ใครๆก็ว่าหนูติดแม่

ข้อนี้แม่ไม่เถียงสักคำเลยคะใครมาพูดว่าลูกติดแม่...ก็แหมเราอยู่ด้วยกัน ตลอด 24 ชั่วโมงจะไม่ให้เขาติดเราได้ยังไงเนอะ อยู่กับพ่อก็แค่ตอนพักเที่ยงพ่อมาทานข้าวที่บ้านและตอนเย็นหลังพ่อเลิกงานพอ จะเข้านอนก็ต้องเรียกหาแม่แล้วให้แม่พาไปนอนติดหนึบเลย มันคือความผูกพันของแม่ลูกแค่อุ้มมาที่อกก็อ้าปากจะกินนมละทั้งที่ยังไม่ เห็นนมเป็นเพราะได้กลิ่น ตอนนอนก็ต้องมีการสำรวจอวัยวะบนใบหน้าแม่ซะหน่อยเอานิ้วมาจิ้มตา แหย่รูจมูก จับปากตบหน้าแม่จุดเริ่มต้นของการเรียนรู้ของลูกคะสำรวจไปทั่วอยากรู้อยาก เห็นเวลานอนกับแม่ต้องได้จับได้หยิกได้ตบหน้าแม่ไว้ก่อน ยิ่งตอนนี้คลานได้บ้างพอไปข้างหน้าได้สักพักก็ต้องหันมาดูว่าแม่อยู่ไหม คล้ายๆว่าลูกจะกลัวแม่หายไป ยิ่งตอนเช้าวันไหนตื่นเร็วแม่ซักผ้าตากผ้าไม่ทันปล่อยให้อยู่คนเดียว เอาละมีการเรียกหาแม่ด้วยแม่ต้องส่งเสียงเรียกชื่อ "อันวาครับแม่ตากผ้าครับ" เพื่อให้ลูกได้แน่ใจว่าแม่ไม่ได้ไปไหน

ตอนตื่นนอน...ถ้าพ่อเป็นคนไปอุ้มจากที่นอนก็จะยังร้องไห้ไม่ยอมหยุดจนกว่า แม่จะมาอุ้มเขา ตอนเล็กๆยังเป็นเด็กน้อยแบบนี้ติดแม่นอนกับแม่อยู่เดี๋ยวพอโตมาก็ติดพ่อละ เพราะแม่ชอบทำเสียงดุ อิอิ
แต่บางครั้งก็เบื่อนะคะเวลาคนแถวบ้านพูดว่า "เลี้ยงลูกยังไงลูกติดมือ" คืออยากจะบอกว่าเขาไม่ได้ติดมือหรอกแต่เขาติดแม่เวลาอุ้มเขานอนบนอกเขาหลับ ง่ายและไม่งอแงพอหลับแล้ววางลงที่นอนเขาก็นอนของเขาไม่ต้องใช้เปลนอนเลยคะ ที่วันมานั่งอันมือไกวเปลไซร้แต่ไรมาคือหัตถาครองพิภพจบสากล...โผล่เป็นเพลง ซะเลย...ยิ่งหน้าหนาวแบบนี้นอนกับแม่อุ่น..ลูกอุ่นแม่ก็อุ่นคะ

ไหนๆก็มาโผล่เพลงละแม่ขอทิ้งท้ายเพลงนี้ให้จบดีกว่าชอบเนื้อหาแต่ว่าตอนนี้ช่อง 7 เอามารีเมคให้เป็นไงไม่รู้นะคะ...ไม่ได้ดูเลย

"สองมือที่ดูนิ่มนวลอ่อนโยน
สองมือที่ดูช่างบอบบางอย่างนั้น
สองมือที่ดูไม่มีความสำคัญ
คือสองมือที่ทำให้โลกหมุนไป
แม้เพียงร่างกายนั้นเกิดเป็นหญิง
แท้จริงหัวใจนั้นแกร่งยิ่งกว่าชาย
ขอเพียงให้เป็นได้ดังที่ตั้งใจ
จะทุกข์ทนเดียวดายไม่มีความสำคัญ
บันดาลโลกหมุนเวียนวนไปตามจิตใจ
นำพาให้เป็นไปตามต้องการ
ทุกสิ่งเปลี่ยนแปรไปด้วยมือเธอเสกสรร
ดังถ้อยคำประพันธ์เปรียบเปรยพรรณนา
ถึงชายได้กวัดแกว่งแผลงจากอาสน์
ซึ่งอำนาจกำแหงแรงยิ่งกว่า
อันมือไกวเปลไซร้แต่ไรมา
คือหัตถาครองพิภพจบสากล"


ภาพนี้นอนบนอกแม่ลมพัดมาเย็นมาก..อันวาหลับจนน้ำลายอันวาไหลเลย