จัดคำถามนี้ให้น้องเจ๋ !! คนเราผิดไหมที่จะไม่มีความฝัน

[M150]

เป็นคำถามที่พี่เอ็มถามตัวเองอยู่หลายวันเหมือนกัน หลายครั้งที่เห็นผู้คนต่างเขี้ยวเข็ญตัวเองเพื่อไปตามความฝัน และ หลายครั้งเหลือเกินที่หลายคนก็ไม่ได้คิดอะไรมากมีความสุขไปวันๆ หรือ ถ้าพูดให้ดีคือมีความสุขทุกวัน พูดลอยๆ แบบนี้อาจจะมองเห็นไม่ชัด ลองยกตัวอย่างเพื่อความเร้าใจอีกนิดดีกว่าครับ นายชิ้น ทำงานหนักเพื่อพัฒนาตัวเอง เพื่อให้เจ้านายหัวหน้าเห็นคุณค่าในตัวเอง เพื่อพัฒนาไปสู่จุดที่สูงขึ้น เพื่อเก็บเงินไปสร้างธุรกิจในฝันของตัวเอง บางครั้งก็เหนื่อย บางครั้งก็เบื่อ บางครั้งก็เซ็ง แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดทุกข์ร้อนอะไร นายชิ้นมีความฝันครับ ผิดกันกับ นายหยิกที่ทำงานเรื่อยๆ ไม่ได้คิดอะไรมาก เจริญก็ช่าง ไม่เจริญก็ช่าง กลับบ้านได้เล่นวินนิ่ง จิบเบียร์กับเพื่อนๆ ทุกศุกข์เสาร์อาทิตย์ ทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ มีความสุขกับทุกวัน และ ไม่ได้มีความฝันอะไรเลย

คำถามแบบตรงๆ ก็คือว่า " คนเราผิดไหมที่จะไม่มีความฝัน " (ความฝัน ในที่นี้หมายถึง ความฝันในระดับพอเหมาะพอควร ไม่ได้ใหญ่เกินกว่ากำลังตัวเองนะครับ หมายถึงว่า มีความฝันบ้างอะไรบ้าง ไม่ใช่ความฝันว่าอยากกินเบียร์กับเพื่อนทุกวันแบบนี้หนะครับ) ขอย้ำนะครับว่าถามแค่นี้ ลองให้ความเห็นกันดูครับ ว่าน้องๆ มองอย่างไรกับคำถามง่ายๆ แค่นี้ พี่เอ็มว่า น่าจะได้รับคำตอบที่แปลกและแตกต่างกันในหลายๆ มุมมองสำหรับคนแต่ละคนกันไม่น้อยทีเดียวเลยแหละครับ

[dabjit]

ไม่ผิดหรอกครับ.....แต่ผมเป็น"คนมีฝันนะ"

ผมขอยกท่อนหนึ่งของบทเพลง แค่รู้ว่าทำเพื่อใคร วง ไอน้ำ

"ไม่เป็นไร สุดท้ายถึงเธอไม่รู้
ชีวิตเดิมที่เหลืออยู่ก็ไม่เสียดาย
แค่ในทุกวัน ทุกลมที่หายใจ
ได้รู้ว่าทำเพื่อใครก็พอ"

จากท่อนที่ยกมา ผมอยากขยายความให้ฟังว่า พอมีฝันแล้วผมรู้สึกมีจุดหมาย รู้สึกกระชุ่มกระชวยทุกครั้งที่ใกล้เป้าหมาย รู้สึกผิดหวังที่เป้าหมายห่างออกไป รวมถึงรู้สึกเศร้าสร้อยเมื่อรู้ว่าเป้าหมายมันไม่มีวันเป็นจริง ทั้งหมดนี้มันหล่อหลอมจนกลายเป็นรสชาติชีวิต ที่สำคัญผมคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีความฝัน มันคงโหวงเหวงแปลกๆ

ฮาๆ ก็ขอจบการตอบคำถามเพียงเท่านี้นะครับ

[ohmohm]

ถ้ามาถึงจุดนี้แล้ว ต้องบอกเลยครับว่า ไม่มีฝันมันผิดแน่นอนละท่าน เราจะอยู่ในโลกนี้ไปได้อย่างไรถ้าไม่มีฝันของตัวเอง อยู่ให้คนอื่นนำพาไปหรือให้กระแสสังคมพาเราไปอย่างนั้นหรือ นั่นคือความสุขหรือความไม่คิดอะไรกันแน่ แล้วลูกหลานที่มองเราอยู่จะคิดเห็นอย่างไร จะเป็นแบบอย่างให้เขาได้ไหม ส่วนตัวแล้วผมว่า คนเราชอบความเสี่ยงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่บางตนกลัวความเสี่ยงจับใจจนไม่กล้าที่จะฝันอะไร

เพราะกว่าฝันจะมาถึงมันต้องรอคอย มันนานครับ กว่าจะมาถึง บางครั้งอาจจะต้องพอใจในการก้าวเล็กๆที่ยิ่งใหญ่ในสายตาของเรา ที่คนอื่นอาจมองไม่เห็น เติมเต็มพลังเห็นความฝันของเราต่อไป อย่าเชื่อกระแสสังคมมากจนเกินไปครับ จากประวัติศาสตร์ทุกชาติมันบอกไว้แล้ว กระแสสังคมหรือบรรทัดฐานทางสังคมไม่ได้ถูกต้องเสมอไป แต่ผมเชื่อว่า มีฝันยังก้าวไปข้างหน้าได้

[Pattra]

เห็นชื่อตัวเองในกระทู้แล้วมันกระดากมากเลยค่ะ วานพี่ๆช่วยตั้งฉายาให้หน่อยได้ไหมคะ (เอาชื่ออะไรก็ได้ที่ตลกๆ) เพราะพอเห็นชื่อตัวเองแล้วมันยังไงไม่รู้ ยิ่งเรียกน้อง นี่ยิ่งอายใหญ่เพราะว่าอายุก็ไม่ได้น้อยแล้วอะค่ะ 5555555

ตามความเห็นรู้สึกว่าชีวิตแบบไหน (มีฝันหรือไม่มี) ก็ไม่ผิดทั้งนั้น เพราะทุกคนเกิดมามีทางเลือก มีเจตจำนงเป็นของตัวเอง และมีความหมายคนละอย่าง แต่ละคนถูกออกแบบมาให้มีความแตกต่างเพื่อให้มาประกอบสร้างกันแล้วกลายเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน ดังนั้นถ้าขาดคนประเภทหนึ่งไป ก็อาจทำให้ภาพไม่สมบูรณ์

แต่ทีนี้ เคยมีผู้ใหญ่ท่านนึงบอกว่า "พอใช้ชีวิตมาพักนึงแล้วจะรู้ว่าถ้าต้องขออะไรบางอย่างจากลูก ขออย่างเดียวคือให้ลูกทำอะไรก็ได้ที่ทำให้ตัวเองมีความสุข"

เพราะว่าเราเกิดมาในยุคสมัยที่สังคมได้ออกแบบให้คนต้องทะเยอทะยานถีบตัวเองและแข่งขันอยู่แล้ว โดยที่เราไม่ต้องทำอะไร เราก็จะรู้สึกได้ถึงแรงถูกบีบจากสังคม (ทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้ตัว) แล้วพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้มีให้เท่าคนอื่น ด้วยตัวของเราเอง การมีเป้าหมายในชีวิตหรือมีฝัน ลึกๆก็เพื่อตอบสนองต่อแรงบีบอัดอันนั้นนาคะ ทีนี้...สิ่งที่หาได้ยากในสังคมยุคนี้ จึงไม่ใช่การมีความฝัน หรือ เป้าหมาย แต่คือความสุขน่ะค่ะ

โดยส่วนตัวถ้าให้ตัดสินถูกผิด สำหรับนายหยิก ที่กลับมาเล่นเกม และใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะมีความสุข ถ้าลึกๆแล้ว ในบางวันเขาเกิดรู้สึกอึดอัดคับข้องใจในชีวิตที่เรื่อยเปื่อยเหมือนอยู่ไปวันๆและบางทีก็สงสัยว่าทำไมตัวเองถึงไม่มีฝันกะเขา ขณะที่บางทีรู้สึกกลัวว่าพอแก่ตัวไปนึกย้อนมาถึงวัยหนุ่มแล้วจะเสียดายช่วงเวลาที่หายไป ก็อาจสะท้อนว่าจริงๆแล้วเขากำลังไปผิดทางอยู่ แล้วนายชิ้น แม้ทำงานหนัก แม้ดิ้นรน แต่ลึกๆแล้วเขามีความสุข ก็แสดงว่าเป็นการดำเนินชีวิตไปในทางที่ถูกสำหรับเขา

สรุปก็คือดำเนินชีวิตแบบไหนก็ไม่ผิด แต่ต้องทำอะไรก็ได้ที่ทำให้ตัวเองมีความสุขอย่างแท้จริง คงจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุด นะคะ

[Pattra]

รู้สึกอายมากค่ะที่ต้องแสดงความเนิร์ดให้โลกรู้ คือที่คิดที่เขียนออกมาก็จำในหนังสือกะจำคำพูดของคนอืนที่สอนเรามาบอกต่อทั้งนั้นอะค่ะ อย่าสนใจมันมากนะคะ

[ohmohm]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ Pattra

เห็นชื่อตัวเองในกระทู้แล้วมันกระดากมากเลยค่ะ วานพี่ๆช่วยตั้งฉายาให้หน่อยได้ไหมคะ (เอาชื่ออะไรก็ได้ที่ตลกๆ) เพราะพอเห็นชื่อตัวเองแล้วมันยังไงไม่รู้ ยิ่งเรียกน้อง นี่ยิ่งอายใหญ่เพราะว่าอายุก็ไม่ได้น้อยแล้วอะค่ะ 5555555

ตามความเห็นรู้สึกว่าชีวิตแบบไหน (มีฝันหรือไม่มี) ก็ไม่ผิดทั้งนั้น เพราะทุกคนเกิดมามีทางเลือก มีเจตจำนงเป็นของตัวเอง และมีความหมายคนละอย่าง แต่ละคนถูกออกแบบมาให้มีความแตกต่างเพื่อให้มาประกอบสร้างกันแล้วกลายเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน ดังนั้นถ้าขาดคนประเภทหนึ่งไป ก็อาจทำให้ภาพไม่สมบูรณ์

แต่ทีนี้ เคยมีผู้ใหญ่ท่านนึงบอกว่า "พอใช้ชีวิตมาพักนึงแล้วจะรู้ว่าถ้าต้องขออะไรบางอย่างจากลูก ขออย่างเดียวคือให้ลูกทำอะไรก็ได้ที่ทำให้ตัวเองมีความสุข"

เพราะว่าเราเกิดมาในยุคสมัยที่สังคมได้ออกแบบให้คนต้องทะเยอทะยานถีบตัวเองและแข่งขันอยู่แล้ว โดยที่เราไม่ต้องทำอะไร เราก็จะรู้สึกได้ถึงแรงถูกบีบจากสังคม (ทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้ตัว) แล้วพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้มีให้เท่าคนอื่น ด้วยตัวของเราเอง การมีเป้าหมายในชีวิตหรือมีฝัน ลึกๆก็เพื่อตอบสนองต่อแรงบีบอัดอันนั้นนาคะ ทีนี้...สิ่งที่หาได้ยากในสังคมยุคนี้ จึงไม่ใช่การมีความฝัน หรือ เป้าหมาย แต่คือความสุขน่ะค่ะ

โดยส่วนตัวถ้าให้ตัดสินถูกผิด สำหรับนายหยิก ที่กลับมาเล่นเกม และใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะมีความสุข ถ้าลึกๆแล้ว ในบางวันเขาเกิดรู้สึกอึดอัดคับข้องใจในชีวิตที่เรื่อยเปื่อยเหมือนอยู่ไปวันๆและบางทีก็สงสัยว่าทำไมตัวเองถึงไม่มีฝันกะเขา ขณะที่บางทีรู้สึกกลัวว่าพอแก่ตัวไปนึกย้อนมาถึงวัยหนุ่มแล้วจะเสียดายช่วงเวลาที่หายไป ก็อาจสะท้อนว่าจริงๆแล้วเขากำลังไปผิดทางอยู่ แล้วนายชิ้น แม้ทำงานหนัก แม้ดิ้นรน แต่ลึกๆแล้วเขามีความสุข ก็แสดงว่าเป็นการดำเนินชีวิตไปในทางที่ถูกสำหรับเขา

สรุปก็คือดำเนินชีวิตแบบไหนก็ไม่ผิด แต่ต้องทำอะไรก็ได้ที่ทำให้ตัวเองมีความสุขอย่างแท้จริง คงจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุด นะคะ

กำเนิดดาว The Star อีกแล้ว 1 ดวงครับท่าน อธิบายได้แง่มุมทีแตกต่างดีเหลือเกิน ชอบประโยคที่ว่า "พอใช้ชีวิตมาพักนึงแล้วจะรู้ว่าถ้าต้องขออะไรบางอย่างจากลูก ขออย่างเดียวคือให้ลูกทำอะไรก็ได้ที่ทำให้ตัวเองมีความสุข" อันนี้ขอบอกไว้ก่อนว่า บางครอบครัวไม่มีโอกาสได้ฟังคำนี้จากคนในบ้านแน่นอน ด้วยประการทั้งปวงอิอิ ยังไงถ้าหากน้องเจ๋ ต้องการฉายาทีมงานของเราสามารถตั้งให้ได้ภายในเวลา 10 วินาทีครับ5555

[M150]

อ่านความคิดเห็นของน้องเจ๋แล้วพี่เอ็มถึงกับอึ้งครับ น้องเจ๋ความคิดเป็นผู้ใหญ่มากครับ หลายคำในความคิดเห็นพี่เอ็มถึงกับต้องไปศึกษาหาข้อมูลต่อ ดังต่อไปนี้

ทุกคนเกิดมามีทางเลือก มีเจตจำนงเป็นของตัวเอง น้องเจ๋พูดเรื่องนี้ทำให้พี่เอ็มนึกถึงเรื่อง " Free Will" เลยครับ กะอีแค่เรื่องเจตจำนงค์อิสระ มนุษย์เราก็เถียงกันมาหลายรุ่นแล้วนะครับ ว่าจริงๆ แล้วเรามีกันไหม เจตจำนงค์อิสระ อ่านความเห็นของผู้รู้ก็สนุกดีครับ ถึงขนาดพี่เอ็มเคยเอาไปแทรกในการ์ตูนมาแล้ว 1 ตอน (ถ้าใครเคยอ่าน) ชอบๆ น้องเจ๋พูดคำนี้มา ถึงกับต้องไปนั่งไล่อ่านอีกรอบ 555+

ผู้ใหญ่ท่านนึงบอกว่า "พอใช้ชีวิตมาพักนึงแล้วจะรู้ว่าถ้าต้องขออะไรบางอย่างจากลูก ขออย่างเดียวคือให้ลูกทำอะไรก็ได้ที่ทำให้ตัวเองมีความสุข" คำนี้แม่งโคตรโดนใจพี่เลยครับ ต้องขอชมเชยท่านผู้ใหญ่ท่านนี้เลยว่าจิตใจท่านช่างเจริญงามยิ่งนัก ด้วยคำพูดง่ายๆ แต่สื่อความหมายและบ่งบอกอะไรหลายอย่าง บางครั้งเราก็มองข้ามเรื่องเบสิคเรื่องที่แสนจะเข้าใจง่ายพวกนี้ไปเสียหมด เราไปโฟกัสกันแต่เรื่องเงินทอง เรื่องตำแหน่ง ยศ ชื่อเสียง เพราะเชื่อว่าสิ่งเหล่านั้นจะนำความสุขมาให้ การได้มากกว่า การมีเยอะกว่า จะทำให้เราสุขกว่าคนอื่น ทั้งๆ ที่เราโฟกัสไปที่ความสุขได้เลย แต่เราไม่ทำกันครับ พ่อแม่คนไหนคิดได้แบบนี้แม่งสุดยอดคนแล้ว ถึงตอนนี้พี่เอ็มก็ได้กลับมาย้อนคิดถึงตัวเองว่า ทุกสิ่งรอบตัวที่เรากำลังทำกันอยู่นี่ นำพาไปสู่สิ่งที่เราอยากทำจริงๆ หรือไม่ ทำแล้วมีความสุขหรือไม่ กันแน่ สุดยอดๆ ประเด็นนี้โดนใจอีกเรื่อง

ที่สุดยอดที่สุดของคอมเม้นต์น้องเจ๋ ก็คือ 2 ย่อหน้าสุดท้ายนี่แหละครับ มันคือ Main Idea เลย พี่เอ็มอ่านซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบนะครับ ทำความเข้าใจ และ พยายามถามตัวเองว่า เราเป็นแบบไหน และ เราจะนำไปสู่จุดเหล่านั้นได้อย่างไร ขอบคุณน้องเจ๋มากๆ ครับ น้องเจ๋ช่วยพี่เอ็มได้หลายอย่างเลย อย่าว่าอย่างนู้นอย่างนี้เลยครับ พี่เอ็มว่า ถ้าน้องเจ๋มีโอกาส ขีดๆ เขียนๆ หัวข้อ และ ความคิดของตัวเองไว้เรื่อยๆ นะครับ ถ้าพี่เอ็มมีโอกาส มีทุน จะเปิด สนพ. แล้วเชิญน้องเจ๋ไปเขียนหนังสือคนแรกครับ (ขอค่าตัวไม่แพงนะครับ 555+)