บทการ์ตูนแอนิเมชั่น เดอะ เพนกวิ้น คิด(The Penguin Kid)

Chapter 1
เริ่มถ่ายจากในเมืองของมนุษย์ที่เต็มไปด้วยตึกแล้วให้กล้องถ่ายผ่านมหาสมุทรมาจนถึงเกาะ(แสดงให้เห็นว่าเกาะนี้อยู่ห่างไกลจากแผ่นดินมากมาก) จนมาถึงเกาะปูปิ๊สอันสดใสที่มีต้นไม้แสงแดด มีบ้านสัตว์และสัตว์ต่างๆทำมาหากินกัน เมื่อดูแล้วสว่างสดใจเต็มไปด้วยความสุข ตัดเข้ามาที่ชายหาด มีร้านหนังสือของลุงเต่า ลุงเต่ากำลังแนะนำหนังสือวิธีการค้นหาแครอทให้กับแม่กระต่ายตัวหนึ่งเพื่อให้ลูกได้อ่านก่อนโตเป็นกระต่ายเต็มวัย(แม่ของ นู๋ต่าย นางเอกของเรื่องนั้นเอง) พูดไปกับแม่กระต่ายก็พลางมองออกไปที่ชายทะเล มีอะไรบางอย่างลอยมาจากทะเลไกลลิบ สายตาของลุงเต่าเหลือบไปเห็นเรือลำเล็กเล็ก เมื่อเรือมาเกยหาดลุงเต่าเดินเข้าไปดูทำให้พบกับเพนกวิ้นน้อยพร้อมกับสมุดบันทึกเล่มหนึ่ง หลังจากนั้นก็มีสัตว์เข้ามามุงเพนกวิ้นตัวนั้นเต็มไปหมด และพูดคุยเรื่องที่มาของเพนกวิ้นน้อยตัวนี้กันยกใหญ่ ลุงเต่าตัดสินใจเลี้ยงเพนกวิ้นน้อยเอาไว้ และตั้งชื่อว่า กวิ้นกวิ้น

Chapter 2
กวิ้นกวิ้นวิ่งเล่นกับเพื่อนๆทั้งนู่ต่าย ฟันนี่ ช้างน้อย และหมีโค๊ก และแล้วเวลา 5 ปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว ภาพที่เด็กตัวเล็กๆเล่นกันริมชายทะเลกลายเป็นเด็กที่โตขึ้น(ภาพร่นระยะเวลาแบบรวดเร็ว) ทันใดมีภาพกลุ่มลิงลูกน้องของแม่มดแบ๊ะมาตัดต้นไม้บริเวณเดียวกับที่กวิ้นกวิ้นและเพื่อนๆเล่นอยู่ ทั้ง 5 คนมองด้วยสายตาตกใจ แต่พวกลิงกลับสนุกสนุนกับการตัดต้นไม้อย่างมาก ลุงเต่าเดินออกมาจากร้านหนังสือพร้อมบอกว่า แม่มดแบ๊ะจะเอาต้นไม้ไปทำประสาทเพื่อบูชาภูตผีแล้วจะเผามันทิ้ง หลังจากนั้นลุงเต่าก็เปิดสมุดบันทึกที่ได้มาจากกวิ้นกวิ้นเมื่อ 5 ปีที่แล้ว มันมี 1 ข้อที่เขียนในนั้นว่าการตัดต้นไม้ทำให้โลกร้อนขึ้น ลุงเต่าหน้าตาดูเครียดขึ้นเด็กๆทักลุงเต่าว่าเป็นอะไรไปแต่ลุงเต่าปฎิเสธว่าไม่ได้เป็นอะไร แล้วก็เดินเข้าไปในบ้าน หลังจากนั้นเด็กๆก็เล่นกันต่อ แต่กวิ้นกวิ้นเข้าไปในร้านเอาไอติมมาให้เพื่อนๆ ภาพแรดลากไม้เป็นฉากหลังตอนเด็กๆเล่นกัน โดยมีงูเป็นคนคุมกลุ่มแรดให้ขนท่อนไม้ใหญ่ไปตามทางที่ตนบอก กวิ้นกวิ้นเอาไอติม 5 แท่งจากตู้เย็นมาให้เพื่อนๆแต่เดินไม่ทันถึงเพื่อนๆไอติมก็ละลายหมดก่อนแล้ว สร้างความงงงวยให้กับเด็กๆทั้ง 5 คนแต่กลับเป็นเรื่องตลกในกลุ่มเด็กๆ ลุงเต่าแอบมองออกมาจากหน้าต่าง พร้อมพูดว่าเราต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว

[FONT=Times New Roman][FONT=verdana]

Chapter 3 ลุงเต่าตัดสินใจเล่าเรื่องในสมุดบันทึกนั้นให้กวิ้นกวิ้นฟัง ว่าอันที่จริงแล้วเกาะปูปิ๊สของเราร้อนขึ้นได้อย่างไรมันถูกเขียนไว้ในสมุดบันทึกเล่มนั้น(เกาะปูปิ๊สร้อนขึ้นเพราะการตัดต้นไม้เกือบทั้งเกาะไปสร้างประสาทเพื่อบูชาภูตผี) รวมถึงบอกที่มาของสมุดบันทึกเล่มนี้ด้วยและบอกว่าอย่าพึ่งนำเรื่องนี้ไปบอกเพื่อนๆ ลุงเต่าและกวิ้นกวิ้นตัดสินใจนำเรื่องที่เขียนในสมุดบันทึกไปบอกแม่มดแบ๊ะ โดยออกเดินลัดเลาะไปตามป่าที่ไม่มีผู้คนเห็นเพราะกลัวว่าจะมีคนสงสัย กลุ่มเพื่อนทั้ง 4 คนของกวิ้นกวิ้นมาหาที่ร้านหนังสือก็ไม่เจอ และแล้วก็ไปถึงดินแดนของแม่มดแบ๊ะ แม่มดนั่งอยู่บนที่นั่งหินสูง ส่วนลุงเต่าและกวิ้นกวิ้นอยู่ที่ลานกว้างด้านล่างพร้อมทั้งลูกสมุนของแม่มดเต็มลาน แล้วได้อธิบายให้แม่มดฟัง(อธิบายวิธีทางวิทยาศาสตร์ว่าทำไมโลกถึงร้อนขึ้น มนุษย์เค้าศึกษาแล้วและในสมุดบันทึกเล่มนี้เขียนไว้แล้ว)พร้อมทั้งกล่าวทิ้งท้ายว่าการตัดต้นไม้มาสร้างประสาททำให้เกาะร้อนขึ้น สัตว์ทั้งหลายที่ฟังอยู่และลูกสมุนของแม่มดต่างเชื่อกับคำอธิบายนั้นทั้งสิ้น แต่แม่มดแบ๊ะบอกว่าเป็นเรื่องไร้สาระสิ้นดี ทำให้ทุกคนที่อยู่ในลานนั้นกลับมาเห็นด้วยกับแม่มดแบ๊ะ แม่มดเริ่มสงสัยว่าจะมีกบฎและความลับของตัวเองจะแตก [FONT=Times New Roman][FONT=verdana] Chapter 5 กวิ้นกวิ้นออกวิ่งเต็มแรงไปตามบ้านของเพื่อนๆแต่ละคน แล้วชวนกันออกไปที่สวนสาธารณะของเกาะปูปิ๊ส ตอนนี้กวิ้นกวิ้นกำลังเล่าทุกสิ่งที่มีในหนังสือให้เพื่อนๆฟัง(เน้นไปที่วิธีแก้ไขโลกร้อน โดยต้องให้แม่มดแบ๊ะหยุดตัดต้นไม้) ทุกคนตื่นเต้นกับความจริงนี้ นู๋ต่ายให้กำลังใจกวิ้นกวิ้นและแนะนำให้ทุกคนไปบอกกับพ่อแม่ ฟันนี่พูดไร้สาระเช่นเคยและเร็วจนไม่รู้เรื่อง ช้างน้อยแสนฉลาดครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนเห็นว่าเรื่องนี้เป็นความจริงแน่นอน และจะเอาไปบอกพ่อกับแม่ด้วย ส่วนหมีโค๊กได้แต่ทำตาโตเพราะอึ้งจนพูดไม่ออกพร้อมกับหยิบน้ำโคล่าขึ้นมาดื่ม ก่อนพูดสั้นๆว่า เอาด้วย ภาพเด็กเด็กๆคุยกับคุณพ่อคุณแม่ พ่อแม่นำเรื่องไปบอกคนอื่นต่อต่อกันไปเป็นภาพความเร็วสูง เกิดกระแสปากต่อปาก จนไปเข้าหูแม่มดแบ๊ะ หลังจากนั้นก็ได้สั่งให้ลูกน้องไปจัดการกับเรื่องนี้ [/FONT][/FONT] Chapter 4 วันต่อมาในช่วงกลางวันร้านค้าต่างๆเปิดตามปกติ เด็กๆออกมาเล่นกันเจี๊ยวจ้าว แต่มันเกิดเหตุการณ์ลมแรงอย่างไม่เคยมีมาก่อน พัดเข้ามาที่เกาะปูปิ๊ส เด็กๆรีบวิ่งเข้าบ้านรวมถึงกวิ้นกวิ้น ไม่มีใครกล้าออกมาจากบ้านรวมถึงพวกเด็กๆ มีแต่เสียงร้องไห้ด้วยความหวาดกลัวของเด็กทั่วไปทั้งเกาะ ลุงเต่าลอยไปชนต้นไม้เพราะวิ่งหนีกระแสลมไม่ทันก่อนจะหลบเข้ามาในร้านได้ทันเวลา มีสัตว์บางตัวลอยผ่านหน้าต่างร้านหนังสือไปลุงเต่าเห็นอย่างนั้น ต้นไม้จากที่น้อยอยู่แล้วก็หักโค่นอีกเป็นจำนวนมาก กวิ้นกวิ้นได้แต่ร้องไห้อยู่ที่มุมร้าน แล้วภาพในจิตนาการของกวิ้นกวิ้นก็ปรากฎขึ้น เค้าเคยเจอเรื่องแบบนี้แล้วเมื่อตอนที่เขายังแบเบาะ กระแสลม ความร้อน ฝนตกหนัก เมืองที่มีแต่น้ำแข็งที่คุ้นเคย ครอบครัวของเขาจึงต้องส่งมาอยู่ที่นี่เพื่อหนีสิ่งเหล่านั้นยังไงล่ะ นั้นคงเคยเป็นบ้านที่เคยอยู่ ดินแดนน้ำแข็งไกลโพ้นที่ลุงเต่าเคยพูดถึง มันเหมือนกับฝันร้ายครั้งที่ 2 หลังจากลมแรงครั้งนั้นจบลงกวิ้นกวิ้นเริ่มอ่านสมุดบันทึกเล่มนั้นตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้าย (อธิบายแบบสั้นๆให้คนดูเข้าใจด้วยว่ามีอะไรบ้างที่เป็นผลกระทบจากสภาวะโลกร้อน) จนถึงกลางคืนกวิ้นกวิ้นหลับบนเตียงพร้อมกับสมุดบันทึก ลุงเต่าหยิบสมุดไปและห่มผ้าให้

[/FONT][/FONT]