คู่เห่ยกำลังสอง ตอน ชิ้นรักษ์โลก

[M150]

หลังจากลดการวาดคู่เห่ยกำลังสองให้เป็นสตอรี่ อยากวาดอะไรก็วาด รู้สึกว่าจะวาดง่ายขึ้น แต่พอไม่ได้เป็นสตอรี่ มันก็กลายเป็นการ์ตูนออกแนวดิบๆ วาดออกมาตามอารมณ์ที่อยากจะวาด ความเชื่อมโยงน้อยลง หักมุมตามสภาพ แต่พอได้วาดแนวนี้ ทำให้รู้อย่างหนึ่งว่า อาจจะจริงอย่างที่คนหลายคนพูดที่เขาว่า "บางครั้งเราวางให้งานศิลปะเป็นเรื่องสูงส่งเกินไป จริงๆ แล้วมันคือ เรื่องพื้นฐานของชีวิต มันคือการระบายสิ่งที่อยู่ในใจ มันคือการระบายอารมณ์ ก็เท่านั้น ไม่จำเป็นต้องดี หรือ ดีที่สุด" พูดแบบนี้แล้ว เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้วาดการ์ตูนกากๆ ออกมาเรื่อยๆ ขอให้มีความสุขกับการอ่านการ์ตูนนะครับ

[Gobbs]

เงิบเลย...
รอคนมาเม้นเผื่อจะเข้าใจมากขึ้น

[ohmohm]

ตอบจบงง แต่ช่างแม่งมันเถอะครับ มุขรายทางอนาถดีผมชอบ ชอบที่เอาเรื่องจริงที่อนาถๆมาวาดนั่นแหละ อารมณ์ร่วมมันเยอะ 5555555 จริงๆคนเรามีปัญหาเล็กๆแบบนี้เยอะนะ เรื่องหมาเห่าตอนกลางคืนนี่ก็ด้วย แต่ยังมีอีก เช่นเรื่อง เบื่ออาหารเที่ยง นั่งรถเมล์กลับบ้านแล้วต้องยืน(ด้วยสปิริตของหนุ่มหล่อ) หรือแม้กระทั้งเรื่อง ขี้แล้วลืมกดน้ำ บ้านผมเคยเป็นประเด็นระดับบ้านมาแล้ว

[Gobbs]

ใช่ๆๆๆๆ แบบนี้ละที่เรียกว่าคู่เห่ยของแท้ 55555

[wayupuks]

ชิ้นนับวันยิ่งหลุดโลก แต่หยิกนับวันยิ่งเป็นผู้เป็นคนมากขึ้น

[ก้องภพ]

"บางครั้งเราวางให้งานศิลปะเป็นเรื่องสูงส่งเกินไป จริงๆ แล้วมันคือ เรื่องพื้นฐานของชีวิต มันคือการระบายสิ่งที่อยู่ในใจ มันคือการระบายอารมณ์ ก็เท่านั้น ไม่จำเป็นต้องดี หรือ ดีที่สุด" รักเลยคับคำๆนี้ มันใช่จริงๆอ่ะ ชอบคำตอบพันทิพข้อที่3สุดคับ (แฮ่...เพิ่งได้อ่านคับ ช้าไปมากแต่ก็อ่านนะคับ กร๊ากกกก)

[M150]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ก้องภพ

"บางครั้งเราวางให้งานศิลปะเป็นเรื่องสูงส่งเกินไป จริงๆ แล้วมันคือ เรื่องพื้นฐานของชีวิต มันคือการระบายสิ่งที่อยู่ในใจ มันคือการระบายอารมณ์ ก็เท่านั้น ไม่จำเป็นต้องดี หรือ ดีที่สุด" รักเลยคับคำๆนี้ มันใช่จริงๆอ่ะ ชอบคำตอบพันทิพข้อที่3สุดคับ (แฮ่...เพิ่งได้อ่านคับ ช้าไปมากแต่ก็อ่านนะคับ กร๊ากกกก)

ขอขอบคุณน้องก้องภพมากนะครับ ที่ติดตามอ่านการ์ตูนพี่เอ็มโดยตลอด ฮือๆๆ ดีจายยย