างในเรื่องของตัวละคร มันควรจะเป็นการ์ตูนที่ไร้สาระมากกว่าการ์ตูนที่มีเนื้อหาซับซ้อน

สุดท้ายครับ เรื่องนี้เรื่องล่าสุดที่ผมคิดมา ชื่อว่า "Kirby : No Mercy" เป็นเรื่องเกี่ยวกับตัวละครในเกมออกมาในโลกความจริง และสถานที่ที่ออกมานั้น ดูไม่้เหมาะกะมันเลย ผมตั้งใจอยู่แล้วครับ แต่ว่ามันซับซ้อนมากในเรื่องของอารมณ์ และฉากแอ๊คชั่นต่างๆ แค่ผมคิด มันก็ยากเอามากๆแล้วครับ = ="

ขอบคุณที่สละเวลารับชมครับ

[บุญกึ่ม]

ชอบอันเด็กถือเกมสบอย
แต่เดี๋ยวค่อยมาว่ากันต่อ

[chaskinny]

อะไรก็ได้อะ เบส ขอให้มีคอนเซปอะ มันจะดูขลังวะ เชื่อพี่ดิ

[ohmohm]

ต้องถามตัวเองก่อนครับน้องเบสว่าวาดการ์ตูนไปเพื่ออะไร ถ้าเราวาดการ์ตูนเพื่อแข่งขันกับคนอื่นมันอาจไม่มีความสุขนะ เพราะเราอาจแบกรับความคาดหวังของตัวเองและคนอื่นมากเกินไป แต่ถ้าเราต้องทำงานในสอนนี้อยู่แล้ว หรือการวาดการ์ตูนมันมีผลต่อหน้าที่การงาน คราวนี้ก็คงต้องจำเป็นในการพีฒนาการงานการ์ตูนบ้างแล้วละ แต่พี่เชื่อว่า การ์ตูนที่ดีไม่ต้องวาดสวยมาก ขอแค่เนื้อเรื่องมันโดนๆยังไงก็ขายได้ พี่ว่าน้องเบสเป็นคนหนึ่งที่มีไอเดียที่โอเค ไม่เชื่อลองถามนายเเอ็มดูครับ เคยคุยกับนายเอ็มเรื่องนี้

[M150]

ยินดีด้วยครับที่น้อง Baser กำลังเผชิญกับสิ่งที่คนทำงานศิลปะทุกคนกำลังเจอ ก่อนอื่นขอเล่าเรื่องราวที่เขาบอกต่อเล่าเรื่องกันมา เขาบอกว่า "ผลงานศิลปะชิั้นแรกบ่งบอกความเป็นตัวเรา" ตอนแรกพี่เอ็มไม่เข้าใจและไม่ค่อยจะเข้าใจ แต่หลังเดินอยู่ในเส้นทางนี้ก็นานอยู่ หากให้ตอบอีกครั้ง ขอตอบเลยว่าเป็นความจริงเลยครับ ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น เพราะผลงานชิันแรก มันคือ ผลงานที่เกิดจากสิ่งที่อยู่ภายในจิตใจของเรา จากจิตใต้สำนึกของเรา วาดแบบไร้สภาพการกดดัน ไร้การคาดหวัง วาดด้วยใจ และ ความอยากวาดล้วนๆ นี่คือ ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของคนทำงานศิลป์ ดีที่สุดทั้งในด้านจิตใจในการวาด และ ดีที่สุดด้านผลงานที่มันดิบและสร้างสรรแปลกใหม่อย่างที่สุด

สิ่งที่น่าสนใจที่สุด หลังจากน้อง Baser เดินมาถึงจุดตรงนี้ สิ่งที่น่าจะทำคือการปรับความคิด อย่าไปแบกรับความคาดหวังของคนอื่นไว้เลยครับ แน่นอนว่า คนทั่วไปมีสิทธิ์วิจารณ์เรา แต่ในเมื่อมันเป็นงานของเรา อย่าไปคิดมากเลยครับ ตอนนี้หากรู้สึกเบื่อหรือเหนื่อยหน่ายเหลือเกินที่จะวาด แนะนำแบบนี้ครับ ลองหาสมุดเล่มใหม่ ขนาดเล็กๆ พกมันติดตัวไปทุกที่ กับปากกาหรือดินสอคู่ใจ ถือไปที่ไหน เห็นอะไรก็วาด เบื่อๆ เมื่อไหร่ก็วาด วาดแบบไม่ต้องคิดว่าจะวาดลงเว็บ หรือ วาดให้ใครอ่าน วาดเพื่อสนองตัณหาของตัวเอง วาดเพราะเออ กูอยากวาด วาดแบบนี้ไปเรื่อยๆ ครับ แล้วจะรู้ว่า จริงๆ แล้วตัวเองอยากวาดหรือวาดเพื่ออะไร พี่เชื่อว่าก่อนหน้านี้ น้อง Baser คงเคยวาดเล่นแบบนี้มาก่อน ย้อนกลับไปสู่จุดแรกที่กำเนิดตัวน้องมาครับ แล้วทุกอย่างจะดีขั้นแน่นอนครับ

[@BASSER@]

ขอบคุณที่พี่ทุกคนมากมายครับ ^^

[bankbcool]

ผมว่าการ์ตูนแต่ละเรื่องสนุกใช้ได้เลยครับ มีหลากหลายแนวดี ไอเดียช่างบรรเจิดยิ่งนัก สุดยอดความคิดสร้างสรรค์ แต่โปรดจงเข้าใจสัจธรรมที่ว่า "คนชอบเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ" มีคนชอบก็ต้องมีคนไม่ชอบ มันเป็นของคู่กัน หากมีใจรักในศิลปะ ก็จะรู้ศิลปะเป็นสิ่งที่จรรโลงใจ สิ่งที่ปลดปล่อยจากข้างในจิตใต้สำนึก และถ่ายทอดออกมาในแบบของเรา เพื่อให้คนอื่นได้เสพสม และเขาจะเข้าใจในสิ่งที่เราถ่ายทอดหรือไม่ ก็ต้องขึ้นกับองค์ประกอบหลายๆอย่าง เช่น สิ่งที่เราคิดมันตรงใจเค้าหรือเปล่า ความซับซ้อนของชิ้นงานมันมีมากเกินไปหรือเปล่า งานมีความน่าดึงดูดมากน้อยขนาดไหน ความอ่อนนุ่มหรือความหยาบกระด้างของงาน เป็นต้น อย่างงานชิ้นแรกที่บอกว่า แม่ชอบแต่เพื่อนงง เพราะความคิดของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ผมว่างานชิ้นแรกมีความsoft(อ่อนนุ่ม)พอสมควร ทำให้แม่ค่อนข้างที่จะเข้าใจและเปิดรับงานชื้นนี้ ในขณะที่เพื่อนเราอาจต้องการความhardcore(ดุดัน)จากมนุษย์ต่างดาวมากกว่านี้ จึงมองข้ามจุดประสงค์หลักหรือมุกของเรา ที่เราต้องการถ่ายทอดว่าจะให้ขำตอนไหน เมื่อความพอใจมันไม่ได้ การ์ตูนมันก็ไม่สนุก และที่เพื่อนชอบการ์ตูนภาพถ่ายก็เพราะว่ามันมีความดิบอยู่ในตัวของมัน ในขณะที่แม่อาจจะไม่ชอบการ์ตูนเรื่องนี้เพราะไม่เข้าใจมุกบางมุก... นี่เป็นแค่การยกตัวอย่างนะครับ ฉนั้น หากยังมีใจรักในการ์ตูน จงอย่าหยุดนิ่ง และพยายามศึกษาข้อมูล เพื่อเติมเต็มชิ้นงานของเรา และจำไว้ศิลปะมันดิ้นได้ และเราทุกคนก็ชอบให้มันดิ้นไปเรื่อยอย่างนี้แหละ

[NuRay]

พี่เห็นน้องเบสหลายๆงานนะ ดูแล้วสดใสน่ารัก มันอาจจะยังขายไม่ได้ แต่เชื่อไหมว่าคนอ่านเข้ามีความสุข คนอ่านสนุก มันอาจมีค่ามีกว่าการมีชื่อเสียง น้องเบสลองคิดดูสิคนที่เขาอ่านแล้วเขาไม่คอมเม้นมีเยอะเยาะ คนที่ชอบและไม่แสดงออกอีกเยอะ เพราะฉะนั้นสิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เป็นคะ

[ลุงปลวก]

จิตตกกันใหญ่แล้ว