เมื่อภาพแอร์ฟรานซ์ตก
?ปลอม?
ขึ้นหน้า 1 เดลินิวส์

อายุเป็นเพียงตัวเลข คำกล่าวนี้ยังใช้ได้จริงในยุคปัจจุบัน โดยเฉพาะกับหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ หนังสือพิมพ์ยักษ์ใหญ่ของวงการหนังสือพิมพ์ไทย 59 ปีคืออายุของหนังสือพิมพ์วัยชราสมองทารกฉบับนี้ เวลา 59 ปีไม่ทำ ให้หนังสือพิมพ์ฉบับนี้รู้จักคำว่า ?จริยธรรม? เลยหรือ ถ้าท่านเข้าใจคำภาษาไทยที่เขียนว่า "จริยธรรม"โปรดปฏิบัติตามตราข้อบังคับว่าด้วยจริยธรรมแห่งวิชาชีพหนังสือพิมพ์ให้ผู่อ่านได้เห็นบ้างก็คงจะดี


ทั้งนี้หนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ต่างแข่งขันกันด้วยเนื้อหาของข่าวสารและแน่นอนว่าการแข่งขันก็เพื่อประโยชน์ทางธุรกิจของตนเองเป็นหลัก แต่เมื่อภาพและเนื้อหาของข่าวที่นำเสนอไม่เป็นความจริง โดยไร้การตรวจสอบตาม ?บทบาท? ของนักหนังสือพิมพ์ ราวกับว่าหน้าที่ ?Gatekeper? ไม่มีเขียนไว้ในบทบาทของนักวารสารศาสตร์ อยากถามว่าหนังสือพิมพ์ทำเพื่อยอดขายของหนังสือพิมพ์ตนเองใช่หรือไม่


ตัวอย่างหัวข่าวของหนังสือพิมพ์ "เดลินิวส์" ฉบับวันที่ 12 มิถุนายน 2552 ซึ่งพสดหัวข่าวหน้า 1 พร้อมรายละเอียดดังนี้

?..ฮือฮาภาพถ่ายวินาทีตายบินชนกัน
ผู้โดยสารปลิวก่อนโหม่งโลกม้วยยกลำ?..

?ฮือฮาภาพวินาทีตาย ผู้โดยสารหลุดจากเครื่องบินถูกลมดูดลอยออกไปนอกตัวเครื่องปลิวว่อนเน็ต มือโพสระบุเหตุเครื่องบินชนกันกลางอากาศ ระดับความสูง 35,000 ฟุต เหนือน่านฟ้าทวีปอเมริกาใต้ เผยขณะโกลาหล ตากล้องกดชัตเตอร์ได้ภาพช่วงไม่กี่วินาที หลังปีกท้ายขาดกระเด็น-เครื่องดิ่งโลกตายหมู่ทั้งลำ จนท.กู้ซากเจอการ์ดความจำกล้องถึงได้เห็นภาพมรณะ


เมื่อเวลา 18.00 น. วันที่ 11 มิ.ย. ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ได้มีฟอร์เวิร์ดเมลลึกลับส่งกันทางอินเทอร์เน็ต เป็นภาพเหตุการณ์บนเครื่องบินลำหนึ่งที่ประสบอุบัติเหตุตก โดยมีรูปและข้อความระบุว่า...ทั่วโลกได้เห็นข่าวการสูญหายไปของเครื่องบิน โดยสารของสายการบินแห่งหนึ่งระหว่างการเดินทางข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก จากประเทศหนึ่งในทวีปอเมริกาใต้มุ่งหน้าไปทวีปยุโรปเป็นเรื่องน่าขันที่ หนึ่งวันก่อนหน้าผมได้รับอีเมล อ้างเป็นภาพถ่ายผู้โดยสารในเครื่องบินลำหนึ่ง ซึ่งถ่ายไว้ในช่วงเสี้ยวนาที หลังจากเครื่องบินโดยสารลำนั้นเกิดการชนปะทะกลางอากาศกับเครื่องบินอีกลำ โดยเป็นภาพขณะชน กัน ส่วนอีกภาพหนึ่งเป็นเหตุการณ์ขณะที่เครื่องบินลำดังกล่าวกำลังจะร่วงลงสู่ พื้น ซึ่งทั้งสองภาพที่ส่งมามีการอ้างว่าถ่ายภายในเครื่องบินก่อนที่จะตก


สำหรับเหตุการครั้งนี้เป็นการแอบอ้างเจ้าหน้าที่กู้ภัยว่าสามารถเก็บภาพการ ชนกลางอากาศของเครื่องบิน 2 ลำ ขณะบินอยู่ในระดับความสูง 35,000 ฟุต เหนือท้องฟ้าทวีปอเมริกาใต้ ตามรายงานข่าวระบุว่ามีเครื่องบินลำหนึ่งได้รับความเสียหายหนักปีกเล็กฉีก ขาดหลุดออก แต่นักบินสามารถประคองเครื่องร่อนลงจอดฉุกเฉินได้ในสนามบินเล็กของท้องถิ่น ใจกลางป่าอเมซอน แต่นักบินและลูกเรือ รวมทั้งผู้โดยสารของเครื่องบินลำนั้น ต่างไม่ทราบว่าเครื่องบินชนกับอะไร


ภาพถ่าย สองภาพที่ส่งมาให้ดูเหมือนคล้ายเป็นการถ่ายภาพโดยผู้โดยสารคนหนึ่ง ภายในเครื่องบินโดยสารในช่วงเสี้ยวนาทีหลังเครื่องบินถูกชนและก่อนที่ เครื่องบินจะตกลงสู่พื้น เพียงไม่กี่วินาที โดยภาพทั้งสองได้มาจากการ์ดความจำของกล้องถ่ายรูป คุณจะไม่มีวันได้เห็นภาพถ่ายแบบนี้ โดยภาพแรกคุณจะเห็นรูโหว่ในลำตัวเครื่องบิน และมองทะลุเห็นปีกหางของเครื่อง ส่วนภาพที่สองผู้โดยสารคนหนึ่งถูกลมดูด ลอยออกนอกตัวเครื่อง


มือโพสต์ลึกลับ ระบุอีกว่า ภาพถ่ายเหล่านี้พบในกล้องดิจิทัลยี่ห้อหนึ่งซุกซ่อนอยู่ท่ามกลาง ซากเศษชิ้น ส่วนเครื่องบินลำที่ประสบอุบัติเหตุ ซึ่งตกลงในป่าลึกเขตเมืองเซร์รา โด คาชิมโบ ซึ่งแม้ว่าตัวกล้องจะพังเสียหาย แต่การ์ดความจำยังอยู่ในสภาพดี และสามารถถูกกู้มาได้โดยหน่วยกู้ภัย


จากการตรวจสอบข้อมูลตัวเลขที่ กล้องพบว่า เจ้าของกล้องเป็นนักแสดงชายประจำโรงละครสำหรับเด็กแห่งหนึ่ง หากนึกภาพสมมุติอยู่ในเหตุการณ์ ผู้ถ่ายภาพนี้น่าจะกำลังยืนถ่ายบรรยากาศภายในห้องผู้โดยสาร เครื่องบินเกิดการชนกับเครื่องบินลำอื่นขณะนั้นพอดี ใน ระหว่างความโกลาหล เขาสามารถกดชัตเตอร์ ได้ภาพเหล่านี้ในช่วงเวลาไม่กี่วินาที หลังปีกท้ายขาดกระเด็นและเครื่องร่วงลงสู่พื้น โดย กล้องตัวนี้พบในซากจุดที่อยู่ใกล้ห้องนักบิน จากที่เห็นในภาพแรงอัดต่อโครงสร้างอาจทำให้ เครื่องยนต์หลุดกระเด็นและความเร็วของการร่วงหล่นลดน้อยลง นับว่าเป็นเรื่องที่เหลือเชื่ออย่างมาก?


?ฟอร์เวิร์ดเมลลึกลับ? นี่หรือ คือแหล่งที่มาที่หนังสือพิมพ์เดลินิวส์เอามาใช้เขียนในเนื้อหาข่าว อยากถามว่า ?ฟอร์เวิร์ดเมล? มีความน่าเชื่อถือเพียงใด ในการนำมาตีพิมพ์ลงหนังสือพิมพ์ที่ต้องมีความรับผิดชอบต่อผู้อ่านหลายล้านคน แถมยังนำที่รูปและเนื้อหาในอีเมลที่กล่าวอ้าง มาเขียนเป็นข่าวในหน้า 1 อีกด้วย


บทสรุปของ ?ฟอร์เวิร์ดเมล? ฉบับนี้คือ รูปภาพ 2 รูปกับเนื้อหา ที่ส่งมาในอีเมลลึกลับที่หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ได้กล่าวอ้าง ล้วนไม่เป็นความจริงทั้งสิ้น โดยรูปทั้ง 2 เป็นรูป เป็นภาพจากภาพยนตร์ซีรีส์ดังของฝรั่งเรื่อง ?Lost? สำหรับเนื้อหานั้น ก็เป็นเรื่องที่ถูกอุปโหลกขึ้นมาให้สอดคล้องกับรูปภาพประกอบเท่านั้นเอง จริยธรรมของนักหนังสือพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ฉบับนี้ยังมีหรือไม่ และจะแก้ตัวอย่างไร เมื่อเจอคำถามเหล่านี้
? ทำไมเดลินิวส์จึงไม่มีการตรวจสอบข่าวก่อน ? ?
? เดลินิวส์เสนอข่าวนี้เพื่ออะไร ? ?
? ความน่าเชื่อถือของข่าวในหนังสือพิมพ์อยู่ที่ใด ? ?

?หนังสือพิมพ์จะต้องนำเสนอข่าวเพื่อประโยชน์สาธารณะ โดยไม่หาประโยชน์ส่วนตนหรือหมู่คณะ?

( นี่คือบัญญัติที่สภาหนังสือพิมพ์แห่งชาติได้บัญญัติเอาไว้ ในหมวดที่ 2 เรื่องจริยธรรมของหนังสือพิมพ์ ข้อความที่ว่า "ต้องนำเสนอข่าวเพื่อประโยชน์สาธารณะ" จากข้อความนี้ ไม่สามารถเป็นจริงได้แน่นอน ทั้งนี้เพราะข่าวแอร์ฟรานซ์ที่หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ได้นำมาลงหน้า 1 ของหนังสือพิมพ์นั้น ได้ถูกตรวจสอบจากผู้อ่านแล้วว่า "ไม่เป็นความจริง" และสิ่งที่ไม่เป็นความจริง ก็ไม่สามารถเรียกว่าข่าวได้ การเสนอข่าวเพื่อประโยชน์สาธารณะจึงไม่ได้เกิดขึ้นกับข่าวๆนี้แน่นอน ตามข้อบัญญัติเดิมที่กล่าวต่อว่า "โดยไม่หาประโยชน์ส่วนตนหรือหมู่คณะ" สิ่งที่ไม่ควรนำมาเป็นข่าวเช่นนี้ ย่อมมีผลประโยชน์แอบแฝงแน่นอน ที่เห็นได้ชัดในตอนนี้คือ ผลประโยชน์ทางด้าธุรกิจ เพราะภาพและข่าวแอร์ฟรอนซ์ตกดังกล่าวนี้ มีเพียงเดลินิวส์ฉบับเดียวที่นำมาลง)

? การเสนอข่าวของหนังสือพิมพ์ พึงตระหนักถึงความสำคัญของข่าวต่อสาธารณชน และไม่นำเสนอข่าวในทำนองชวนเชื่อในเรื่องไม่เป็นประโยชน์ต่อสาธารณะ ?

( จากหมวดที่ 4 ว่าด้วยแนวปฎิบัติของหนังสือพิมพ์และผู้ประกอบวิชาชีพหนังสือพิมพ์ เดลินิวส์ได้นำเสนอข่าวที่ไม่เป็นความจริง ดังนั้นแสดงให้เห็นถึงการไม่ตระหนักถึงความสำคัญของข่าวสารนั้นเลยแม้แต่น้อย ซึ่งข่าวดังกล่าวกลับกลายเป็นเรื่องชวนเชื่อแทนที่จะเป็นข่าวสารทั่วไป Gatekeeper ของหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ ไม่ได้ทำหน้าที่ของตนเองเลยแม้แต่น้อย ทำไม Gatekeeper ถึงเอาข่าวที่ไม่มีแหล่งที่มาที่ชัดเจนมาตีพิมพ์ Gatekeeperปล่อยให้อีเมลลึกลับมากลายเป็นข่าวใหญ่ได้อย่าง อีเมลลึกลับสมควรเป็นแค่ข่าวลือหรือข่าวชวนเชื่อเท่านั้น ไม่ควรนำมาเผยแพร่ต่อสาธารณชน ทั้งนี้เพราะเรื่องดังกลับไม่มีประโยชน์ต่อสาธารณชนเลยแม้แต่น้อย


จากที่กล่าวมาเป็นความผิดพลาดของหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ที่ไม่สามารถปฎิเสธได้ และต้องยอมรับอีกว่าความผิดพลาดเช่นนี้คงไม่เป็นครั้งสุดท้ายแน่นอน ถ้าหากนักหนังสือพิมพ์ยังคง ?ตั้งใจทำผิดจริยธรรมและจรรยาบรรณ? โดยยึดความจำเป็นด้านธุรกิจเป็นสาเหตุหลัก สาธารณชนคงไม่อยากเห็นหนังสือพิมพ์เดลินิวส์และหนังสือพิมพ์อีกหลายๆฉบับหันมาใช้ ?ทางสายโจร? ซึ่งดูแล้วไร้ความรับผิดชอบต่อสังคมสิ้นดี สื่อมวลชนที่ดีควรได้รับการตรวจสอบกันเอง แต่การรับผิดชอบต่อสังคมที่ดีกว่าการตรวจสอบทั้งหมดก็คือการมีจริยธรรมจรรยาบรรณในตัวเอง โดยไม่ต้องรอให้องค์กรใดมาตรวจสอบหรือจับผิดอย่างเช่นในกรณีนี้


?สุดท้ายขอให้หนังสือพิมพ์เดลินิวส์และหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ พึงมีจริยธรรมจรรยาบรรณกันอย่างถ้วนหน้า ก่อนที่การนั่งจับผิดข่าวในหนังสือพิมพ์ไทยจะกลายมาเป็นเกมส์โชว์ของคุณปัญญา?