Chapter 5
กวิ้นกวิ้นออกวิ่งเต็มแรงไปตามบ้านของเพื่อนๆแต่ละคน แล้วชวนกันออกไปที่สวนสาธารณะของเกาะปูปิ๊ส ตอนนี้กวิ้นกวิ้นกำลังเล่าทุกสิ่งที่มีในหนังสือให้เพื่อนๆฟัง(เน้นไปที่วิธีแก้ไขโลกร้อน โดยต้องให้แม่มดแบ๊ะหยุดตัดต้นไม้) ทุกคนตื่นเต้นกับความจริงนี้ นู๋ต่ายให้กำลังใจกวิ้นกวิ้นและแนะนำให้ทุกคนไปบอกกับพ่อแม่ ฟันนี่พูดไร้สาระเช่นเคยและเร็วจนไม่รู้เรื่อง ช้างน้อยแสนฉลาดครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนเห็นว่าเรื่องนี้เป็นความจริงแน่นอน และจะเอาไปบอกพ่อกับแม่ด้วย ส่วนหมีโค๊กได้แต่ทำตาโตเพราะอึ้งจนพูดไม่ออกพร้อมกับหยิบน้ำโคล่าขึ้นมาดื่ม ก่อนพูดสั้นๆว่า เอาด้วย ภาพเด็กเด็กๆคุยกับคุณพ่อคุณแม่ พ่อแม่นำเรื่องไปบอกคนอื่นต่อต่อกันไปเป็นภาพความเร็วสูง เกิดกระแสปากต่อปาก จนไปเข้าหูแม่มดแบ๊ะ หลังจากนั้นก็ได้สั่งให้ลูกน้องไปจัดการกับเรื่องนี้
Chapter 6
กวิ้นกวิ้นนั่งอ่านหนังสือวิธีใช้ชีวิตของเพนกวิ้น เขารู้มานานแล้วว่าเขาไม่ใช่สัตว์ที่นี่และไม่ใช่ญาติของลุงเต่า เพราะเค้าอ่านหนังสือเล่มนี้มาหลายรอบ(ดูจากหนังสือยับมากและมีการจดบันทึกข้างใน) ตอนนี้ฝนตกหนักมา 3 วัน 3 คืนแล้ว เรื่องที่สมุดบันทึกเขียนไว้ตรงทุกอย่างกวิ้นกวิ้นคิด ถ้าฝนตกแบบนี้คงไม่มีใครเข้าร้านหนังสือของลุงเต่าแน่ แต่แล้วก็มีลูกค้าเข้าร้านมากันเยอะกว่า 10 ชีวิต กวิ้นกวิ้นรีบวิ่งไปต้อนรับที่หน้าร้าน สิ่งที่เห็นกลับเป็นกลุ่มของแรด หมาป่า งู และลิง ลูกสมุนของแม่มดแบ๊ะ โดยถือร่มกันฝนและบังหน้าตัวเองจนมิด(เพื่อไม่ให้ใครเห็น)เสียงฟ้าร้อง ฝนตก ทำให้กลบเสียงที่พวกนั้นทำลายร้าน ร้านหนังสือของลุงเต่าถูกแรด หมาป่า ลิง ลูกสมุนของแม่มดแบ๊ะเข้าไปทำลาย กวิ้นกวิ้นพยายามห้ามพวกนั้น ลุงเต่าก็รีบวิ่งมาจับแขนจับขาพวกนั้นไว้แต่คงไม่มีใครต้านทานแรงของสัตว์ใหญ่พวกนั้นได้ สุดท้ายแทบไม่เหลือหนังสือให้อ่านได้เลยซักเล่มในร้าน บ้านมีทั้งรูโหว่และบาดแผลที่ไม่น่าจะมี เช้าวันรุ่นขึ้นเด็กๆเพื่อนของกวิ้นกวิ้นเข้ามาให้กำลังใจทั้งลุงเต่าและกวิ้นกวิ้น รวมถึงชาวบ้านแถวนั้นก็มากันด้วย ทั้ง2 คนตัดสินใจไม่บอกเรื่องนี้กับใครแต่กลับบอกว่าเกิดจากฟ้าฝ่าตอนฝนตกหนัก
__________________
ผมรักเว็บการ์ตูนหรอยกูที่สุดในโลก |