คู่เห่ยกำลังสอง ตอน ตัวแปร

[M150]

ดูเหมือนจะเป็นวาระแห่งชาติ เอ๊ย วาระแห่งเว็บไปแล้วนะครับ กับ การหาคำตอบไปว่า "เราวาดการ์ตูนไปทำไม" หรือ "เราควรจะวาดการ์ตูนแบบไหน อย่างไร" คำถามๆนี้เปรียบเสมือนคำถามโลกแตกครับ แต่เมื่อเรารู้จักตัวเองมากขึ้น เราจะมองตัวเองชัดขึ้น โฟกัสชีวิตแมร่งจะแม่นยำขึ้น จะรู้แล้วว่าตัวเองอยากจะทำอะไรกันแน่ สำหรับการ์ตูนตอนนี้ บอกได้เลยว่า ไม่คิดว่าจะฮาเท่าไหร่ แต่ก็อย่างว่า ใจมันอยากเขียนระบายมุขนี้ออกมาให้อ่านกันขำๆ ลองอ่านกันดูครับ ผมเองหละเป็นอีกคนหนึ่งที่ชอบการ์ตูนตอนนี้ ทั้งๆที่ไม่ฮา 555+

[M150]

ด้านล่างต่อไปนี้ คือ ความคิดเห็นอันแสนจะย๊าวยาวของนักวาดอันเลื่องชื่อ นายสันดาน ที่ไม่ยอมโพสตอบในเว็บ แต่ชอบเหลือเกินที่จะคอมเม้นต์ผ่าน FB Messagener ลองอ่านดูครับ น่าจะมีประโยชน์กับตัวพี่เอ็มเอง และ ประโยชน์สำหรับน้องในการเขียนการ์ตูน

ภาพประกอบจาก นิตยสาร GAY KING THAILAND GRAND SALE ห้ามก๊อปปี้ไปแปะในเว็บทอมดี้นะครับ

ตอนนี้ คือรวมๆมันฮาน่ะ แต่จบ ทื่อๆไปหน่อย มันเลยเหมือนไม่ค่อยเกี่ยวพันกันเท่าไหร่ ว่าทำไมไอ้หยิกไปวิ่งทุกวัน คือมันเปิดตัวมาเกรียนมาก คำพูดก็เกรียน "ความลับกระทรวงถถ" อะไรของมรึงหยิก55 แต่พอจบมันจบดื้อๆไปหน่อย มันน่าจะมีเหตุผลอะไรหลุดโลกกว่านี้ที่ทำให้หยิกทำอะไรซ้ำๆ หรือเปลี่ยนแปลงตัวเองอะไรกากๆ ก้าวเท้าซ้ายออกจากบ้าน แล้วมันจะนับก้าววิ่งทำไม มันเลยดูงงๆ คือ ชงในมุมมองของชิ้นก็ได้ว่าชิ้นแม่งแอบติดตาม

และควรเปิดเรื่อง ว่า หยิกสอบได้คะแนนเยอะกว่า ทีนี้ หยิกแม่งไม่บอก ชิ้นก็สงสัยสิ ทำไมว่ะ ทำไมจุ่ๆมันเทพ ก็เลยตามดูพฏติกรรม สองวันสามวันแม่งทำเหมือนกันเดะๆ ผูกเชือกรองเท้าไม่สุด อะไรก็ว่าไป555 วันอังคารที่ 18 ผมยังแอบติดตามหยิกอยู่ห่างๆ วันนี้มันแอบตดในเซเว่น ตรงมุมที่กดสเลอปี้ตามเวลาเดิมเป๊ะๆ จนสุดท้าย (ถ้าหลุดๆหน่อย ชิ้นกะไอ้แว่นอาจจะจับไอ้หยิกมาขังไว้ในห้องในสารภาพ) ทำไมมึงเก่งขึ้นว่ะ บ๊ะจะว่าไปเล่าเรื่องแบบ รีเวิด ย้อนกลับยังได้เลยครับตอนนี้ ตอนนี้ไอเดียดีน่ะแค่ลำดับเรื่องไม่ดี

แบบรีเวิด....หยิกสอบดี....แล้วตัดภาพมาที่ ชิ้นกับไอ้แว่นจับหยิกไปขังไว้ในห้องเป็นตัวประกัน ให้สารภาพ ทำไมมึงสอบได้คะแนนดี หยิกบอก กูเปลี่ยนแปลงการใช้ชีวิต ชิ้น เถียงไม่จริง กูแอบตามมึงมาหลายวันแล้ว และทีนี้ก็เดินเรื่องย้อน ไปเมื่อชิ้นแอบตามหยิก ณ เวลา นั้นๆ จนสุดท้ายหยิกบอกว่า พวกนั้นมันไม่ใช่ และเข้ามุข กูเดินออกจากบ้าน ด้วยขาซ้าย

[ohmohm]

ผมว่านายเอ็มจับประเด็นการวาดการ์ตูนได้ยอมเยี่ยมอยู่แล้วละครับ เรื่องนี้เอาเรื่องจิตวิทยามาจับในตอนแรก(ดูเหมือนกับว่าหยิกมันจะเข้าใจจิตวิทยาชีวิต) แต่สุดท้ายมาปิดว่ามันก็ยังโง่ ถือว่า "สำเร็จครับ" ตอนนี้จับไม่ออกว่ามันจะหักมุมว่าหยิกมันโง่อย่างไร หลายคนที่อ่านหนังสือจิตวิทยาแล้วเชื่อมั่นในหลักการ ถ้าหากยึดติดในเรื่องของหลักกการนั้นมากเกินไป จะกลายเป็นคนคิดมากแบบหยิกนั่นละครับ55555

[wayupuks]

การ์ตูนบางทีก็เหมือนอาหารล่ะครับ

อาหารนั้นเดิมทีก็ไม่มีอะไรมาก ขอแค่ "อร่อย" และ "หากินง่าย" เท่านั้นก็พอแล้ว แต่ปัจจุบัน คนเรานี่แหละไปแต่งเติมมันให้วุ่นวาย เกี่ยวโยงไปถึงสุขอนามัย ประเพณี ความสวยงามให้วุ่นวาย กลายเป็นอาหารหรูๆ ถูกต้องตามธรรมเนียม มีภาพลักษณ์ไฮโซ แต่ลืมไปว่าถ้ามันหากินยาก ไม่ถูกปาก ถึงมันจะดูดีก็หาคนกินยาก...

การ์ตูนก็เหมือนกฏเกณฑ์อันนี้ ปัจจุบันคนเราก็วิจัย พัฒนา เพิ่มเติมนั่นนี่วุ่นวายไปหมด แตกได้ 2 ประเด็นใหญ่ บางคนก็บอกการ์ตูน คู่เห่ย เป็นการ์ตูนเหมือนอาหารตามสั่ง หากินง่าย อร่อยถูกปาก คู่เห่ยเป็นการ์ตูนไม่มีกฏเกณฑ์ วาดแบบง่ายๆ อาศัยมุขประชดประชัน เรื่องใกล้ตัวที่โดนใจคนอ่าน ก็กลายเป็นการ์ตูนตลก อ่านง่าย ไป
การ์ตูนบางเรื่องโดยเฉพาะการ์ตูนญี่ปุ่น เน้นฉากอลังการ ลายเส้นสุดยอด แต่บทอ่อน ปะติดปะต่อยาก ก็จะไปได้เปรียบตรงความอลังการ ทุ่มเท เหมือนอาหารขึ้นเหลา ขึ้นภัตตาคาร ประเถทภาพลักษณ์หรู มีรสชาติดี แต่หากินยาก คนกินได้น้อย ก็จะเป็นการเจาะจงกลุ่มเป้าหมายมากเกินไป

สรุปก็คือว่า หากเราชอบแบบไหน ก็เลือกทำแบบนั้นไป จะปรับแก้ พัฒนา ต่อยอดอะไรบ้างก็ดีครับ แต่อย่าถึงกับทำเกินตัวจนเกินพอดี เพราะเราตามใจคนทั้งหมดไม่ได้หรอก สู้ทำแบบที่้ราทำได้ แล้วให้คนดูตัดสินใจเองดีกว่าว่าจะชอบมันมั้ย เพราะเราทำให้ถูกต้องน่ะง่าย แต่ถูกใจน่ะไม่ง่ายครับ

ผมไม่ได้พูดในฐานะคนเชี่ยวชาญหรือต้องการวิจารณ์การ์ตูนหรอกครับ
แต่พูดในฐานะคนที่ชื่นชอบการวาดการ์ตูนคนนึงเท่านั้น

[bangkadi]

ถึงจะมีคอทเม้นหลากหลาย แต่สำหรับผมแค่ได้อ่านตอนใหม่ๆก็รู้สึกดีแล้วครับ
เป็นกำลังในให้นะครับ เขียนมาให้อ่านบ่อยๆมันคลายเครียดดี

[robokobo]

ผมอาจจะเห็นต่างกับทุกคน สำหรับตอนนี้ เพราะผมว่า มุกมันไม่เชื่อมโยงกันอ่ะ วิ่งนับก้าว กะ ออกจากบ้านเท้าซ้าย มันเชื่อมโยงกันตรงไหนหว่า... ผมมีคุยกะคุณเอ็มและเสนอแนวทางแก้ไข แต่มันควายมาก กากมาก เลยขออนุญาตไม่เสนอความเห็น ณ จุดนี้นะขอรับ....

ปล. ท่านเอ็มขยันเขียนตูนและขยันด่าผมให้เขียนด้วย ขอบคุณนะครับ ท่านเอ็มเป็นแรงผลักดันให้ผมเขียนเหมือนกัน..

[ohmohm]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ wayupuks

การ์ตูนบางทีก็เหมือนอาหารล่ะครับ

อาหารนั้นเดิมทีก็ไม่มีอะไรมาก ขอแค่ "อร่อย" และ "หากินง่าย" เท่านั้นก็พอแล้ว แต่ปัจจุบัน คนเรานี่แหละไปแต่งเติมมันให้วุ่นวาย เกี่ยวโยงไปถึงสุขอนามัย ประเพณี ความสวยงามให้วุ่นวาย กลายเป็นอาหารหรูๆ ถูกต้องตามธรรมเนียม มีภาพลักษณ์ไฮโซ แต่ลืมไปว่าถ้ามันหากินยาก ไม่ถูกปาก ถึงมันจะดูดีก็หาคนกินยาก...

การ์ตูนก็เหมือนกฏเกณฑ์อันนี้ ปัจจุบันคนเราก็วิจัย พัฒนา เพิ่มเติมนั่นนี่วุ่นวายไปหมด แตกได้ 2 ประเด็นใหญ่ บางคนก็บอกการ์ตูน คู่เห่ย เป็นการ์ตูนเหมือนอาหารตามสั่ง หากินง่าย อร่อยถูกปาก คู่เห่ยเป็นการ์ตูนไม่มีกฏเกณฑ์ วาดแบบง่ายๆ อาศัยมุขประชดประชัน เรื่องใกล้ตัวที่โดนใจคนอ่าน ก็กลายเป็นการ์ตูนตลก อ่านง่าย ไป
การ์ตูนบางเรื่องโดยเฉพาะการ์ตูนญี่ปุ่น เน้นฉากอลังการ ลายเส้นสุดยอด แต่บทอ่อน ปะติดปะต่อยาก ก็จะไปได้เปรียบตรงความอลังการ ทุ่มเท เหมือนอาหารขึ้นเหลา ขึ้นภัตตาคาร ประเถทภาพลักษณ์หรู มีรสชาติดี แต่หากินยาก คนกินได้น้อย ก็จะเป็นการเจาะจงกลุ่มเป้าหมายมากเกินไป

สรุปก็คือว่า หากเราชอบแบบไหน ก็เลือกทำแบบนั้นไป จะปรับแก้ พัฒนา ต่อยอดอะไรบ้างก็ดีครับ แต่อย่าถึงกับทำเกินตัวจนเกินพอดี เพราะเราตามใจคนทั้งหมดไม่ได้หรอก สู้ทำแบบที่้ราทำได้ แล้วให้คนดูตัดสินใจเองดีกว่าว่าจะชอบมันมั้ย เพราะเราทำให้ถูกต้องน่ะง่าย แต่ถูกใจน่ะไม่ง่ายครับ

ผมไม่ได้พูดในฐานะคนเชี่ยวชาญหรือต้องการวิจารณ์การ์ตูนหรอกครับ
แต่พูดในฐานะคนที่ชื่นชอบการวาดการ์ตูนคนนึงเท่านั้น

เยี่ยมครับน้องชาย

ขอเพิ่มเติมหน่อย นอกจากรสนิยมความชอบ ตัวสินค้า(การ์ตูนแล้ว) ยังมีเรื่องของอารมณ์อีกนะครับ อารมณ์ในการวาดมีแล้ว อารมณ์ในการอ่านต้องมีด้วย เพราะบางครั้งเราเอาการ์ตูนมาแก้ความเครียดไม่ได้ อันที่จริงมันเหมือนกับเพลง อย่าเอาความเหงามาลงที่ฉันนั้นแหละ ถ้าอ่านแล้วไม่ฮาก็บอกไปเลยว่า "โทรผิดเบอร์" พี่ชอบคอมเม้นของ wayupuks เติมไปด้วยสาระครับ วันหลังมาแนะนำดีๆแบบนี้อีกนครับ หรอยกูชอบมาก

[YF-19]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ robokobo

ผมอาจจะเห็นต่างกับทุกคน สำหรับตอนนี้ เพราะผมว่า มุกมันไม่เชื่อมโยงกันอ่ะ วิ่งนับก้าว กะ ออกจากบ้านเท้าซ้าย มันเชื่อมโยงกันตรงไหนหว่า... ผมมีคุยกะคุณเอ็มและเสนอแนวทางแก้ไข แต่มันควายมาก กากมาก เลยขออนุญาตไม่เสนอความเห็น ณ จุดนี้นะขอรับ....

ปล. ท่านเอ็มขยันเขียนตูนและขยันด่าผมให้เขียนด้วย ขอบคุณนะครับ ท่านเอ็มเป็นแรงผลักดันให้ผมเขียนเหมือนกัน..

ตรงประเด็นนะครับ

ถ้าช่องแรกเปลี่ยนจาก 101 102 เป็น ซ้ายขวาซ้าย แล้วชิ้นถามว่า แกจะนับว่าก้าวเท้าซ้ายหรือขวาทำไม

หรือ เปลี่ยนในตอนจบว่า นับแล้ว วิ่งได้เลขคู่ หรือวิ่งได้มากกว่า 200 ก้าว

ก็จะสมเหตุสมผลขึ้นได้ครับ

ไอเดียดี อ่านแล้วสนุก แต่ถ้าจะทำให้สมเหตุสมผลมากขึ้น ก็ย่อมทำได้่เช่นกันครับ

[ohmohm]

กระทู้นี้กลายเป็นกระทู้คุณภาพจนผมต้องกลับมาอ่านอีกครั้งหนึ่ง ผมชอบสังคมเน็ตก็งี้แหละครับ เทพมักแฝงตัวมาในหมู่ของมนุษย์ เราไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ผมชอบรอคอยความคิดเห็นดีๆ ผมได้อ่านแล้วขนลุกทุกครั้งครับ กับความน่าทึ่งของอินเตอร์เน็ต พลังมันสูงจริงๆ ทำไมผมถึงว่าเฟสบุ๊คสู้หน้าเว็บไม่ได้ ก็เพราะส่วนนี้นี่แหละ ในเว็บมันเนี้ยคุณภาพ ส่วนในเฟสมันเน้นบริมาณ(จำนวนการคอมเม้นนั่นเอง)

[M150]

อดใจรอสักนิดครับ ตอนใหม่กำลังจะออกแล้ว 555+ คราวนี้ขอแก้ไขความขายขี้หน้าในตอนนี้ด้วยขอรับ ติดตามชมไม่เกินอาร์เซน่อลคิ๊กออฟ มาแน่นอน !! ขอบคุณพี่น้องทุกๆ ท่านที่เข้ามาให้กำลังใจนายเอ็มคนหล่อสุดแห่งโลกที่สามนะคร้าบ